จริงๆ อาชีพหมอเป็นความใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กผมเลยแต่ตอนนั้นผมสอบไม่ติด เลยเข้าเรียนมหาลัยแถวสามย่านจะลองซิ่วก็ไม่ได้ซักที จนล่วงเลยมา ปโท และ ปเอก จนลืมความฝันเดิมไปคิดว่าเข้าข้างตัวเองว่าถ้าเป็นหมอคงไม่มีเวลาดูแลครอบครัว ตั้งเป้าเป็น อ มหาวิทยาลัย ถึงเงินเดือนน้อยแต่เวลาชีวิตมาก และได้จากวิจัยและอื่น ๆ จนกระทั่งมามีแฟนเป็นหมอ ได้รู้จักเพื่อนเขา คุยไปคุยมาเป็นหมอเฉพาะทางทำงานเป็นเวลา จ-ศ หยุด ส อา เลยจ้า ไม่หนัก มีเวลาอยู่กับครอบครัว เขาทำให้เราเหมือนไปกระตุ้นความฝันวัยเด็กเฉยเลย ความคิดอยากเรียนหมอเริ่มกลับมา เราก็พัฒนาตัวเองจากการเรียน ปเอก มากระดับนึงถ้าตั้งใจน่าจะทำได้ แต่ดันคิดตอนอายุ 30 แล้ว  สมัครแพทย์แนวใหม่ไม่ทันแล้ว เห็นทีต้องไปเรียนต่างประเทศที่ยังรับอยู่ บางทีก็เซ็งๆกับชีวิต มีใครเป็นแบบผมใหมครับ ปล.ผมอาจจะแค่อยากระบายเฉยๆมั้งครับ 555