วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวของเรานะคะ อาจจะยาวหน่อยแต่อยากเล่าให้ฟังมากๆเลยค่ะ
ย้อนกลับไปตอนเราม.ต้นเลยนะคะเรื่องราวนี้เกิดขึ้นตอนม.ต้นเราเคยแอบรักรุ่นน้องผู้ชายคนนึงค่ะฟิลแบบน้องน้ำกับพี่โชนเลยน้องเขาเป็นคนฮอตคนนึงเลยค่ะมีคนเข้าหาเยอะมากเราชอบน้องเพราะน้องตรงไทป์เรามากค่ะน้องยิ้มแล้วตาหายเราชอบรอยยิ้มนั้นมากๆเราถึงขั้นติดเพลงรอยยิ้มของสครับอยู่ตั้งพักใหญ่ เราก็แอบมองอยู่ห่างๆตลอดแต่เพราะเพื่อนเราค่ะเลยทำให้เรามีโอกาสได้คุยกับน้องได้โทรคุยกับน้องตอนนั้นเราเขินมากเลยนะ5555555555จำได้ว่าเสียอาการหนักมาก แล้วจำได้ประโยคนึงที่น้องบอกว่า"ผมอยากเห็นหน้าพี่คอลได้มั้ย" จำได้ว่าเรากดวางสายไปเลย หลังจากนั้นเราก็ใช้โอกาสที่น้องเป็นแฟนบอยเกาหลีแล้วเราก็ติ่งเกาหลีทักไปคุยกับน้องเนียนๆซึ่งนางก็ตอบนะคะตอนนั้นก็มีสุขมากพยายามหาเรื่องไปคุยทุกวันเลย จนในที่สุดเราก็ได้รู้จากปากน้องว่าเราเคยเรียนอนุบาลที่เดียวกัน เราจำน้องไม่ได้เลยค่ะแต่น้องบอกว่า"ผมจำพี่ได้ เราเรียนที่เดียวกันไงครับ" หลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้อยู่ใกล้น้องมากขึ้นค่ะเพราะอยู่ชุมนุมเดียวกันเราทำไรไม่ถูกเลยรู้แค่มันเขินมากๆยิ้มจนแก้มจะแตกทุกอย่างรอบตัวมันดีไปหมดเลย แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าน้องเขาคิดยังไงแต่เรารู้แค่เรามีความสุขมากๆเลยตอนนั้นเราเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้องเยอะมากเลยนะคะ เราทำทุกอย่างเลยเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับน้องเราโคตรมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำเลย ไฮไลท์มันอยู่ที่ตอนใกล้จบม.3เลยค่ะTTมันมีเพื่อนเราคนนึงในห้องเลยค่ะชอบน้องเหมือนกันแล้วนางน่ารักมาก นางก็ไปเต๊าะน้องบ่อยมากจนคนในห้องเขาแซวว่าเหมาะสมกันเราก็แบบไม่ได้อะไรนะคะตอนนั้นเรากลับมามองตัวเองเราก็ไม่มีไรดีจริงๆค่ะความคิดเราตอนนั้นคือปล่อยน้องเขาไปดีแล้วไม่ต้องไปต่อความสัมพันธ์นี้ไม่อยากรู้สึกไปมากกว่านี้แล้ว พอดีวันนั้นเราปัจฉิมค่ะเราเดินสวนกับน้องเขาที่บันไดน้องเขาก็เรียกเราแต่เราก็หันไปมองแล้วก็ถามว่ามีอะไรรึเปล่าประมาณนั้นเลยค่ะ น้องเขาก็แบบหน้าเจื่อนเพราะปกติเราแทบไม่พูดเลยมัวแต่เขินอยู่แต่วันนั้นเราสายตาว่างเปล่ามาก น้องก็แบบบอกว่าเปล่า "ผมจะถามว่าพี่มาทำไร" เราก็บอกว่า"ก็เดินขึ้นห้อง" น้องก็แบบพยักหน้าใช่มั้ยคะแล้วเราก็บอกไปว่า"น้องเพื่อนพี่มันชอบน้องมากนะ หลังจากนี้ก็โชคดีนะ"เราก็ไม่รู้นะคะว่าน้องคิดอะไรแต่น้องไม่พูดไรกับเราสักคำเลย แต่พอผ่านไปประมาณอาทิตย์นึงที่รร.จัดงานไรสักอย่างน้องมาบอกเราว่า" ผมไม่ชอบเลยนะที่พี่โยนผมให้คนอื่น"เราก็แบบ"ทำไม ก็เราไม่ได้เป็นไรกันหนิ" หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาเลยค่ะเราแทบไม่ได้เจอกันอีกเลยหลังแยกย้ายกันไป เราจำได้ว่าตอนนั้นเราแอบมาร้องไห้ที่บ้านด้วยนะเราไม่รู้นะว่าน้องเขาคิดอะไรแต่เรารักน้องมากเลยแหล้ะ แล้วทีนี้เราก็เรียนม.4เลยค่ะแล้วเราก็แบบขับรถไปตลาดแล้วแบบน้องขี่จักรยานมาเราเลยได้เจอกันอีกครั้ง ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไรนะคะเลยยิ้มให้ไปน้องก็ถามว่าพี่สบายดีนะครับ เราก็บอกว่าสบายดีค่ะน้องล่ะ น้องก็บอกว่าสบายดีครับ น้องเขาก็หันมายิ้มให้เรานะคะแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปจนเวลาผ่านไปเรื่องนี้เราแทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำจนได้เห็นว่าน้องมีแฟน เราเองก็มีแฟนเราบอกตรงๆเลยนะคะว่าเรายินดีกับน้องมากๆแฟนน้องน่ารักแล้วก็เหมาะสมกับน้องมากๆแฟนน้องก็มาคุยกับเราบ่อยนะคะในฐานะที่เป็นสาววายเหมือนกันน้องก็แบบทักมายินดีกับเราเหมือนกัน เราก็ตัดสินใจลบแชททุกๆอย่างออกเหลือไว้เพียงแค่ความทรงจำดีๆในตอนนี้ ความรักครั้งนี้เราไม่ได้หวังไรเลยค่ะเราแค่อยากให้น้องมีความสุข ได้เห็นน้องเติบโตอย่างน้อยครั้งนึงเราก็เคยรู้จักกัน จากกันด้วยดีของจริงเลยล่ะค่ะTTแต่เราก็ไม่เคยลืมเรื่องนี้เลยมันยังเป็นความทรงจำที่ดีเสมอ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
รักใครคนนึงโดยไม่หวังผลตอบแทน คุณคิดว่ามันมีจริงมั้ยคะ?
ย้อนกลับไปตอนเราม.ต้นเลยนะคะเรื่องราวนี้เกิดขึ้นตอนม.ต้นเราเคยแอบรักรุ่นน้องผู้ชายคนนึงค่ะฟิลแบบน้องน้ำกับพี่โชนเลยน้องเขาเป็นคนฮอตคนนึงเลยค่ะมีคนเข้าหาเยอะมากเราชอบน้องเพราะน้องตรงไทป์เรามากค่ะน้องยิ้มแล้วตาหายเราชอบรอยยิ้มนั้นมากๆเราถึงขั้นติดเพลงรอยยิ้มของสครับอยู่ตั้งพักใหญ่ เราก็แอบมองอยู่ห่างๆตลอดแต่เพราะเพื่อนเราค่ะเลยทำให้เรามีโอกาสได้คุยกับน้องได้โทรคุยกับน้องตอนนั้นเราเขินมากเลยนะ5555555555จำได้ว่าเสียอาการหนักมาก แล้วจำได้ประโยคนึงที่น้องบอกว่า"ผมอยากเห็นหน้าพี่คอลได้มั้ย" จำได้ว่าเรากดวางสายไปเลย หลังจากนั้นเราก็ใช้โอกาสที่น้องเป็นแฟนบอยเกาหลีแล้วเราก็ติ่งเกาหลีทักไปคุยกับน้องเนียนๆซึ่งนางก็ตอบนะคะตอนนั้นก็มีสุขมากพยายามหาเรื่องไปคุยทุกวันเลย จนในที่สุดเราก็ได้รู้จากปากน้องว่าเราเคยเรียนอนุบาลที่เดียวกัน เราจำน้องไม่ได้เลยค่ะแต่น้องบอกว่า"ผมจำพี่ได้ เราเรียนที่เดียวกันไงครับ" หลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้อยู่ใกล้น้องมากขึ้นค่ะเพราะอยู่ชุมนุมเดียวกันเราทำไรไม่ถูกเลยรู้แค่มันเขินมากๆยิ้มจนแก้มจะแตกทุกอย่างรอบตัวมันดีไปหมดเลย แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าน้องเขาคิดยังไงแต่เรารู้แค่เรามีความสุขมากๆเลยตอนนั้นเราเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้องเยอะมากเลยนะคะ เราทำทุกอย่างเลยเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับน้องเราโคตรมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำเลย ไฮไลท์มันอยู่ที่ตอนใกล้จบม.3เลยค่ะTTมันมีเพื่อนเราคนนึงในห้องเลยค่ะชอบน้องเหมือนกันแล้วนางน่ารักมาก นางก็ไปเต๊าะน้องบ่อยมากจนคนในห้องเขาแซวว่าเหมาะสมกันเราก็แบบไม่ได้อะไรนะคะตอนนั้นเรากลับมามองตัวเองเราก็ไม่มีไรดีจริงๆค่ะความคิดเราตอนนั้นคือปล่อยน้องเขาไปดีแล้วไม่ต้องไปต่อความสัมพันธ์นี้ไม่อยากรู้สึกไปมากกว่านี้แล้ว พอดีวันนั้นเราปัจฉิมค่ะเราเดินสวนกับน้องเขาที่บันไดน้องเขาก็เรียกเราแต่เราก็หันไปมองแล้วก็ถามว่ามีอะไรรึเปล่าประมาณนั้นเลยค่ะ น้องเขาก็แบบหน้าเจื่อนเพราะปกติเราแทบไม่พูดเลยมัวแต่เขินอยู่แต่วันนั้นเราสายตาว่างเปล่ามาก น้องก็แบบบอกว่าเปล่า "ผมจะถามว่าพี่มาทำไร" เราก็บอกว่า"ก็เดินขึ้นห้อง" น้องก็แบบพยักหน้าใช่มั้ยคะแล้วเราก็บอกไปว่า"น้องเพื่อนพี่มันชอบน้องมากนะ หลังจากนี้ก็โชคดีนะ"เราก็ไม่รู้นะคะว่าน้องคิดอะไรแต่น้องไม่พูดไรกับเราสักคำเลย แต่พอผ่านไปประมาณอาทิตย์นึงที่รร.จัดงานไรสักอย่างน้องมาบอกเราว่า" ผมไม่ชอบเลยนะที่พี่โยนผมให้คนอื่น"เราก็แบบ"ทำไม ก็เราไม่ได้เป็นไรกันหนิ" หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาเลยค่ะเราแทบไม่ได้เจอกันอีกเลยหลังแยกย้ายกันไป เราจำได้ว่าตอนนั้นเราแอบมาร้องไห้ที่บ้านด้วยนะเราไม่รู้นะว่าน้องเขาคิดอะไรแต่เรารักน้องมากเลยแหล้ะ แล้วทีนี้เราก็เรียนม.4เลยค่ะแล้วเราก็แบบขับรถไปตลาดแล้วแบบน้องขี่จักรยานมาเราเลยได้เจอกันอีกครั้ง ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไรนะคะเลยยิ้มให้ไปน้องก็ถามว่าพี่สบายดีนะครับ เราก็บอกว่าสบายดีค่ะน้องล่ะ น้องก็บอกว่าสบายดีครับ น้องเขาก็หันมายิ้มให้เรานะคะแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปจนเวลาผ่านไปเรื่องนี้เราแทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำจนได้เห็นว่าน้องมีแฟน เราเองก็มีแฟนเราบอกตรงๆเลยนะคะว่าเรายินดีกับน้องมากๆแฟนน้องน่ารักแล้วก็เหมาะสมกับน้องมากๆแฟนน้องก็มาคุยกับเราบ่อยนะคะในฐานะที่เป็นสาววายเหมือนกันน้องก็แบบทักมายินดีกับเราเหมือนกัน เราก็ตัดสินใจลบแชททุกๆอย่างออกเหลือไว้เพียงแค่ความทรงจำดีๆในตอนนี้ ความรักครั้งนี้เราไม่ได้หวังไรเลยค่ะเราแค่อยากให้น้องมีความสุข ได้เห็นน้องเติบโตอย่างน้อยครั้งนึงเราก็เคยรู้จักกัน จากกันด้วยดีของจริงเลยล่ะค่ะTTแต่เราก็ไม่เคยลืมเรื่องนี้เลยมันยังเป็นความทรงจำที่ดีเสมอ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ