อย่าเพิ่งตัดสินเราจากหัวข้อเลยค่ะ เราอยากให้ทุกคนอ่านเรื่องของเราก่อนแล้วค่อยตัดสิน

อันนี้เราพูดตรงๆเลยนะคะเราเริ่มมีความรู้สึกเกลียดแม่ตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ มีเรื่องที่เราฝังใจกับแม่คนนี้มากๆอันนี้ขอไม่ลงรายละเอียดนะคะเพราะมันยาวมากจริงๆ แต่ที่มันหนักสุดๆคงเป็นช่วงโควิดนี่แหละค่ะ ช่วงตอนโควิดมาใหม่ๆเศรษฐกิจมันซบเซามากๆ เพื่อนแม่ชวนแม่เราเล่นพนันช่วงนั้นเงินที่หามาได้ไม่เคยตกถึงมือเรากับพี่น้องเลยค่ะแม่เอาไปเล่นหมดเลย ทุกวันคือต้องกินข้าวเปล่าคลุกน้ำปลา น้องเราชายเราและเราต้องหยุดไปโรงเรียนเป็นเดือนเพราะไม่มีตังเลยหนักเข้าจนเราต้องออกจากโรงเรียน (ตอนนั้นม.5) เพื่อออกมาทำงานหาเงิน ทำงานหลายอย่างมากค่ะหนักถึงขั้นที่ต้องมานั่งซักกกน.เจ้านายเลยก็มีเพราะเราอยากให้พี่กับน้องเราอยู่แบบไม่อด เรายอมทำงานทุกอย่างหมดเลยขอแค่มีค่าข้าว เราทำงานอยู่แบบนั้นจนแม่บอกว่าแม่จะเลิกพนันแล้วจริงๆ ผ่านมาได้ครึ่งปี(ตลอดเวลาเราก็ให้เงินแม่นะคะ) ตอนนั้นโดนไล่ออกจากงานค่ะเราเศร้ามากแต่เราคิดว่าระหว่างว่างงานเงินที่เราให้แม่ไว้คงอยู่กับแม่เพราะเราให้ไว้น่าจะเยอะมากๆ พอเราไปถามแม่คำตอบคือช็อคเลยค่ะ แม่เลิกพนันได้ก็จริงแต่กลายเป็นว่าญาติฝั่งพ่อชวนให้แม่เราไปเล่นบาคาร่าแล้วแม่ก็หยุดเล่นไม่ได้ อารมณ์เหมือนผีพนันเข้าสิงอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ สรุปคือเงินที่เราทำงานหามาเหนื่อยมากๆหายไปกับเว็บพนันที่ไหนก็ไม่รู้หมดเลย หมดแบบไปเลยจริงค่ะ ช่วงนั้นเราท้อมากๆแล้วก็สิ้นหวังกับชีวิตสุดๆเรียนต่อก็ไม่ได้เรียนงานก็ไม่ได้ทำเงินก็ไม่มี เราเครียดถึงขั้นอยากตายสุดเลยล่ะค่ะ สุดท้ายแม่ก็บอกว่าให้เราไปหางานทำกับพี่สาวแล้วให้น้องชายเรียน จนวันนี้ผ่านมาปีกว่าๆ เราเพิ่งมาทราบว่าแม่ก็ยังไม่หยุดเล่นเว็บพนัน แม่พูดอะไรไว้ไม่เคยทำได้เลยค่ะ รวมๆตอนนี้คือแม่หมดไปกับเว็บพนันคือหลายแสนมากๆ เรามารู้ทีหลังอีกว่าแม่เอาเงินที่เราเก็บไว้ค่าเรียนไปเล่นจนหมดด้วยแต่แม่ไม่ให้ใครที่บ้านบอกเรา เราควรทำยังไงดีคะเราไม่อยากเกลียดแม่ตัวเองแต่เราห้ามไม่ได้จริงๆวีรกรรมของแม่เรามันเยอะมากๆเลยค่ะ เยอะจนเราไม่รู้จะเอาเรื่องไหนมาเล่า เราเหนื่อยมากเลยกับสิ่งที่แม่ทำกับเรา เราอยากทราบจากสมาชิกทุกท่านว่าที่เราเกลียดแม่ตัวเองเพราะเรื่องนี้มันผิดมากมั้ยคะ เราควรแก้ไขปัญหาอย่างไรดีเราตันกับปัญหามากจริงๆค่ะ ถ้าเราให้แท็กผิดขออภัยนะคะนี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ😭