ตามหัวข้อเลยคับ(ขอใช้คับนะครับมันติดแล้ว) ก็เข้าใจว่าเป็นห่วงแต่ต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอคับ ส่วนตัวเรียนหนักแล้วมันเครียดคับต้องออกกำลังไม่ก็ไปต่อยต้นกล้วยเอา แต่ที่ว่ามันเกินไปคือบางครั้งจะไปทำการบ้านที่บ้านน้องแต่ญาติก็มาบอกครอบครัวว่าเราไม่ได้ไปทำงาน เราไปนัดผช.อยู่ที่นั่นทั้งๆที่มันไม่ใช่ ถามว่าไปทำทำไมถึงที่บ้านน้องเพราะตอนนั้นเครื่องปริ้นมันเสียคับแล้วตอนนั้นต้องทำโครงงาน สุดท้ายครอบครัวก็ฟังเพื่อนมากกว่าลูกตัวเองครับ กักบริเวณไม่ให้ออกนอกบ้านแล้วก็มาด่ามาโมโหใส่ทั้งๆที่ไม่คิดจะฟังคำพูดของลูกแท้ๆ ต่อมาไปตลาดไปซื้อน้ำร้านประจำแล้วร้านนั้นก็รู้จักกับแม่ แต่ก็เหมือนเดิมครับเพื่อนบอกว่าเราไปหาผู้ชายมาบอกว่าถ้าจะซื้อน้ำไปซื้อทำไมไกลไม่ซื้อร้านแถวบ้านหลังจากนั้นตามสเต็ป โดนด่าครับ ทุกครั้งที่ออกจากบ้านก็ตามสเต็ปครับใครก็ไม่รู้จะมากล่าวหาว่าเราแบบนั้นเราแบบนี้แล้วครอบครัวเราก็จะเชื่อและจะไม่ถามสักนิดครับ จะคิดไปเองว่าที่เราพูดไปคือข้ออ้างโกหกเพื่อเอาตัวรอด ส่วนตัวเราชอบเล่นกีฬาเคยหยุดเล่นกีฬาไปเป็นปีเพราะครอบครัวมาแล้ว ครอบครัวจะบอกว่าที่เราไปเล่นกีฬาถึงสนามก็เพราะจะไปหาผช.สินะ
วันลอยกระทงก็เคยโดนหาว่าไปอ่อยไปแรดผช.ครับ บอกจะไปทำไม ทำไมไม่ลอยอยู่บ้าน ส่วนตัวเหนื่อยมากครับ มากๆเลยแหละ เครียดกับงานที่ต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยยังไม่พอยังมาโดนคำด่ากับสีหน้าอะไรไม่รุ้อีก ท้อมากครับ นี่พยายามอดทนเงียบมาตลอดแต่นี่มันหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว