สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนนะคะว่าเราเป็นคนเรียบเรียงคำไม่ค่อยถูก ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะถ้าอ่านแล้วงงๆบ้างอะค่ะ
คือตอนนี้เรากำลังเจอกับคำว่า toxic parents มาสักระยะนึงแล้วค่ะ เนื่องด้วยเกิดปัญหาหลายๆอย่างในช่วงโควิด เมื่อต้นปีนที่ผ่านมาแม่เราเพิ่งเสียค่ะ แกป่วยมาเกือบปีแล้วเราได้ทำงานต่างจังหวัดช่วงโควิด แม่เราอยู่กับพ่อ น้อง แล้วก็ลูกเรา(เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ) จริงๆปัญหามันอยู่ในใจมาตั้งแต่ช่วงเราเป็นเด็กแล้วค่ะ พ่อชอบทำร้ายร่างกายโดยไม่ถามเหตุผลตลอดทุกครั้งทั้งที่บางทีเราไม่ผิดเลย อย่างเช่น กลับตากโรงเรียนช้าเพราะซ้อมดนตรีของโรงเรียน กลับมาก็โดนตบดีโดยไม่ถามอะไรเลย แต่เราก็มีซนบ้างผิดบ้างตามประสาเด็ก(อันนี้ก็สมเหตุสมผล) แต่ที่ไม่ผิดนี่บ่อยมากกว่า ถึงขั้นโดนตบหน้า แตะล้มกับพื้น ซึ่งมันก็ฝังใจมาตลอด เมื่อโตขึ้นทำงาน แยกครอบครัวเราก็ลืมเหตุการณ์พวกนั้นไปเลย จนช่วงโควิดเราตกงาน ลงทุนอะไรกี่ครั้งก็เจ๊งทุกครั้ง เกิดความเครียดสะสมอยู่แล้ว และเพิ่งดีขึ้นเพราะได้งานไม่นาน แต่เมื่อต้นปีที่ผ่านมาแม่เราป่วยหนักติดเตียงเราเลยออกจากงานมาดูแลแม่ แต่ดูแลท่านได้แค่2อาทิตย์แม่ก็เสียชีวิตในอ้อมกอดเราขณะนั่งรถไปโรงพยาบาล ระหว่างที่แม่ป่วยตอนที่เรายังไม่ได้กลับมาบ้าน มีครั้งนึงพ่อเมื่อต้องพาแม่ไปโรงพยาบาลแต่เกิดเถียงกันพ่อปล่อยแม่ลงข้างทาง โทรศัพท์กระเป๋าเงินก็ไม่มี จนแม่เดินร้องไห้ข้างถนนและมีคนอาสาไปส่งโรงพยาบาล แม่โทรมาเล่าเราก็รู้สึกแย่มาก ระหว่างแม่ป่วยน้องสาวเราก็โทรมาตลอดว่าพ่อด่าแม่เราสารพัดทั้งที่แม่เราลุกไม่ไหว ด่าคำหยาบคายมาก บางครั้งแม่หลับอยู่พ่อเปิดโทรศัพท์ดูเสียงดังแม่นอนไม่หลับ แม่บอกพ่อให้เบาเสียงพ่อก็บอกไม่ดัง แม่ก็นอนสักพักเร่งเสียงแม่ตกใจตื่นอีก ก่อนแม่ป่วยทะเลาะกันแม่แค่ด่าแต่พ่อวิ่งถือมีด ถือไม้หน้าสามจะมาตีแม่ตลอด ใช้กำลังใส่แม่มีอยู่ตลอด เราพูดอะไรพ่อก็บอกแม่สมควรโดน เค้าไม่ฟังใครทั้งนั้น แต่ที่น่าสงสารแม่ที่สุดคือ พี่น้องแม่แท้ๆกลับเข้าข้างพ่อ บอกว่าสมควรแล้วที่แม่โดนพ่อทำร้าย😭เอาจริงๆนะต่อให้แม่เราขี้บ่น ด่าพ่อบ้าง มันก็ต้องมีเหตุให้บ่นไหม และที่สำคัญเป็นผู้ชายไม่ควรทำร้ายร่างกายผู้หญิงหรือเปล่า?  ตัดมาปัจจุบันหลังแม่เลย น้าๆอาๆเราบอกให้เราออกงานมาดูแลพ่อ ไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้านอีก เราก็เข้าใจเพราะเราต้องดูแลลูกด้วยแต่มันก็เกิดความเครียดที่เราลองทำอะไรก็สูญเปล่า ค่าใช้จ่ายรันทุกวัน ใดๆไม่สำคัญเท่าคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยากอีก พ่อเราขอเงินที่ได้จากงานเสียชีวิตของแม่จะเอาเงินไปหาหมอและขอเอาไปบริจาคสร้างวัดและเอาไปให้ช่วยค่าเรียนกับลูกคนที่เค้ารู้จักซึ่งคนคนนั้นมีเงินอยู่แล้วแต่เอาไปให้ ลูกเราถามเราว่าทำไมตาเอาเงินไปช่วยค่าเรียนลูกคนอื่นด้วยหนูงง อันนี้คือเรากับน้องก็บอกแล้วแต่พ่อเลย ทุกวันพ่อจะใช้ปลั๊กพ่วงชาร์จโทรศัพท์ติดข้างตัว ไม่เอาออกห่างเลย ลูกเราเห็นก็บอกให้เอาปลั๊กออกชาร์จทั้งวันทั้งคืนไม่ได้เดี๋ยวไฟช๊อต “เค้าก็บอกเสือ.. มึ..ไม่ต้องมายุ่ง” อีกวันหัวเสียบเหล็กสีขาวยื่นจะหลุดจากปลั๊กแล้วอยู่ติดตัวเค้า ลูกเราก็บอกเดี๋ยวไฟช๊อต เค้าก็บอก อย่า ลูกเราเลยพูดเสียงดังบอกเดี๋ยวไฟช๊อตมาจะทำยังไง พ่อเดินมาทำท่าทางจะทำร้ายลูกเราแล้วด่าว่า” ไอ้เด็กเหี้ยม ถ้าไฟช๊อตก็มีที่ตัดไฟไง ไอ้โง่”แล้วหันว่าด่าเราว่าพวกทำตัวเจ้ากี้เจ้าการกันใหญ่แล้วนะ “ไอ้ลูกชั่ว” เราก็นิ่งเพราะมันสะสมตั้งแม่ป่วยแล้วพ่อทำร้ายจิตใจแม่ตลอด ตอนเรากลับมาดูแลแม่เห็นได้ชัดเลยว่าพ่อทำเฉยเมยอะไรกับแม่บ้าง เวลามีคนมาเยี่ยมทีก็ค่อยลงมานั่งข้างเตียงแม่ที คนกลับก็กลับขึ้นไปนอนดูโทรศัพท์ต่อ กินอิ่มนอนหลับปรกติมาก หลายๆครั้งแม่เรียกพ่อทั้งที่พ่ออยู่ข้างๆแต่พ่อไม่สนใจจนลูกเราเรียกพ่อพ่อเราก็นอนเฉยๆ มีหลายครั้งด่าแม่เรา “เมื่อไหร่จะตาย กูจะไม่สนใจเลย รีบๆตายนะ” แม่เล่าให้ฟังแล้วสะเทือนใจตลอดบ่อยมาก เอาจริงนะเค้าเหมือนสร้างภาพต่อหน้าคนอื่นจริงๆว่าเป็นคนดีดูแลแม่ น้ำยังไม่เคยป้อนแม่สักครั้ง ด้วยพ่อเราบุคลิกดูซื่อๆ ใจเย็น พูดดี(กับคนอื่นยกเว้นคนในครอบครัว) คนเลยไม่เชื่อว่าจะทำอะไรไม่ดีกับแม่ แต่เราก็ไม่ได้บอกความจริงกับใครเพราะพูดไปก็เท่านั้นเป็นลูกจะปาบเปล่าๆ น้าอาถามว่าแม่สั่งเสียอะไรไหม เราไม่กล้าบอกเพราะเค้าสั่งให้เราดูแลลูกกับน้องให้ห่างพ่ออย่าให้พ่อทำร้ายใครได้ มันเลยทำให้เราอึดอัดมากและคิดว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าแล้ว แต่ก็ยังไม่ไปหาหมอเพราะต้องรักษาต่อเนี่องซึ่วเราไม่พร้อมเรื่องค่าใช้จ่ายเลย ล่าสุดพ่อเพิ่งจะมาขอเงินทั้งหมดที่แม่เสีย แต่แม่สั่งว่าให้น้องเราเป็นคนเก็บคนเดียวไว้ยามฉุกเฉิน พ่อเลยโมโหบอกจะเก็บไว้ทำไมทำไมไม่เอาออกมาใช้ เราเสียใจที่เค้าเห็นแก่ตัวมากเอาแต่ตัวเอง แล้วอีกอย่างเราต้องทนกับสถาพเดิมๆทุกวันชอบโทษเราสารพัดทั้งที่บทสรุปคือเกิดจากเค้าและตัวเองเป็นคนก่อ พ่อเป็นคนไม่ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำผิดบอกคนอื่นผิดให้ได้ทั้งที่หลักฐานชัดเจน ทุกวันนี้เราต้องทนและพยามรับมันให้ได้จริงๆเหรอ? ช่วงหลังถึงกับนอนผวากลางดึกอยากตบหน้าตัวเองมาก แต่เราก็ต้องตั้งสติตลอดว่าต้องรักตัวเองอย่างทำร้ายตัวเอง สู้ๆ ให้กำลังใจตัวเองจนงง ไปหมดแล้วค่ะ ขอขอบคุณนะคะที่รับฟังค่ะ🙏🏻