งั้นเราจะยกตัวอย่างเป็นโรงเรียนเราแทนละกันนะ คือเราเรียนโรงเรียนแห่งนี้มาเป็นเวลา10ปีได้แล้วค่ะ แต่กฏระเบียบที่พวกเขาได้ตั้งไว้นั้นเราจะเอาหลักๆเลยก็คือ: ผู้ชายห้ามไว้ผมยาว,ส่วนผู้หญิงก็ห้ามไว้หน้าม้า ห้ามตัดผมสั้น ค่ะ หลักๆก็คือทรงผมเนี่ยแหละ ต่อไปนี้เรามีเหตุการที่เราเจอมาเล่าให้ได้รู้ค่ะว่า: มีวันนึงที่เราไปชื้อขนมที่ร้านค้าโรงเรียน แล้วไปเจอกับผู้อำนวยการพอดีค่ะ แล้วเขาก็พูดว่า ผมหน้าม้าอ่ะ พูดไปแล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามไว้หน้าม้า มันปกปิดหน้าหมดละ จะทำให้ตาบอด จากนั้นเขาก็เดินมาใกล้เรา แล้วเขาก็มาด่าเราเหมือนจะสั่งสอนเราอะไรแบบนี้ แต่สิ่งที่เขาพูดเขาสอนกลับกลายเป็นมาด่าเราเสียๆหายๆหยาบคาย แต่เราก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร แล้วเขาก็พูดเสียงดังใส่เราอีกว่า เงียบทำไม ทำไมไม่มองหน้า ทำไมไม่ตอบ รู้มั้ยว่า ฉันเป็นใคร หะ!! ส่วนเราก็นิ้งเงียบไม่ตอบอะไรไปค่ะเพราะเขาพูดเสียงดังทำให้เราเสียความรู้สึกมากๆค่ะ จิตใจของเราอ่อนไหวกับคำพูดมากค่ะ เคยเก็บเอาคำด่าของเขาไปคิดด้วยค่ะพอคิดไปคิดมาว่ารู้สึกอยากฆ่าตัวตายเลยค่ะ ความรู้สึกของเราตอนนั้นคือ ทำไมแค่ปล่อยผมหน้าม้าถึงต้องพูดขนาดนี้คะ มันไม่ได้เกี่ยวกับการเรียนเลยด้วยชํ้า รู้ค่ะว่ามันเป็นกฏระเบียบแต่คิดถึงจิตใจของนักเรียนบ้างสิ(เราพูดในใจ และ ตั้งคำถามเป็นร้อยๆคำถามว่ามันทำไม) หลังจากที่คิดวนไป เขาก็ด่า แล้วมาดึงผมหน้าม้าของเราค่ะ ตอนนั้น แทบจะร้องไห้เลยค่ะ ทั้งรู้สึกเจ็บ เสียความรู้สึก มากๆเลย เมื่อเรากลับบ้าน เราก็รู้สึกเครียดทั้งวันเลยค่ะ เราก็มีแต่เอาเรื่องนี้ไปคุยกับแฟนคนเดียวแล้วแฟนเราก็ปรอบใจเรามาตลอดค่ะว่าไม่เป็นไร ในหัวของเราก็คิดว่า ทำไมถึงต้องทำตามกฏบ้าๆนั้นด้วย ถ้าทำแบบนั้นมันจะได้คะแนนสอบดีมั้ย แน่นอนค่ะว่าไม่ได้เลย ตั้งแต่ที่โดนด่าจนเสียความรู้สึกแล้ว ตอนนี้ตัวของเราเองก็ไม่อยากไปโรงเรียนเลย เราคิดถึงแต่วันหยุดเท่านั้น ถึงมันจะเป็นแค่วันสั้นๆก็ตาม แต่เราก็ต้องได้กัดฟันสู้เพื่อที่จะทำให้ตัวเองลุกขึ้นมาไปโรงเรียนได้ทุกวันทุกวัน สำหรับเราตอนนี้โรงเรียนเป็นดั่งคุกเลยค่ะ ไม่มีความสุขกับการเรียนอีกแล้วค่ะ หวังว่าทุกคนจะให้กำลังใจเรานะ