ตามหัวข้อเลยครับ คือผมชอบเค้าตั้งแต่แรกเจอเลย คือเราอยู่ม.2ครับ เป็นช่วงพึ่งเปิดเทอม มาประมาณ1เดือนละครับ ผมก็รู้ชอบเค้าในหลายๆอย่างอะครับทั้งนิสัย และความน่ารัก เรียนดีด้วยนะครับ และมีอยู่ครั้งนึง ผมคิดว่าจะต้องขอ เฟสเธอให้ได้ครับ แล้วผมก็รวบรวมความกล้าไปขอเฟสเธอครับ ต้องเหล่าก่อนว่าผมพึ่งเลิกกับแฟนเก่าก่อนจะเปิดเทอมประมาณ อาทิตย์นึงเองครับ เหตุที่เลิกกันเพราะ เค้าหมดรักผมครับ และผมก็มีอุดมการณ์แน่วแน่มากเลยว่าจะต้องง้อให้คบกับให้แต่ยิ่งง้อเหมือนยิ่งรำคาญอะครับ ผมเลยเลิกความคิดนั้นทันที แล้วก็มีอยู่ครับนึงที่แม่เกือบจับได้ว่าผมมีแฟน ก็คือแม่ยังไม่ค่อยอยากให้มีนะครับ แล้วอยู่ไปมาผมก็พูดขึ้นมาว่า (อย่าคิดว่าคนนี้จะต้องอยู่ด้วยกันตลอด สักวันเค้าก็จะต้องไปเจอคนอื่นอีก แล้วผมก็จะต้องไปเจอคนอื่นอีก) ผมก็ไม่รู้ว่าแม่พูดขึ้นมาทำไม แต่แม่ผมพูดเสร็จอยู่เหมือนแม่พึ่งปลุกผมขึ้นมาจากฝันอะครับ อยู่ๆหมกลับมาเป็นตัวของตัวเองจริงๆ เหมือนผมไปหลงอยู่ไหนไม่รู้มา 6เดือนอะครับ ผมก็เลยนึกขึ้นได้ แล้วผมก็มาเจอคนใหม่นี้แหละครับ ตอนนั้นผมมีคติว่าผมจะรอให้เรียนจบก่อนแล้วผมก็ไม่ได้สนใจใครเลยแล้วพอมาทีนี้เรียนมาตั้งหลายวัน ผมพึ่งสังเกตว่าคนที่นั้งข้างผม แบบว่านั่งติดเลยนะ ว่าทำไมน่ารักจัง เหมือนรู้จักกันมานานเลยอะครบคือหน้าเค้ามีความคล้าย แฟนคนแรกอะครับ คือแบบเหมือนจริงๆ โอเครอันนี้คือหลังจากผมได้เฟสเค้ามาละนะครับ ผมก็ทักไป เค้าก็ถามใครหรอจำไม่ได้ ผมก็เลยบอกว่าผมเอง แล้วผมก็ถามต่อว่ามีแฟนรึยัง เค้าก็อ่านสักพัก แล้วก็ตอบว่าเอาจริงมั้ย ผมก็บอกว่าเอาจริงๆ แล้วเค้าก็ตอบว่ามีแล้ว ผมก็เลยในใจว่า(ไอบ้าเอ้ย กูอกแตกตายแน่)อย่างนี้เลยครับ ผมก็ไม่เชื่อตอนแรก แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเพราะ กูจากการโพสต์เฟสของเค้า เค้าไม่เคยโพสต์อะไรเลยครบ สถานะบอกว่ามีแฟนแล้ว ก็ไม่มี แต่ที่เราคุยกันอะครับ เราคุยเหมือนเป็นคนคุยเลยครับ ผมอยากบอกเค้าใจจะขาดว่าผมชอบเค้ามากแค่ไหน คือตอนที่เค้าบอกมีแฟนแล้ว ผมรู้สึกหน้าแตกมาเลยครับ แบบไม่รู้จะพูดยังไงต่อเลยครับ แต่ก็ชวนคุยเรื่องอื่นไปทั่วอะคับ อยากให้เห็นสิ่งที่ผมอยากบอกเหมือนกันนะครับ