คือเราจะมีอาการแปลกๆเกิดขึ้นมา แต่เราไม่อยากเชื่อ เรารู้สึกเหมือนโดนตัวเองกำลังหลอกตัวเอง โอเคมันอาจฟังดูงง เดี๋ยวลองค่อยๆเล่าให้ฟังละกัน

คือเราเนี่ยมักมีอาการความทรงจำขาดหายไปเป็นช่วงๆ คือเราก็คิดแหละว่ามันอาจจะเป็นแค่อาการข้างเคียงของโรคซึมเศร้าที่เราเป็น แต่มันมีอะไรที่แปลกไปกว่านั้น

มันจะมีช่วงที่เราไม่รู้สึกตัว เรารู้สึกเหมือนวูบ ซึ่งระหว่างที่วูบนั้น เราจะรู้สึกเหมือนหลับ แล้วก็ฝันอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่พอตื่นขึ้นมา มันกลับผ่านไปหลายวันแล้ว และเวลาตื่น คนรอบข้างมักจะบอกว่าเราทำนู่นทำนี่ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ เราคือปฏิเศษแบบสุดๆเลยนะว่าเราไม่ได้ทำ

มีครั้งนึง เราโกรธเรื่องอะไรสักอย่างเราจำไม่ได้ เราก็วูบไป แต่พอเราตื่นขึ้นมา ห้องนอนเราเละมาก เราก็วิ่งมาถามแม่ว่าใครทำ แม่ก็บอกว่าเรานั่นล่ะทำ เราก็บอกว่า เราเปล่าๆ แต่แม้ก็ยืนยัน มันก็ทำให้เราค่อนข้างหัวเสียนะ

บางครั้งเราตื่นขึ้นมาแล้วเห็นไดอารี่ที่เขียนโดยลายมือใครก็ไม่รู้ แต่ไม่ใช่เราแน่ๆ ถามแม่ๆก็บอกว่าเราเขียน คือเราเปล่าไง?

บางทีเรารู้ตัวขึ้นมาบนแท็กซี่กับแม่ที่กำลังไปโรงพยาบาลเพราะหมอนัด  แล้วเราแต่งตัวแบบ แปลกมากอ่ะ ไม่ใช่สไตล์เราเลย

ทุกอย่างรอบตัวมันแปลกไปหมด บางทีเรารู้สึกตัว แต่ควบคุมตัวเองไม่ได้ พูดคำแปลกๆออกมา บางคำก็ไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ ซึ่งเราก็รู้สึกว่านั่นไม่ใช่เสียงเรา แต่คนที่คุยกับเราอยู่ก็ไม่เห็นจะแปลกใจกับเสียงที่เปลี่ยนไปของเรา อาจมีงงบ้างกับคำแปลกๆที่เราใช้

คือแบบ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทุกคนกำลังหลอกเรา/เราหลอกตัวเอง หรืออะไร? เราเคยเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกเราเบียว เล่าให้หมอฟังแล้ว แต่เราไม่แน่ใจเลยว่าหมอจะเชื่อเรา คือมันเป็นเรื่องที่เชื่อยากแหละ เราเข้าใจ แต่มันอึดอัดกับการไม่มีคนรับฟัง ได้แต่ร้องเพลงระบายอารมณ์ ไม่ก็อัดเสียงระบายเอาไว้ จะเอาให้ใครฟังก็ไม่ได้ คือแบบ เราควรทำยังไงดีอ่ะ ตุ๊กตาของเราบางตัวก็หาย บางตัวก็โดนกรีด บางทีมีของที่เราไม่ได้ซื้อโผล่มาในบ้าน มีเครื่องสำอางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง ทั้งๆที่ไม่ชอบแต่งหน้า ทุกอย่างมันแปลกไปหมด
เราเครียด เราอึดอัด แต่เราไม่ได้เทไปทางสิ่งลี้ลับนะ เราว่าผีมีจริง แต่เรื่องที่ผีจะมาเข้าสิงคนมันเป็นไปได้ยากเกินไปที่จะเชื่อ เราไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว เอาเป็นว่า สงสารเด็กน้อยๆคนนี้เถอะนะคะ ใครให้คำปรึกษาได้ ช่วยทีเถอะนะคะ