ช่วงประถมจนถึงม.ต้น เมื่อถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไรเราตอบได้ทันทีว่าอยากเป็นเภสัชค่ะ แล้วเราก็อยากเป็นจริงๆ แต่พอมาช่วงม.5-6เนี่ยแหละค่ะ
ความคิดก็เริ่มจะเปลี่ยน เราเริ่มรู้สึกว่าเภสัชเป็นอะไรที่ยากมากๆ เราคงสอบไม่ติด เราคงเรียนไม่ไหวหรอก เราเลยหันมาคิดว่าถ้าเราไม่เรียนเภสัชเราจะเรียนอะไร ตอนนี้ในหัวมีอยู่3อย่าง 1.นิเทศศาสตร์ 2.บริการธุรกิจ อันนี้อยากเรียนมากเราอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง อยากมีแบร์นเป็นของตัวเองมันเป็นความฝันของเราเลยค่ะ แต่แม่เราเขาไม่เห็นด้วยแถมพูดแบบว่าบั่นทอนอีก เขาคิดในแง่ลบ เขาบอกว่าจบมาก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จนะ มันยากมากนะที่จะประสบความสำเร็จได้ เจ้งกันเยอะแยะ เราเลยแบบเห้อ เรายังไม่ได้ลองเลยนะเราอาจจะประสบความสำเร็จก็ได้ใครจะไปรู้ อย่างที่3.เราอยากเรียนนักบินค่ะ อันนี้อาจจะฟังดูเวอร์ แต่เราก็อยากเรียนนักบินมากกว่าเภสัชอีกนะคะ แต่ติดตรงเดียวเลยค่ะ ครอบครัวไม่มีทุนทรัพย์ขนาดนั้น เพราะค่าเทอมนักบินพาณิชย์ คือ2ล้านเลยค่ะ โอ้โหแพงมาก แถมครอบครัวไม่สนับสนุนด้วยค่ะ เขาพูดกับเราว่าอยากให้เราเป็นเภสัชเพราะว่าเภสัชจบมามีงานทำแน่นอนจบมาก็มีงานรองรับ สบายไม่ต้องวิ่งหางาน งานก็มั่นคง เป็นข้าราชการ เราก็อยากเป็นนะคะ แต่เราสำรวจตัวเองแล้วเราคิดว่าเราไม่น่าไหวแน่ๆ แต่ก็จะลองสอบดูนะคะ แต่เราก็ไม่อยากเรียนอยู่ดี พอเราเสนอคณะอื่นเขาก็จะดุแล้วก็จะหาแต่ข้อเสียของคณะนั้นมาพูดตลอด บางทีก็แอบร้องไห้ว่าทำไมต้องกดดันให้เราเรียนแค่เภสัช ทั้งๆที่อาชีพก็ดีเหมือนกัน