จากก่อนหน้านี้ที่ผมตั้งกระทู้บ่นไปหลายกระทู้มากๆ ถึงจุดที่ไม่ชอบเอาซะเลย กับความไม่สมเหตุสมผล
และได้เสียงตอบรับที่ดีว่า : ไม่ชอบก็เลิกอ่าน  
และนี่คือกระทู้ที่ทำให้ผมยังคงตามอ่านวันพีชต่อไป
 
1.Word Setup ที่แข็งแรง

ถ้าเคยอ่านกระทู้ที่ผมมักบอกเสมอมาถึงเหตุผลที่ผม เลือกที่จะอ่านวันพีช มันคือช่วงมหาสงคราม 
มารีนฟอร์ด ผมเป็นคนนึงที่หลงรัก ภาคมหาสงครามมารีนฟอร์ดมาก ๆ เพราะนั้นน่าจะคือที่สุดในโลกวันพีช 
ที่ถูกเขียนมาถึงตอนนี้แล้วว่าบุคคลระดับต้นๆของโลกวันพีชมารวมอยู่ในมหาสงครามนี้มากที่สุดจนถึงตอนล่าสุด 
มหาสงครามมารีนฟอร์ดมันเปิดโลกของผมมากๆว่า “วันพีชมี Word Setup ที่ยิ่งใหญ่และมีรากฐานที่แข็งแรงมากๆ”
มันมีดีเทลในรายละเอียดเยอะแยะไปหมด 
รัฐบาลโลก กองทัพเรือ 4จักรพรรดิ 7เทพโจรสลัด เหล่าโจรสลัดและทหารเรือในตำนาน
สำหรับผมโดยส่วนตัว ผมรักหนังหรือการ์ตูน ที่มีรากฐานของ Word Setup ที่แข็งแรงมากๆ เราจะสังเกตุว่า 
การ์ตูนน้อยเรื่องที่สามารถสร้างได้ระดับยิ่งใหญ่ระดับนี้  ดังนั้นไมใช่เรื่องแปลกอะไรในการที่ถ้ามีคนถามว่า 
อยากอ่านการ์ตูนที่มี Word Setup ที่ดี วันพีชเป็นการ์ตูนเรื่องต้นๆ ที่ผมต้องแนะนำให้อ่านอย่างแน่นอน
 
2. ผลปีศาจ  โรเกีย โซออน พารามีเซีย

บางคนอาจว้าวกับฮาคิ แต่สำหรับผม ผมกลับชื่นชม ไอเดียผลปีศาจมากกว่า ถือเป็นไอเดีย อันดับต้นๆของโลกการ์ตูนเลยมั้ง ที่มีความลึกของดีเทล
โรเกีย เป็นสสาร ไม่สามารถสัมผัสตัวได้ สร้างการโจมที่ที่ผ่านร่างกายไปได้หากโดนฮาคิ 
สกิลระดับ AOE ,
โซออน ถึก ฮีลเร็ว และมีร่างต่างๆ ตามมา , 
พารามีเซีย นี่ก็โกงโครต เพราะเล่นครอบคลุมทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับ โรเกีย โซออน  
เลยทำให้พวกพลังน่ากลัวๆอยู่กับสายนี้เยอะ   
สั่นไหว  แรงโน้มถ่วง หรือแม้กระทั้ง “เวลา”
เวลาเปิดเผยผลปีศาจใหม่ๆ ก็คาดหวังไอเดียที่มากับพลังเสมอ ว่าจะมาในรูปแบบใหน 
“มีใครเคยคิดบ้างว่าจะมีหมัดสั่นไหว่ที่ทุบทีนึง 
พลเอกปลิวเป็นลูกขนุน ไอเดียผลปีศาจยังคงเป็น 1 ในไอเดียอันดับต้นๆของโลกการ์ตูนที่ผมยอมรับว่า เป็นไอเดียที่ดีมากๆ นี่ยังไม่รวมผลตื่น”
 
3.การถ่วงดุล เพื่อสร้างสมดุลของพลัง

นี่ก็เป็นอีกส่วนนึงที่ผมหลงไหล หนังหรือการ์ตูน ที่พูดถึงการถ่วงดุลมาก  วันพีชเป็นการ์ตูนที่มักจะพูดถึงการถ่วงดุลของขั้วอำนาจอยู่บ่อยครั้ง  
ผมไม่ชอบเลย ไม่ชอบเอาซะเลยที่ตัวละคร ฝั่งใดฝั่งนึง เก่งเว่ออออออออออ 
เก่งจนไม่มีใครสามารถมาถ่วงดุลได้ คือมันเหมือนมิติของหนังหรือ การ์ตูนเรื่องนั้น รอวันที่ ตัวเอกของเรื่องคนเดียว ก้าวข้ามคนที่เก่งที่สุดในโลก 
ทุกอย่างก็คือจบ แบบนั้นโครตจะไม่ชอบเลย  แล้วยิ่งฝั่งตัวเอกเก่งเว่อแบบไม่มีเหตุผลยิ่งไปกันใหญ่
ถ้าใครเคยอ่าน Word Triger จะพบว่า ตัวละครแต่ละคน จะมีการจัดอันดับ Rank ของตัวละคร ที่แต่ละคนโดดเด่นไปคนละทาง 
มีข้อดีข้อเสียคนละทาง การจะไฟว์กันสักตั้ง ต้องมีการวางแผนที่รอบคอบ แม้วันพีชจะไปไม่ถึงขนาดนั้นเพราะไม่ใช่การ์ตนแนววางแผน 
เน้นพลังใครเยอะกว่าเป็นหลัก แต่อย่างน้อย วันพีชก็ยังมี การเน้นย้ำการถ่วงดุลของขุมพลังเสมอมา เราจะพบว่า “รัฐบาลโลก 
พยายามเน้นย้ำถึงสมดุลของโลกเสมอ ไม่ได้เพิกเฉยต่อ การที่สมดุลถูกทำลาย จุดนี้เป็นจุดที่ น้อยเรื่องจะพยามเน้นย้ำหรือพูดถึง 
แบบลงรายละเอียดในดีเทล  จุดนี้ก็เป็นจุดนึงที่ผมชอบ

4.องค์กร ที่เป็นกิมมิคของเรื่อง 

คนอื่นเป็นมั้ยผมไม่รู้ แต่ผมเป็นคนนึง ที่หลงรัก ในองค์กรต่างๆของโลกการ์ตูนมากๆ 
โดยเฉพาะวันพีช ที่ อ.โอดะ ขยันสร้างชื่อกลุ่มก้อนต่างๆ น่าจะเป็นการ์ตูนเรื่องแรกเลยมั้งที่ มีชื่อเยอะที่สุด
รัฐบาลโลก  5ผู้เฒ่าดารา แสนยานุภาพสูงสุดแห่งกองทัพเรือ 4จักรพรรดิ 7เทพโจรสลัด หัวหน้าหน่วยของหนวดขาว  
ภัยพิบัติของไคโด แม่ทัพขนมหวานของบิ๊กมัม  เสนาธิการของผมแดง กัปตันเรือของหนวดดำ แม่ทัพคณะปฏิวัฒของดราก้อน  
11ยุคสมัยที่เลวร้ายที่สุด  ปีกคู่ของหมวกฟาง บลาๆ  ส่วนตัวผมชอบมากๆ ที่การ์ตูนมีดีเทลเยอะแบบนี้ 
มันแสดงถึงระดับ Word Setup ที่ใหญ่ขึ้นตามมา 
 
5.แม้ Word Setup ใหญ่แต่ดีเทลของตัวละครก็ยิ่งใหญ่ตาม

เคยอ่านไหมครับ การ์ตูนที่เหมือน Word Setup จะใหญ่ แต่ปรากฏว่าดีเทลเอาเข้าจริงๆ ตัวละครน้อยและความลึกของมิติตัวละครน้อยมากๆ ?
คือแต่ละคน ที่อยู่กลุ่มต่างๆ จากข้างบน เป็นตัวละครที่มีคาแรคเตอร์ดีไซต์ของตัวเองที่แตกต่างกว่าคนอื่น จุดที่น่าสนใจคือ ตัวละครแต่ละคน 
แม้หลังๆ สเกลจะเริ่มเพี้ยนไปเยอะ แต่ก่อนนั้นผมยอมรับเสมอมาว่า ตัวละครแต่ละตัวระดับฝีมือมันไม่ได้ ห่างกันถึงขนาดที่ ถ้าเจอกันแล้ว 
อีกฝ่ายตายในไม่กี่ท่าแน่ๆ เพราะมหาสงครามมารีนฟอร์ดเราได้เห็น ว่า โอดะพยายามสร้างสิ่งที่เรียกว่า “รับมือได้ แม้ไม่ชนะ”  
แต่พอเจอไคโดโหมดเอาจริงเข้าไป ผมยังคงมองไม่เห็นว่า ถ้าไม่ใช่ลูฟี่ ใครมันจะยืนแลกกับไคโดแบบนั้นไหว ถ้าไม่ใช่ 4 จักรพรรดิด้วยกัน  
เจอไคโดไป ก็ไม่กล้าใช้คำว่า เหล่าบุคคลระดับโลก มีดีพอจะรับมือ 4จักรพรรดิไหว
ส่วนการ์ตูนเรื่องอื่นนั้น เมื่อมีแซ็ทอัพใหญ่ไม่ถึง จึงจำเป็นที่จะต้องลดตัวละครลง บางครั้งผมก็นึกนะ ว่านี่ตัวละครที่เก่งทั้งเรื่องของการ์ตูนเรื่องนี้
มีแค่นี้เองหรอ ไม่ใส่ความลึกของระดับพลังมาหน่อยหรือ 
 
6.กองทัพเรือ 

คนอื่นอาจเชียร์สุดใจฝั่งโจรสลัด ฝั่งพระเอก ตามที่กาตูนทั่วไปพยายามให้นักอ่านตามลุ้นตามเชียร์กลุ่มพระเอก 
แต่สำหรับผม ผมกลับชื่นชอบฝั่งตรงข้าม อย่างที่ผมบอก  “ผมรักวันพีชภาคมารีนฟอร์ดที่สุด” 
เพราะมันทำให้ผมได้รู้จักกับ “แสนยานุภาพสุงสุดของกองทัพเรือ” ครั้งแรก  โดยเฉพาะ ไอฉากเปิดตัวบนบัลลังค์ ของ 3พลเอก
ผมคงไม่ต้องบอกว่า มหาสงครามมารีนฟอร์ด อ.โอดะ อวย พลเรือเอกแค่ใหน  หากใครกลับไปอ่าน ท่านจะพบว่า ทุกการเคลื่อนไหว 
ของพวกพลเอก มันจะเท่แบบ เอาง่ายๆ มันเท่กว่า 4 จักรพรรดิ หรือแม้แต่เปิดตัวกลุ่มหมวกฟางสะอีกสำหรับผม 
ไม่รู้ว่าอ.โอดะ จงใจหรือตั้งใจ ให้คนอ่านมองเห็นภาพว่า “แสนยานุภาพสูงสุดแห่งกองทัพเรือ” มันเท่สมชื่อของพวกมันหรือไร 
แต่ตลอดมาผมก็ไม่เคยเห็นจุดที่ทำให้รู้สึกว่า อ.โอดะพยายาม กดเหล่าพลเอกเท่าที่กดได้ “ยกเว้นกรงนกอะนะ”
สำหรับผม ผมชอบจัด กลุ่มตัวละครที่ อ.คนเขียนพยามเขียนคาแรคเตอร์ดีไซต์ห้มันเท่ ไร้เทียบทานเสมอ  
อาทิเช่น  พี่น้องอิทาจิซาสึเกะ . นามิคาเสะมินาโตะจากนารูโตะ   ไอเซ็นกับเบียคุยะจากบรีช   ระดับ S ”จิน”กับ”เคย์” จาก Word Triger    
โกะโจซาโตรุ บัคแห่งมหาเวทผนึกมาร  บลาๆ   ส่วนของวันพีชที่นึกออกสำหรับผมมีแค่   แก๊งพลเอกมารีนฟอร์ด แซงคูส คาตะคุริ
 
7.มินิสตอรี่ 

เห้ยอันนี้ผมชอบมากเลย ยิ่งตอนบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นส่วนอื่นๆของโลกวันพีช ผ่านมินิสตอรี่หน้าปก การ์ตูนน้อยเรื่องที่พยายามใส่
ดีเทลตรงนี้มา ทำให้เรารู้สึกว่า แม้เนื้อหาหลักของตอนอยู่ที่กลุ่มตัวเอก แต่การ์ตูนก็ยังคงอัพเดตสถานะการของโลกภายนอก 
และเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง อีกอย่างแม้มา ตอนละหน้า แต่ไม่ต้องอธิบายหรือใส่คำพูดแต่คนอ่านสามารถเข้าใจสิ่งที่กำลังจะสื่อของ 
อ.โอดะได้ สิ่งนี้ทำได้ดีมาก
 
8.ความลับของโลกวันพีช

วันพีช ออลบลู ร้อยปีแห่งความว่างเปล่า ก็อดวัลเลย์  จอยบอย  อิม บราๆ ทุกวันนี้ รออ่านและอยากรู้มากว่า พวกความลับต่างๆนี่มันน่าสนใจแค่ใหน 
ไม่เอาแบบวาโนะนะ ขอละ  อยากรู้ความลับแบบที่เราอ่านแล้ว เออวะ มันมีอิมแพค
ต่อเรื่องจนทำให้เกิดการถกเถียง อย่างมากมาย 
นั้นหมายความว่า สิ่งที่เป็นความลับ และ อ.โอดะ 
เกริ่นมาเนิ่นนาน มันสุดยอดจริงๆ 

9.คำพูดของบุคคลระดับโลกนั้นมีอิมแพคให้ต้องขบคิดเสมอ

หนวดขาว : จะไปกลัวอะไรกับอีแค่ทหารเรือแก่ๆคนนึง 
เซ็นโงคุ : เตรียมรับมือชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก 
เรียวคุกิว : กับอีแค่รองหัวหน้ากลุ่มถ้าชั้นชนะไม่ได้คงไม่มีจุดยืนแล้ว 
คิซารุ : ดันไปเรียกเหล่าบุคคลอันตรายมาได้ 
เดอฟรามิงโก้ : ได้ยินมาว่า แกกับฟูจิโทระเป็นสัตว์ร้ายด้านพลัง
ไคโด : สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก 
ทีช  : ว่าไงละวีรบุรุษการ์ป เซ็นโงคุ คิดว่าจะหยุดฉันได้ไหม
แซงค์ : ฉันมาเพื่อหยุดสงครามครั้งนี้ 

และที่ชอบที่สุด คงเป็น 
หนวดขาว : เรียกพลเอกว่า เจ้าหนู 
การ์ปเรียก กลุ่มโจรสลัดหนวดขาว+พันธมิตรอิมเพลดาวว่า  : พวกเด็กเมื่อวานซืน  🤣

การ์ตูนเรื่องอื่นไม่รู้นะ แต่ทุกครั้งที่พวกคำพูดระดับท็อปของโลกหลุดออกมาแต่ละคำ คือมันชวนให้รู้สึก 
ว่า วันพีชเป็นการ์ตุนที่ คนแปลไทยแปลได้มี สเน่ห์มากๆ คือไม่ว่าจะโม้ หรือพูดจริงหรือะไรก็ตาม 
มันสร้างสีสรรค์ให้กับตัวละครเสมอ และทำให้เราต้องไปตีความต่อว่า มันพูดเล่นพูดจริงวะ55+
เมื่อผมลองคิดถึงว่า การ์ตูนเรื่องอื่น คำพูด ต่างๆ มันอิมแพคขนาดนี้มั้ย ตอบเลยว่า ไม่ขนาดนี้แน่ๆ 

และที่มักได้ยินบ่อย "การจะถ่วงดุล 4 จักรพรรดิได้ จะต้องใช้กองทัพเรือ+7เทพโจรสลัด "
เป็นประโยคที่เราได้ยินมาแสนยาวนาน

10.ซันจิ 

หากกองทัพเรือคือกลุ่มตัวละคร ที่ชอบที่สุด  ซันจุคงเป็นตัวละครเดียวในกลุ่มหมวกฟางที่ชอบมากที่สุด
ตั้งกระทู้บ่นโอดะเช้าเย็นที่ชอบแกงซันจิ เพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่เก่งเท่าลูกรักนายหัวมอส 
แต่โดยส่วนตัวชอบบุคลิก ไม่ทำร้ายผู้หญิงของซันจิมากๆ คือแม้มันจะหื่นให้ตาย แต่อุดมการณ์ไม่ทำร้ายผู้หญิงนี่เป็นอะไรที่ดูเหมือน
จะไม่น่าไปกันได้ กลับไปกันได้ กับอีกส่วน ในกลุ่มซันจิน่าจะเป็นคนเดียวที่ อ.เขียนให้มีชั้นเชิงการวางแผน การรับมือสถาณการณ์ไว้สูงมากๆ 
ซึ่งส่วนตัวชอบตัวละครที่ ประเมิณสถาณการณ์เพื่อแก้หน้างานอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว 
ถ้าเทียบคงเป็น ชิโรเอะ แห่ง Log horizon  ที่นั่งแท่นบัญชาการแนวรบ และคอยคิดแผนรับมือเหตุการเพื่อเข้าไปอุดช่องโหว่
ของเหตุการณ์อยู่เสมอมั้ง  โดยเฉพาะไอฉาก หลังเกาะแห่งความยุติธรรม 
 

11.จะมีมหาสงครามที่ยิ่งใหญ่กว่ามารีนฟอร์ด แต่พยายามคุมสเกลของพลังให้เท่ามารีนฟอร์ดได้อีกไหม ?

ว่าจะมีให้เห็นอีกไหม  เพราะอย่างที่บอก สำหรับผม “มหาสงครามมารีนฟอร์ด คือมาสเตอร์พีชสำหรับที่สุดแล้วตอนนี้”
ได้แต่แอบหวังเล็กๆ แต่ไม่รู้ว่าจะสมหวังมั้ย เพราะจาก ภาควาโนะที่ผ่านมา พอกลุ่มพระเอกเข้ามาเกี่ยวข้อง มันเลยกลายเป็นภาคปราบบอสดาดๆ
เหมือนตอนเดรสโรซ่าไปแล้ว  คือมันชนะขาดจนผมตกใจว่า “ทำไมมารีนฟอร์ดมีจักรพรรดิป่วยคนเดียว” แต่ฝั่งทหารเรือไม่เห็นชนะขาดเท่ากับที่ พันธมิตรหมวกฟาง ชนะ 2 จักรพรรดิแบบเท่าที่เราเห็นเลย หรือจริงๆแล้ว พันธมิตรหมวกฟาง เก่งกว่า กองทัพเรือ+7เทพไปแล้ว ก็ไม่รู้   
ได้แค่หวังเล็กไม่กล้าหวังเยอะ “เพราะไม่คาดหวัง = ไม่ผิดหวัง”
ต้องมาดูกันว่า มหาสงครามมารีนฟอร์ดคือ ภาคเดียวรึปล่าวที่เป็นผลงานชิ้นโบว์แดงสำหรับ วันพีช ในความคิดผม
 
ทั้งหมดทั้งมวลคือแรงดึงดูดที่ยังคงทำให้ผมตามอ่านตาม ดูอยู่เสมอ แม้บทมันจะพัง แม้บางอย่างจะหือ “น่านิ๊” แค่ใหน   ฃหากผมจะเลิกอ่าน คงเพราะสเนห์ที่เกรินมาข้างต้นมันไม่มีเหลือเลยสักข้อนึงนี่แหละที่ทำให้รู้สึกว่า วันพีช ขาดแรงดึงดูดแล้วจริงๆ