ยิ่งอ่านวันพีชๆหลังๆ ความรู้สึกส่วนตัว
ความรู้สึกสนุก ความสมเหตุสมผล
ความอยากติดตามเนื้อเรื่อง ยิ่งหดหายลงไปเรื่อยๆ
กลายเป็นความรู้สึก “หรอวะ” “เอางี้เลยหรอวะ”
“เอาบทแบบนี้จริงดิ ?”
เหมือนเขียน “เอาว่ามันมือไว้ก่อน”

สมดุลหลายๆอย่าง ยิ่งเขียน ความรู้สึกว่า โอดะ คุมการ์ตูนยิ่งออกทะเล  

ความรู้สึกตอนนี้ เหมือนอ่านๆ รอดู
-ตัวละครเซอร์ไพร้ อะไรแบบนั้น  
-รอฟังว่า 100 ปีแห่งความว่างปล่าวมีอะไร  
-ออลบลูคืออะไร
-วันพีชคืออะไร

“ฉากต่อสู้ ของลูฟี่หลังๆ ไม่อ่านเลย ต่อไปถ้ามันจับดวงอาทิตย์ได้ ก้ไม่รู้สึกแปลกอะไร”


เนื่องจาก ส่วนตัวหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ที่ผมคาดหวังว่า มันน่าจะมันเหมือนการ์ตูนเรื่องอื่นๆ

คือตัวเอกยิ่งเขียนมันน่าจะเติบโต และบทหลายๆอย่างมันน่าจะไปในทางเดียวกัน

กลายเป็นว่า ยิ่งเขียน บทยิ่งพัง ยิ่ง ออกทะเล ไปสมชื่อการ์ตูนออกทะเลจริงๆ

และนี่คือเหตุผลที่ถึงตอนนี้ ผมก้ยังคืดไม่ออก ว่าทำไมบทมันเละได้ขนาดนี้


1.ความเลอะเทอะ ของบทบิ๊กมัม
คงไม่มีใครที่น่าสงสาร สุดจับใจเท่าบิ๊กมัมแล้วในตอนนี้สำหรับเรื่องวันพีช
เป็น ระดับบนสุด ของขั้วอำนาจการ์ตูน ที่กะโหลกกะลาที่สุดแล้วจริงๆ
อุส่ามี บทสำคัญ ถึง 2 ภาค แต่กลายเป็นว่า
บทเลอะเทอะ จนรับไม่ได้ ใหนจะความจำเสื่อม
ใหนจะอารมณ์แปรปรวน ใหนจะโครตประมาท”สู้คิดกับลอว์โดยไม่ใช้ฮาคิราชัน ใช้หัวแม่โป้งที่ใหนคิด”

ภาคโฮลเค้กเจ้าตัวคือตัวที่อันตรายที่สุด “รับไปบทหิวจนบ้า”
ภาควาโนะเจ้าตัวก้เป็น 1-2 บุคคลที่อันตรายที่สุด “รับไปโดนถีบตกเกาะแบบโง่ๆ โดย ลอว์ที่เดอฟาพึ่งเชือดสดๆร้อน กับ คิดด์ที่เพิ่งโดนไคโดยำคาบาทาเกือบตาย”

เทียบกับไคโด ที่แพ้ให้กับพระเอกแบบใส่กันหมดแม็กแล้ว
โอ้วววมันช่างต่างกัน ราวฟ้ากับเหวกับบทของบิ๊กมัม ที่กะโหลกกะลาขนาดนี้

นี่เห็นหน้าบิ๊กมัมทีไร อยากให้โซโล กระทรวกซักหลายรู

2.มหาเทพคิดและมหาเทพลอว์ ผู้เป็นอมตะ
นี่คือบทที่ผมก็ไม่รู้ว่า จะพูดยังไงกับบท นี่

ผมสามารถพูดได้ว่า ถ้าลูฟี่ คือตัวบัคของเรื่อง
โทดทีว่ะ แต่เสี่ยคิดกับเสี่ยลอว์ คือพระเอกตัวจริ๊งงงง
คุณไม่จำเป็นต้องกินผลปีศาจโซออนในตำนานแบบลู่ฟี่ หรือฝึกร่างกายให้ทนรับดาเมจได้แบบโซโล

“คุณก็สามารถใช้กายเนื้อรับดาเมจ 4 จักรพรรดิได้โดยตรง โดยไม่เป็นอะไร

เป็นง๊ะ ลูฟี่ กระจ๊อกไปเลย 555555”


3.ค่าหัวใหม่ ของ ลูฟี่ ลอว์ คิด  3000 ล้านเท่ากันทุกคนนนนนน
แฮปปี้สุดๆ  นี่ว่าลูฟี่เติบโตมากแล้ว ค่าหัว จาก 1500 โดดมา 3000
เจอคิด กับลอว์ ที่ค่าหัวเก่าคนละ 500+ล้าน แต่จับโดดแซงหน้ามา 3000 เล๊ยยยยยยย
ก้แค่ 2500 ล้านเอง อย่าไปคิดมากน่า เจ้าพวกคนอ่านนนนนนนนนนนนนน 555+

หนวดดำร้องห้ายแล้วน้าาาาาาาาา
นี่ขนาดว่าหนวดดำ มันมีผลปีศาจ 2 ผลในมือ
ยังสู้ผลปีศาจ ของคิด และ ลอว์ไม่ได้เลยน้าาาาาาาา
บทหนวดดำ ที่วางมาซะดิบดี ทำร้ายผมแดงได้
แต่นั้นมันอ่อนไปนะ เจ้าหนูหนวดดำ
เองริอาจมาสู้กับ มหาเทพคิด กับมหาเทพลอว์ได้เยี่ยงไรรรรร

“บอกแล้ววววว คิด และลอว์นี่แหละ พระเอกของจริง ลูฟี่มันบทตัวประกอบเฟ้ยยน่า”

ใครจะทำไม ก็โอดะ อยากอยู่ดีๆ ยัดให้เป็น คนที่สู้สูสีกับ ลูฟี่อะ อนาคตต้องขึ้นอยุ่แล้ว ยัดใส่ตอนนี้เลย
ยังไงแฟนวันพีชมันก้ไม่คิดอะไรอยุ่แล้ส 🤣

4.ฉายา 4 จักรพรรดิ มันฉายาพวกกระจอกใช้กัน

ในเมื่อ โอดะเขียนอวย ความโหด ของจักรพรรดิไว้เอง
ว่ามันต้องยิ่งใหญ่คับฟ้า สเกลสุดหยั่งถึง

เมื่อบทมันสวนทางและย้อนแย้ง ก้มีอันต้องทำให้ฉายานี่ มันดูกระจอก และหมดมนต์สเน่หายไป

นี่ถ้ากลัวไปอ่านใหม่ ฉายา 4 จักรพรรดิ มันก้แค่
ฉายาปาหี่ดีๆนี่เอง 5555+

บอกแล้วฮาทุกบท ทุกการกระทำ มีเอฟเฟคตามมา
แล้วการอ่านวันพีช ของคุณจะเปลี่ยนไป


5.บากี้ นี่สิ 4 จักรพรรดิที่เราคู่ควร

ผมชอบบทตอนนี้นะ มันดูสมเหตุสมผล
ในเมื่อ บิ๊กมัม บทกะโหลกกะลา หายไป
ก้ต้องถูกแทนที่ด้วยบทที่สูสีใกล้เคียงกัน

เห้ยอันนี้ตรงโจท ขายขำล้วนๆ
มันต้องมีแบบนี้บ้าง ตัวละครนี้ยังไงก้ไม่ตาย

อย่างน้อย 1 ใน 4 จักรพรรดิ มันต้องมีบทป่วยๆบ้าง


6.บทที่ ยิ่งอยากให้จบ ยิ่งออกทะเลไปไกล

จากภาคก่อนๆ ที่ผ่านมา ยิ่งอ่านยิ่งพบว่าความสนุกในการอ่าน ยิ่งหายไปเรื่อยๆ

ยิ่งอ่าน น้ำกลับยิ่งเยอะกว่าเนื้อ ยิ่งกลับไปอ่านตอนรวมภาควาโนะ  ยิ่งทำให้เห็นว่า

อะไรมันจะเลอะเทอะได้ขนาดนี้วะเนี่ย
แอร์ทามของตัวละคร และความตื่นเต้นที่เราจะได้เห็นการเล่าเรื่อง

มันช่างต่างกับ ศึกมารีนฟอร์ด ยังกับ คนเขียนเป็นคนละคนกันซะงั้น

ก้ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร แต่ผมคนนึง ที่ไม่รู้สึกว่า ตั้งแต่จบ ภาคมารีนฟอร์ด โอดะ ฝีมือตกลงไปเยอะมากจริงๆ

7.การคุมสเกลของเรื่อง ที่ยิ่งเขียน ยิ่งคุมไม่อยู่ยิ่งเลอะเทอะไปเรื่อยๆ

คงเพราะตัวละครในวันพีชมันเยอะเกินไป
เยอะจนกระทั้ง ไม่สามารถคุมสเกลได้

หลายๆครั้ง เราคิดว่า ตัวละครนี้ ฝีมือมันแค่นี้
เพราะพึ่งแพ้สดๆ ร้อน เกือบตายด้วยซ้ำ
แต่ไม่กี่ ตอนต่อมา คุณพระ มันจัดการ ตัวที่ เหนือกว่าตัวที่พึ่งเกือบฆ่ามันได้ด้วยยวะเห้ยยยยย

สเกลหลังๆ นี่ถ้ามีคนยิงพลังได้เท่าเรื่องดราก้อนบอล
แต่โดนนามิต่อยตาย ผมก้ไม่รู้สึกบทป่วย หรือคุมสเกลไม่อยู่เลย ก็ในเมื่อก่อนหน้านี้ทำได้ ทำไมตอนนี้จะทำไม่ได้


8.วันพีช เรื่องที่ไม่ต้องมีความสมเหตุสมผล
ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกว่า “ใช่หรอว่ะ ?”

ตอนอ่านกาตูนเรื่องอื่น ข้อเสีย มีเยอะแยะไปหมด แต่ส่วนใหญ่ คนอ่านพยายาม จะคุมความสมเหตุสมผล ให้กับตัวละคร ให้กับบท

ได้รู้สึกว่า ยิ่งอ่าน ตัวละครและบทมีความเป็นเหตุเป็นผลมากยิ่งขึ้น

โดยเฉพาะ ไอเรื่องที่ผมไม่ชอบพระเอกเลยอย่าง บรีช แม้บทพระเอกในเรื่องมันจะเละเทะ เก่ง กราก เก่ง  กราก แค่ใหน แต่บทอื่นๆ พยายามจะคุมให้มันมีเหตุมีผล

ให้คนอ่านแล้ว ไม่มีคำนี้ในหัวขึ้นมาว่า “ใช่หรอว่ะ ? “
ไม่รู้เหมือนกัน ว่า โอดะ ต้องการคีป กลุ่มคนอ่าน
ให้อยู่ใน ช่วง 10-15 ปีรึปล่าว

ที่เน้น การสู้กันของพระเอก ใส่ฉากสู้เข้ามา
ใส่ตัวประกอบเข้ามา ใส่ตัวที่มีผลกับเส้นเรื่องน้อยๆ
ใส่บทที่น้ำเยอะกว่าเนื่อเยอะๆ

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกแบบนั้น

จากที่เมื่อก่อนวันพีชเป็นการ์ตูนในดวงใจอันดับ 1
ยิ่งอ่านยิ่งพบว่า อันดับค่อยๆ ตกลงๆ

เหลือไว้เพียง การ์ตูนเน้นมิตรภาพ ไม่เน้นการเติบโตเรื่องนึง



ปล.ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัว ไม่โดนใจใครขออภัย