จขกท.เริ่มทำงานหาเงินไปเรียนเองตั้งแต่ ม.2 จ่ายค่าเทอมเอง แม่เลิกให้เงินตั้งแต่ม.2 จนตอนนี้ปี1 แม่ไม่ส่งเสียแถมขอเงินใช้ เครียดและเหนื่อยมากค่ะ ตอนนี้ขึ้นมหาลัยเอกชนปี1 ยังทำเรื่องกู้กยศ.ไม่ผ่าน บ้านอยู่ไกลมหาลัย ด้วยเงินที่ได้จากการทำงาน จขกท.คิดว่าผ่อนรถเดือนละ 7000฿ ไหว การทำงานออนไลน์ของเราใช้บัญชีธนาคารแม่ค่ะ ตอนนี้ยื่นเอกสารสืงไฟแนนซ์แล้ว รอไฟแนนซ์มาเซน แล้วก็เกิดปัญหาคือแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าบ้าน (แม่อยู่กับพ่อ) แล้วใจเราคือเก็บเงินดาวน์รถเรียบร้อยแล้วอ่ะ คิดในใจว่าทำไมไม่ช่วยกันบ้าง ค่าไฟค่าเน็ตเราก็จ่ายให้แล้ว เราอยากให้เค้าดิ้นรนกันเองมากๆ เพราะเค้าขอแต่เงินเรา เราบอกไปว่าให้ลองคุยกันพ่อ อยู่กันผัวเมียทำไมไม่ช่วยกัน แล้วเราก็ทักไปบอกพ่อให้ทำงานทำการบ้างทำตัวให้สมกับเป็นพ่อคนสักครั้งในชีวิตเถอะ แม่ไม่พอใจเพราะรักผัวมากเลยประชดบอกว่ารถไม่ต้องเอา แล้วไล่เราไปอยู่หอใกล้ๆมหาลัย คือที่เราอยากได้รถเพราะราคาผ่อนเท่าๆกับค่าหอ แต่จ่ายค่าเช่าหอเหมือนเสียเปล่า แต่ผ่อนรถเราได้รถเป็นของเรา ต่อนะพ่อเราไม่มีงานทำ ไม่ช่วยค่าใช้จ่ายในบ้านค่ะ วันๆนั่งๆนอนๆงานบ้านก็ไม่ทำ ไม่เคยเลี้ยงดู เลิกกับแม่ตั้งแต่เราเกิด เพิ่งกลับมาดีกับแม่ตอนเราม.3 แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงดูส่งเสียลูกเหมือนเดิม ไม่รู้กลับมาทำไม พ่อเรามีลูกมาแล้ว5คน ลูกคนล่ะแม่ทุกคน พ่อไม่ส่งเงินให้สักคน ไม่รู้แม่คิดอะไรกลับไปเอามา เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ เหมือนจะรุ่งๆก็ร่วงเพราะพ่อแม่ แม่เป็นคนชอบมองแต่ตอนที่เราไม่ช่วย ไม่มองถึงตอนเราช่วยเลย คือที่เราไม่อยากให้เงินเค้าเพราะเค้าเคยตัวจริงๆ เคยตกลงกันแล้วว่าจะให้ค่าใช้จ่ายแม่เท่านี้ๆต่อเดือน แต่แม่ไม่พอ ขอเพิ่มตลอด คือขนาดอายุ50เอง ยังไม่เป็นง่อยเลยยังขอเงินลูกขนาดนี้ คือถ้ายังไหวพ่อแม่น่าจะช่วยๆด้นหน่อยมั้ย คือถ้าไม่มีแรงซัพพอร์ทเรา เราไม่ว่า แต่ทำไมต้องมาทำให้เราลำบากอ่ะ จะพูดกับพ่อแม่ยังไงดี แม่วุฒิภาวะต่ำมากๆๆ ไม่เจอจริงๆไม่เข้าใจ เสียใจที่ต้องเกิดมาเจออะไรแบบนี้ คนมาอ่านอาจจะมองเรางี่เง่า แต่เราเจออะไรมาเยอะมากๆ ไม่รู้จะเราให้ใครฟังได้อีก ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ใจคิดว่าจะไม่เรียนต่อแล้วออกไปเริ่มใหม่ที่อื่นไกลๆ ทิ้งพ่อแม่ไว้ให้ช่วยเหลือกันเอง