สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องที่ไม่สบายใจมาเล่าให้ฟังเป็นเรื่องของครอบครัวเเปลกๆของเเฟนผม คือเเฟนผมพ่อเเม่เขาเเยกทางกันทำให้เขาต่องมาอยู่กับป้าเเท้ๆของเขา ตั้งเเต่โดนทิ้งจนโต เรื่องมันมีอยู่ว่า ป้าเขาจะชอบดูถูกหลานตัวเองหรือเเฟนผมในเชิงลบเเบบลบสุดๆเเบบว่าต้องสรรหาคนดูถูกทุกวัน เเบบว่า เเม่เป็นเเบบไหนลูกสาวก็เป็นเเบบนั้นเเบบนี้ครับวันนี้พึ่งดูถูกผม ผมยอมรับว่าผมไม่หล่อหรืออะไรหรอกเเต่ทำไมสมัยนี้ยังดูถูกเรื่องหน้าตาอยู่อีกหรอรักกันรักที่ใจหรือป่าว เเฟนผมเล่าให้ผมฟังว่าวันนี้เขาเปิดร้านปกติเเบบทุกวัน เเล้วก็จะโดนว่าดูถูกเป็นประจำ เเฟนผมไม่ว่าอะไรเเต่เเฟนผมบอกว่าที่เขาเสียใจคือป้าเขาดูถูกผมด้วยเเต่ผมไม่ซีเรียจนะครับ เเต่เเฟนผมบอกว่าไม่ชอบที่มาบูลี่คนอื่นยิ่งเป็นเเฟนตัวเองยิ่งไม่ชอบมาบูลี่เเฟนว่าหาเเฟนได้เเค่นี้หรอ ทำไมไม่หาให้ดีกว่านี้ ผมฟังเเล้วผมก็ไม่อะไรเเต่เเฟนผมไม่ชอบเขาเล่าให้ผมฟังพร้อมร้องไห้ไปด้วย เเฟนผมก็บอกว่าป้ายังไม่รู้นิสัยเขาไปว่าเขาทำไมทำไมต้องมองคนที่หน้าตา ทุกอย่างมันต้องเป็นที่หน้าตาหมดเลยหรอครับ หน้าตาดีนิสัยจะดีด้วยหรอครับ ผมอยากรู้ว่าสมัยนี้หน้าตายังเป็นปัจจัยในการรักกันไหมครับ อาจพิมผิดหรือไม่เข้าใจขออภัยด้วยนะครับ