เราสวัสดีค่ะ​ ปีหนูหนูอายุ17ปี​ หนูมีควาคิดอยากจะตายตั้งแต่อยู่ม.1 คิดแค่ว่าอยากตายนะคะไม่เคยฆ่าตัวตายจริงๆแต่ก็เคยคิดจะฆ่าอยู่ค่ะ​ หนูรู้สึกว่าตัวหนูไม่มีความหมาย​ หนูมันไร้ค่า​ ใข้ขีวิตไปวันๆ​ ไม่มีเพลงที่ชอบ​ ไม่มีสิ่งที่ชอบทำ​ ครอบครัวก็มีปัญหากันบ่อยๆโดยเฉพาะหนู​ หนูเป็นลูกคนกลางก็รู้สึกว่าแม่ไม่รักหนูเท่าพี่กับน้อง​ หนูมีเพื่อน​ ก็รู้สึกว่าเพื่อนไม่รัดเราขนาดนั้นเหมือนหนูขาดเพื่อนไม่ได้แต่เพื่อ​นจะมีหนูหรือไม่ทีก็ได้​ หนูน้อยใจในเรื่องต่างๆหลายๆเรื่อง​ มันรู้สึกว่าชีวิตของหนูไร้ค่า​ หนูอยากหลับแล้วไม่ตื่นมาอีกเลย​แต่มันก็เป็นไปไม่ได้​ และหนูก็ไม่กล้าพอที่จะฆ่าตัวตาย​ หนูรู้สึกดิ่ง​ แคว้งคว้าง​ หนูรู้สึกว่าหนูใช้ขีวิตไปวันๆ​ ตายไปยังจะดีกว่า​ หนูไม่เคยเป็นหาหมอค่ะเพราะหนูไม่ได้คิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า​หรืออะไร​ หนูชอบมีปัญหา​กับแม่บ่อยๆค่ะเพราะความคิดเห็ไม่ตรงกัน​ แล้วแม่ชอบจะบัวคับใช้อำนาจกับหนู​ ชอบตีหนู​ หนูรู้สึกไม่ดีมากๆเลยค่ะ​ เวลาหนูรู้สึกเศร้าหนูทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนอน​ นอนเพื่อให้ไม่รู้สึกอะไร​ ตื่นมาทีไีหนูก็ทรมาน​ทุกที​ หนูอยากมีความสุขให้มากกว่านี้ค่ะ​ ทำยังไงดีคะ
ขอบคุณ​ที่อ่านจนจบนะคะหนูมาบ่นๆด้วยแหละ​ ขอบคุณ​สำหรับความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ