ม้านั่งเก่ามุมหนึ่งที่ในสวน เปิดสมุดทวนบทกลอนมาย้อนอ่าน สีกระดาษค่อนเหลืองเก็บเรื่องนาน กว่าสิบปีเลยผ่านฉันจดจำ บทกลอนไม่หวานซึ้งตราตรึงหรอก บทเย้าหยอกขุ่นเคืองทั้งเรื่องขำ บทที่แสนวุ่นวายหลายคนทำ บท

สักวาเกษียณแล้วได้พักผ่อน กินกับนอนเดินออกกำลังขา มีรายจ่ายแต่รายได้ไม่มีมา ต้องคิดหารายได้ทางไหนดี คิดยังไงก็ยังหาไม่ได้ เลยต้องใช้คิดหาวิธีที่ ลดรายจ่ายไม่จำเป็นลงทันที ข้าวเย็นนี้เลยอดงดกินเอย