เรากับแฟนคบกันมา8ปีลูก2คนค่ะ
ที่ผ่านมาทุกครั้งที่มีปันหาไม่ว่าจะตัวเขาหรือเราเองเราก็จะปรับแล้วเริ่มใหม่ตลอดคะ ช่วง3-4ปีแรกเราเปนคนยอมทุกอย่างคะ ต่อให้ผิดเราก็ยอมเขาตลอดเพราะรัก แต่พอเริ่มมีลูกเราเหนื่อยคะเขาจะทำแค่งานนอกบ้านของตัวเองไม่ช่วยอะไรเราในบ้านเลยลูกก็ไม่ค่อยได้ช่วยดู เลิกงานเขาก็มีสังคมเพื่อนตลอด เรายอมที่จะเข้าใจเขาตลอด แต่ถึงยังนั้นเราก็ยังรักอยู่ พอมีลูกคนที่2เขาก็เริ่มติดเพื่อนหนักเริ่มมีสังคมเยอะขึ้น จนมาช่วงโควิดเเรกเลยย้ายกลับมาอยู่บ้านเราคะ จะบอกว่าเราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่มีแต่เสื่อกับหมอนใบนะคะ  จนมีร้านของเราเองมีรถด้วยกัน3คัน พอมา2เดือนที่ผ่านมานี้เขามาเจอเพื่อนกลุ่มใหม่คะ กลุ่มเป้ากลุ่มนี้ต่างจากเดิมมากคะ กลุ่มก่อนหน้าแค่ตกเยนมานั่งกินลาลหน้าร้านเฮฮา แต่กลุ่มนี้สายปาตี้คะสถานบันเทิงแทบทุกวัน จนเขาไปเจอผญ.คนหนึ่งในนั้นซึ่งเป็นสาวเชียร
เวลาเขาอยู่กับเพื่อนเราจะให้เกียตเขามากคะไม่ตาม จนดึกมากแล้วไม่กลับก็จะโทรถามบ้าง ถ้าเขาเมาแล้วก็ให้ค้างแถวนั้นเลยเพราะมันไกลกันมาก พอหลังๆทะเลาะกันเรื่องเล็กมากเขากลับไล่เราไปบ้านแม่จนเราน้อยใจเลยเก็บของออกมาหมด เขาไม่สนใจเลยแม้แต่ลูก เราก็ยังไม่แอะใจอะไรคะ จะมีจนมีน้องแฟนที่ทำงานกับแฟนเรามาบอกว่า พี่เขาไปเที่ยวสถานบันนี้มันเป็นย่านที่เขาเรียกแขกกัน 
พอถามเขาก็ยอมรับแต่บอกว่าไม่มีอะไร เราเลยขอร้องให้เขากลับมาอยุ่ด้วยกัน 
แต่เขาบอกว่าเก็บเสื้อผ้าเขาให้หน่อยจะมาเอา

จนมารุ้อีกทีตอนเช็คโทรศัพท์ ว่าเขาคุยกับสาวคนหนึ่ง
เราไม่ได้ไปตามหึงเขานะคะเพราะลูกยังเล็ก เราทำได้แค่โทรตามเขาคะ เพราะเราขับรถไม่เป็นไหนจะต้องคอยดูแลลูกน้อยอีก 
ตามเขาทุกทางคะ "รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็แล้วไป" 
นั้นคือคำตอบเขา
ใจเราตีกันไปหมดคะทั้งอยากปล่อยเขาไปแล้ว แต่พอเขาไม่สนใจเรา เรากลับกะวนกะวายใจสะเอง 
(เลยอยากขอวิธีที่เราจะทำใจได้สักทีคะ)
ปล.เราอยู่กับลูกทิ้งชีวิตของเราเพื่ออยู่ดูแลลูกและสามีนะคะ