เราเลิกกับแฟนมาได้ 5-6 วันแล้วค่ะ จริงๆเราก้เคยเลิกกันมาหลายครั้งด้วยเหตุผลที่ไม่เข้ากัน แฟนเรารู้สึกตัวเองไม่ดีพออยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่านี้ ทะเลาะกันบ้าง คุยกันไม่รู้เรื่องบ้าง เลิกกันมาก้หลายครั้งนะคะประมาณ 5-6 ครั้ง แต่เราก้กลับมาคบกันตลอด ส่วนใหญ่เราไม่ค่อยเป็นฝ่ายบอกเลิกนะคะแต่ก้เคยมีบ้าง แล้วหลังๆมาเราเป็นฝ่ายง้อซะส่วนใหญ่ มีเขามาง้อครั้งนึง ((หลังที่คบกันมาสักพักนะคะ แรกๆแฟนเราจะเป็นฝ่ายตามเรา หลังๆมาเราเป็นฝ่ายตามค่ะ)) แต่รู้สึกว่าเขาก้ยังรักเราเหมือนเดิมนะคะ แต่เรื่องความใส่ใจอาจจะไม่เท่าตอนแรก ซึ่งเราก้ไม่รู้ว่าจริงๆเขายังรักเรามั้ย แต่เราก้รู้สึกรักเขามากๆเลยตลอดเวลาที่คบกัน เราเพิ่งเคยรู้จักคำว่ารักกับคนนี้คนแรกเลยค่ะ เราอยากทำอะไรให้เขาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเลย แต่ก้ บางทีก้อยากให้เขาสนใจเราเหมือนแรกๆบ้าง เขาอาจจะมีภาระหน้าที่เยอะ ซึ่งเราก้ไม่รู้เลยค่ะ;-; เรากำลังขึ้นปี1 ส่วนเขาอยู่ม.6 ช่วงนี้เราอยู่แต่ที่บ้าน น้องเขาก้ไปรร.ปกติอยู่กับแก๊งเพื่อน(เพื่อนเขาส่วนใหญ่เป็นผญ.) เราพยายามกันมามากเลยทั้งคู่ พยายามปรับกัน ซึ่งแบบเรายังไม่ได้อยากแยกกับเขาเลย เราโอเคในจุดนั้นแล้วก้พร้อมพัฒนาต่อ แต่เขาก้ชอบพูดบ่อยๆว่าไม่ชอบตัวเอง รู้สึกไม่ดีกับตัวเองเลย แยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่านี้ เราก้พยายามพูดปลอบใจหลายอย่างพยายามบอกว่าเขาดีสำหรับเรา แต่เขาก้ไม่เคยหายจากความรู้สึกนั้นเลยค่ะ 
รู้สึกพร่ำเพ้อซะยาว55555 เอาเป็นว่าไม่มีมือที่สามมาเกี่ยวนะคะ แต่ฝั่งเขาเราก้ไม่แน่ใจแต่เราเชื่อว่าเขาไม่ทำค่ะ
เราเป็นคนบอกให้เขาไป เพราะเขาบอกเราว่าอยากกลับมาเป็นพี่น้องเรา แต่ก้จะทำดีเหมือนเดิม เป็นแฟนแล้วรู้สึกกดดัน ที่ตัวเองไม่ดีพอ เขาบอกเราว่าอยากรักษาสัมพันธ์กันอย่างน้อยก้พี่น้อง แล้วระหว่างที่เรายังไม่มีใครนั้นเขาก้อยากทำดีด้วยอยู่ แต่เราก้ไล่เขาไปแล้วค่ะ ที่ผ่านมาเราขอให้เขาอยู่ตลอดจนมีประโยคนึงที่เขาบอกเราว่า เธอสนแต่จะเสียเขาไป แต่ไม่สนใจความรู้สึกเค้าเลย เราก้เลย...ยอมปล่อยเขาไปค่ะ
ผ่านมา 3 วัน เราทักไปขอโทษเขาที่เคยทำอะไรที่ไม่ดีใส่เขา แล้วก้วันที่เลิกกันเราไม่ได้ช่วยเขาได้ดีพอ เขาก้มาอ่านค่ะแต่ไม่ได้ตอบ มาตอบวันถัดไปเขาทักมาว่าขอโทษเหมือนกัน แล้วก้ที่ตอบช้าเพราะเฮิร์ตอยู่ เราก้ถามไถ่เขาโอเคขึ้นมั้ย เขาก้บอกโอเคนะะ ก้ไม่ได้กลับมาคืนดีกันเหมือนครั้งก่อนๆ จนตอนนี้ผ่านมา 5 วัน เรานอนร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ รู้สึกโดดเดี่ยว เพราะที่ผ่านมาเราทุ่มเวลาให้เขาไปหมดเลย คุยกับเขามมากกว่าเพื่อน ออกไปข้างนอกก้มีแต่ตอนออกไปเจอเขา ไปบ้านเขา อะไรที่เขาไม่สบายใจเราก้ทำให้เขาได้ตลอด ถึงเราจะงี่เง่าแล้วก้ฉุนง่ายไปบ้าง เราก้จะขอโทษเขาแล้วพยายามทำตัวให้ดีขึ้น เขาบอกเขาฝืนที่ต้องมาปรับตัวอะไรด้วยอะค่ะ แล้วเราก้ชอบคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาคิดถึงเรา ตอนนี้เขาคงนอนเสียใจอยู่แบบเรา คงอยากคุยกับเรา เดี๋ยวเขาก้ทักมา เขาน่าจะกลับมา แล้วมันโคตรเจ็บเลยย ช่วงเวลานั้นมันทรมาณ กับคนนี้เรารักเขาจริงๆแล้วเราไม่อยากเสียใจเขาไปเลยค่ะ แต่ใจนึงก้รู้ว่าเราไม่ได้เข้ากันขนาดนั้น มันก้มีเรื่องที่เข้ากัน แต่ความชอบบางอย่างไม่เหมือนกันทัศนคติไม่เหมือนกัน ครอบครัว เป้าหมาย แต่สิ่งที่ชอบเหมือนกันก้มี ตอนเราไม่ทะเลาะกันมันก้มีความสุขมากๆเลย จนเราย้อนกลับไปนึกถึงวันเหล่านั้น น้ำตามันก้ไหลไม่หยุด เรารู้สึกว่าเราลืมเขาไม่ได้จริงๆ เขาก้บอกเขาจะมูฟออนแล้ว แต่เรารู้สึกยังต้องการเขาอยู่ตลอดเลย แล้วเราก้เอาแต่คิดว่าเขาปากไม่ตรงกับใจ เขาก้ยังมีความรู้สึกดีๆกับเราอยู่แหละ ถ้าเราขอให้เขากลับมาเร็วกว่านี้มันอาจจะดีก้ได้ เขาอาจจะกลับมาดีๆ ถึงตอนนี้เราทั้งคู่ก้ยังไม่ได้บอกพ่อแม่ของเรากัน เราควรทำยังไงดีคะ เราไม่ได้รู้สึกว่าอยู่กับเขามันทรมาณขนาดนั้นเราชอบตอนอยู่กับเขามากๆ แต่ตอนนี้เราทรมาณจังเลยค่ะ