เราอายุ19เราเป็นคนที่ขาดความมั่นใจในตัวเองสูงมากพอทุกครั้งที่เราอยากเเต่งตัวสวยๆเเต่งเเบบดีๆเรามองในกระจกเเล้วว่าเออมันก็สวยเเล้วเเละพอออกไปก็มีเเต่คนทักว่าเเต่งตัวอะไรเเละก็ขำเราหลายครั้งมากที่เป็นเเบบนี้จนเราไม่อยากเเต่งตัวเเล้วพอมาวันนี้เราใส่เสื้อเอวลอยเเต่ลอยไม่มากพ่อเราก็พูดว่าใส่เอวลอยสะด้วยทำไมไม่ตัดกางเกงตรงตูดด้วยล่ะเเละก็ขำเราตอนนั้นเราก็รู้สึกน้อยใจเพราะเราเป็นคนคิดมากเเละขี้น้อยใจอยู่เเล้วพอเราเดินจะเขาห้องเขาก็ทักเราเเละก็ขำเราเหมือนกับเราเป็นตัวตลกทำไมอะเราก็เลยเดินเข้ามาในห้องใครเรียกก็ไม่ตอบเพราะเรารู้สึกว่าเราไม่อยากออกไปเพราะเรารูเสึกว่าตัวเราน่าเกลียดเกินไปไม่อยากให้ใครมายุ่งอยากอยู่ตัวคนเดียวเราก็เริ่มร้องไห้พอเสร็จเเล้วพ่อเราได้ยินเราร้องไห้เขาก็พูดว่าเหมือนตัวเองทำอะไรก็ผิดไปหมดเเละพอพ่อพูดเเม่ก็พูดอีกว่าเราเป็นคนที่ว่าไม่ได้พูดไม่ได้ดูลูกคนอื่นสิพ่อเเม่เขาด่าเขาสอนหนักกว่านี้ลูกเขายังไม่เถียงพ่อเเม่สักคำเราเลยบอกไปว่าเรื่องงานจะบ่นจะด่าอะไรเราไม่เคยว่าเราเเค่ขอให้เข่หยุดทักตำหนิเราตรงนู้นตรงนี้เเละก็ขำในเรื่องการเเต่งตัวเฉยๆเราผิดอะไรอะทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบโยงไปเรื่องนู้นเรื่องนี้เเละทำให้ตัวเองเหมือนไม่ผิดสักที