ทุกคนเคยรักใครมากๆ ไหมครับ??
ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่อายุ 30+ แล้ว ยังไม่มีไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีอะไรที่มันมั่นคง ยกเว้นประจำที่ทำอยู่ (งานราชการ) ที่เงินเดือนน้อยนิด
และผมก็ได้หลงรักผู้หญิงคนนึงครับ รักแบบไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นยังไง จน รวย สวย ไม่สวย อ้วน หรือผอม รักหมดที่เค้าเป็น
รักแบบไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ในชีวิตผมตั้งแต่เคยมีแฟนมา ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน และคิดว่าอนาคตอยากร่วมทางกับเค้าไปเรื่อบๆ ครับ
อ่านมาถึงตรงนี้ อย่าเพิ่งอ้วกก่อนนะครับ 55555
เรื่องมันมีอยู่ว่า สาเหตุมันเกิดจากที่ผมรักเค้ามากนี่แหล่ะครับ จึงแคร์เค้า ทุกอย่าง ไม่ว่าเค้าทำอะไร พอนานๆ เข้ามันกลายเป็นการหึง หวง
ซึ่งผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน จนทำให้ผมไม่ไว้ใจเค้า จนเริ่มเช็คมือถือ จับผิดเค้า ทุกอย่าง จนทำให้เค้าเริ่มรำคาญ เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น
ตัวเค้าเองก็บอกว่า เค้าไม่ได้ทำไรเลย ไม่มีใคร แต่ทำไมผมไม่เชื่อเค้าก็ไม่รู้ครับ ทุกวันนี้เห็นเค้าจับมือถือไม่ได้เลยครับ คิดนันนี่ตลอด
ผมทรมานมากครับ ผมเลยมานั่งคิดกับตัวเองว่า ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ มันก็คิดได้ว่า เค้าอาจจะไม่เหมือนเดิม เหมือนเมื่อก่อนที่เราเพิ่งคบกัน
เค้ายอมทำทุกอย่างเพื่อผมเลยทีเดียว แต่นานไปเค้าเริ่มแผ่วๆๆๆ จนนิ่งเฉยๆ เหมือนไฟที่มอดแล้ว แตกต่างจากผมที่ผม รักเค้ามากขึ้นทุกวันๆๆ
ที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดจริงจังกับใคร แต่กับคนนี้ผมกลับคิดจริงจังขึ้นมา ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
หรืออาจจะเกิดจากที่ผมไม่มีเงิน ไม่มีอะไรที่มั่นคง ไม่มีไรเป้นชิ้นเป็นอัน เลยกลัวไปสู้ใครที่เข้ามาหาเค้าไม่ได้ (ซึ่งไม่รู้ว่ามีมั้ย) เวลาเค้าเดิอดร้อนเรื่องเงิน ผมเจ็บทุกครั้งที่ช่วยไรเค้าไม่ได้เลย จนทำให้เค้าไปยืมเงินคนอื่น ผมเจ็บมาก และคิดท้อแท้กับตัวเอง จะไปห้ามเค้าก็ไม่ได้
บางทีเอาไปเทียบกับแฟนเก่าๆ ของเค้าที่มีทุกอย่าง จนทำให้เค้าสบาย ไม่ต้องทำอะไรเลย ซึ่งแตกต่างจากผมมากที่ผมไม่มีไรซักอย่าง
แถมยังถ่วงเค้าในบางครั้งอีก มันเลยทำให้ผมคิดว่าเค้าจะมีคนอื่นมั้ย เมื่อผมเป็นแบบนี้ไปหาคนอื่นที่ดีกว่ามั้ย จะทิ้งความฝันของเราไปเลยมั้ย
แต่ทุกวันนี้เค้าก็ยังอยู่นะครับ ยังไม่ไปไหน มันเลยทำให้ผมคิดว่าเค้าอยู่เพราะว่ารักจริงๆ ใช่มั้ย หรือว่าเค้าคบกับอีกคนแต่ไม่กล้าบอกผม
อ่านถึงตรงนี้แล้ว งงมั้ยครับ ผมเองก็งงเหมือนกัน งงกับความรู้สึกตัวเองมันย้อนแย้งไปหมด ทรมานมากๆ ครับ ไม่รู้จะเสียใจหรือดีใจดี
ช่วยบอกผมทีเถอะครับ ผมหาทางออกจากมันไม่ได้
ปล. นี่คือกระทู้แรกในชีวิตของผมที่เขียนขึ้นมาจากความรู้สึกจริงๆ ของผม
ปล.2 ด่าได้เลยครับ ด่าให้ผมรู้สึกซักทีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ หรือถ้าสงสารก็ช่วยให้คำแนะนำผมทีครับ ว่าผมควรทำยังไง
เคยรักใครมากๆ ไหมครับ
ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่อายุ 30+ แล้ว ยังไม่มีไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีอะไรที่มันมั่นคง ยกเว้นประจำที่ทำอยู่ (งานราชการ) ที่เงินเดือนน้อยนิด
และผมก็ได้หลงรักผู้หญิงคนนึงครับ รักแบบไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นยังไง จน รวย สวย ไม่สวย อ้วน หรือผอม รักหมดที่เค้าเป็น
รักแบบไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ในชีวิตผมตั้งแต่เคยมีแฟนมา ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน และคิดว่าอนาคตอยากร่วมทางกับเค้าไปเรื่อบๆ ครับ
อ่านมาถึงตรงนี้ อย่าเพิ่งอ้วกก่อนนะครับ 55555
เรื่องมันมีอยู่ว่า สาเหตุมันเกิดจากที่ผมรักเค้ามากนี่แหล่ะครับ จึงแคร์เค้า ทุกอย่าง ไม่ว่าเค้าทำอะไร พอนานๆ เข้ามันกลายเป็นการหึง หวง
ซึ่งผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน จนทำให้ผมไม่ไว้ใจเค้า จนเริ่มเช็คมือถือ จับผิดเค้า ทุกอย่าง จนทำให้เค้าเริ่มรำคาญ เริ่มทะเลาะกันมากขึ้น
ตัวเค้าเองก็บอกว่า เค้าไม่ได้ทำไรเลย ไม่มีใคร แต่ทำไมผมไม่เชื่อเค้าก็ไม่รู้ครับ ทุกวันนี้เห็นเค้าจับมือถือไม่ได้เลยครับ คิดนันนี่ตลอด
ผมทรมานมากครับ ผมเลยมานั่งคิดกับตัวเองว่า ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ มันก็คิดได้ว่า เค้าอาจจะไม่เหมือนเดิม เหมือนเมื่อก่อนที่เราเพิ่งคบกัน
เค้ายอมทำทุกอย่างเพื่อผมเลยทีเดียว แต่นานไปเค้าเริ่มแผ่วๆๆๆ จนนิ่งเฉยๆ เหมือนไฟที่มอดแล้ว แตกต่างจากผมที่ผม รักเค้ามากขึ้นทุกวันๆๆ
ที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดจริงจังกับใคร แต่กับคนนี้ผมกลับคิดจริงจังขึ้นมา ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
หรืออาจจะเกิดจากที่ผมไม่มีเงิน ไม่มีอะไรที่มั่นคง ไม่มีไรเป้นชิ้นเป็นอัน เลยกลัวไปสู้ใครที่เข้ามาหาเค้าไม่ได้ (ซึ่งไม่รู้ว่ามีมั้ย) เวลาเค้าเดิอดร้อนเรื่องเงิน ผมเจ็บทุกครั้งที่ช่วยไรเค้าไม่ได้เลย จนทำให้เค้าไปยืมเงินคนอื่น ผมเจ็บมาก และคิดท้อแท้กับตัวเอง จะไปห้ามเค้าก็ไม่ได้
บางทีเอาไปเทียบกับแฟนเก่าๆ ของเค้าที่มีทุกอย่าง จนทำให้เค้าสบาย ไม่ต้องทำอะไรเลย ซึ่งแตกต่างจากผมมากที่ผมไม่มีไรซักอย่าง
แถมยังถ่วงเค้าในบางครั้งอีก มันเลยทำให้ผมคิดว่าเค้าจะมีคนอื่นมั้ย เมื่อผมเป็นแบบนี้ไปหาคนอื่นที่ดีกว่ามั้ย จะทิ้งความฝันของเราไปเลยมั้ย
แต่ทุกวันนี้เค้าก็ยังอยู่นะครับ ยังไม่ไปไหน มันเลยทำให้ผมคิดว่าเค้าอยู่เพราะว่ารักจริงๆ ใช่มั้ย หรือว่าเค้าคบกับอีกคนแต่ไม่กล้าบอกผม
อ่านถึงตรงนี้แล้ว งงมั้ยครับ ผมเองก็งงเหมือนกัน งงกับความรู้สึกตัวเองมันย้อนแย้งไปหมด ทรมานมากๆ ครับ ไม่รู้จะเสียใจหรือดีใจดี
ช่วยบอกผมทีเถอะครับ ผมหาทางออกจากมันไม่ได้
ปล. นี่คือกระทู้แรกในชีวิตของผมที่เขียนขึ้นมาจากความรู้สึกจริงๆ ของผม
ปล.2 ด่าได้เลยครับ ด่าให้ผมรู้สึกซักทีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ หรือถ้าสงสารก็ช่วยให้คำแนะนำผมทีครับ ว่าผมควรทำยังไง