ส่วนตัวผม เป็นคนเรียบง่าย ไม่เรื่องมากในเรื่องการกินและการใช้ชีวิตประจำวัน บุหรี่ไม่แตะต้อง ยิ่งการพนันยิ่งไม่เข้าหา มีดื่มบ้างตามเทศกาล หรือตามวาระต่างๆ เพื่อให้เข้ากับสังคมได้
เรื่องงาน ทำงานประจำ และรับทำเค้กวันเกิดตามออเดอร์ นานๆได้ทำที(ทำเอง) เข้าออกบ้านตามเวลา ไม่เคยเกเร ช่วยงานบ้านเท่าที่ช่วยได้ แค่ทำกับข้าวไม่ค่อยถูกปากเท่านั้น ก็เลยไม่ค่อยทำ  หลังมีลูกสองคน ค่าใช้จ่ายก็เยอะขึ้น ต้องผ่อนบ้านเดือนละหมื่น และค่าเลี้ยงดูลูกๆอีกห้าหกพัน แฟนก็ต้องให้ทางบ้านเขา และน้องเขาที่กำลังเรียนด้วย ตัวผมไม่ต้องส่งให้ใคร นอกจากลูกและผ่อนบ้าน
ส่วนแฟนก็ทำงานประจำ แต่เขาไม่มีอาชีพเสริม แค่คอยทำกับข้าวในแต่ละวันเป็นหลัก ไม่ได้ไปไหนมาไหน เช้าไปทำงาน เลิกงานกลับบ้าน ผมเป็นคนจัดหาซื้อมาให้ทุกอย่าง เงินเดือนเราทั้งคู่ก็พอๆกัน 
พอมาพักหลังๆมานี้เริ่มได้ยินเขาบ่นว่าผมไม่ทะเยอทะยานในการหาเงินให้มันเยอะกว่านี้ และหาว่าผมขี้เกียจ บางครั้งจนมีปากเสียงกัน บางครั้งก็แอบน้อยใจว่า ผมทำดีขนาดนี้ยังไม่พอใจอีกหรือ บางครั้งก็แอบคิดลึกๆว่า ถ้าไม่ดีขนาดนั้นก็เลิกกันเถอะ แค่คิดนะครับ  แต่ก็คิดถึงหน้าลูกตลอด 
อยากถามแฟนๆชาวพันธุ์ทิพว่า เขาต้องการอะไรอีก?