ผมเป็นเด็ก ม ปลาย กลับบ้านมาผมจะรีบทำการบ้านและรีบไปเล่นเกมกับเพื่อน ผมติดคอมพิวเตอร์มาก แต่พอเล่นถึง 3 ทุ่มเมื่อไหร่ เสียงแรกที่ผมได้ยินจากพ่อคือ รีบไปนอน 3ทุ่มแล้ว ผมก็ตอบไปว่า โอเค เดี๋ยวเข้าไปนอน เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆแล้วเฉพาะตอนเปิดเทอมมีเรียน ผมก็เข้าใจว่าให้รีบนอนเร็วเพราะเดี๋ยวตื่นไม่ทันไปเรียน ผมตื่นตี5ครึ่งทุกวันและผมก็ตื่นทันทุกวัน ไม่มีวันไหนตื่นสาย แต่เวลาที่ผมนอน ไม่ใช่3ทุ่ม ผมนอน5ทุ่ม-เที่ยงคืน ทุกวัน แต่ผมไม่เข้าใจเลยว่า ทำไม3ทุ่มต้องนอน เพราะผมต้องรีบปิดคอมเข้าห้องมาเล่น ทรศ. ต่อ ผมรู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่ เพื่อนๆก็นอนดึกได้ ทำไมถึงเป็นเราคนเดียวที่ไม่ได้เล่นกับเพื่อนๆ พ่อแม่พูดกับผม บางวันก็พูดดี บางวันมาถึงก็ตะคอกใส่กันเลย วันนี้ที่หนักเลยคือ ผมเล่นคอมถึง3ทุ่มผมก็ได้ยินคำเดิมๆมาเป็นปีๆ ผมก็ตอบเค้าไปว่า เดี๋ยวนอนคับ แปปนึง เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวนอนได้แล้ว เค้าก็เข้าห้องไป ผ่านมา10นาที แม่ผมแง้มประตูมาตะคอกใส่ผมให้นอน นอนเลยเดี๋ยวนี้
ผมก็ ขี้เกียจที่จะพูดแล้ว ผมเลยไม่ตอบเค้าไป ซักพักพ่อผมออกมาจากห้องตะคอกใส่ให้ไปนอน ไม่งั้นที่หลังเดี๋ยวกูพังคอมหมดนี่แหละ มันต้องขนาดนี้เลยหรอ พึ่ง 3ทุ่มกว่าเองนะ เพื่อนๆนอนกัน5ทุ่ม เที่ยงคืน พ่อแม่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร ทำไมครอบครัวเราถึงเคร่งเรื่องการนอนขนาดนี้ ผมก็บอกเค้าไปหลายรอบแล้วว่าผมตื่นทันคับ ไม่เป็นไร ถึงผมเข้าห้องไปก็นอนไม่หลับ ผมพูดกับพ่อแม่จนผมเอียนที่จะพูดแล้ว ทุกคนมีขีดจำกัด ผมก็พึ่งรู้สึกว่า เห้ย เราไม่ไหวแล้วนะ
มันหมดความอดทนแล้ว ผมต้องทำยังไง ต้องพูดยังไงให้พวกเค้าเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการ