เราคบแฟนมา7ปีกว่า แฟนอายุ41 เราอายุ34 แฟนมีลูกติด1คน เราไม่เคยเจอพ่อแม่แฟนและลูกแฟนเลย ส่วนแฟนเคยเจอพ่อแม่เราหลายครั้งแล้ว แต่เจอแบบแปบเดียว ได้ทักทายและพูดคุยกันแบบประเดี๋ยวประด๋าว เราเคยทะเลาะกับแฟนเรื่องไปเจอครอบครัวแฟน คือเราอยากไปเจอแต่แฟนบอกไม่พร้อม เคยทะเลาะกันจนเราขอเลิกไปก็หลายครั้ง แต่แฟนไม่ยอมเลิก คือต้องบอกก่อนว่าแฟนดีกับเรามาก เขารับข้อเสียของเราได้ ทำงานบ้านให้เราทุกอย่าง ไม่ว่าจะซักผ้า ล้างจาน ทำความสะอาดบ้าน ตัดหญ้า ตัดต้นไม้ จ.-ศ.เราจะทำงานบ้านเอง แต่ส.-อ.แฟนมาหาเขาจะทำให้ ดูแลเรื่องอาหารการกินทุกอย่าง เขามีหนี้ผ่อนรถกับหนี้บัตร แต่ก็ยังเจียดเงินมาดูแลเรา ส่วนเราถ้ามีตังค์เราก็ช่วยเขาบ้างนานๆที ด้วยความที่อายุกำลังเยอะ พ่อเราอยากให้แต่งงาน หรือถ้าไม่แต่งจะยังไงกันเขาก็อยากให้แฟนเข้ามาคุย ซึ่งแฟนเราก็บอกว่ารออีก2-3ปี พอเขาหมดรถเขาถึงจะดีขึ้นแล้วค่อยเข้าไปคุยกับพ่อแม่เรา ซึ่งเมื่อถึงตอนนั้นเราน่าจะอายุ37แล้วล่ะ และถ้าแฟนคิดจะเก็บเงินแต่งงาน คงอีก3ปีเป็นอย่างน้อยเขาถึงจะพอมีเงินเก็บ(2-3ปีหมดรถ ก็ต้องใช้หนี้บัตรต่อ) ตอนนั้นอายุเราก็คงจะ40+ เราไม่คิดจะมีลูกอยู่แล้วล่ะ แต่ถ้าให้รอขนาดนั้นก็ไม่รู้จะรอไปทำไม เราพยายามคิดในแง่ดีว่าไม่จัดงานแต่ง กินข้าวกันในครอบครัวบ้านเขาบ้านเรา ไหว้พ่อกับแม่แล้วก็คืออยู่ด้วยกับแบบสบายใจไปเลย เราคุยกับทางพ่อแม่เราประมาณนี้ ซึ่งแม่เราโอเค แต่พ่อเราก็คงรู้สึกขัดๆใจหน่อยแต่แกก็ยอม เราเลยจะนัดพ่อแม่แฟนกับพ่อแม่เราไปเที่ยวด้วยกันช่วงวันหยุดต้นเดือนธันวานี้ เลยคุยกับแฟน แต่เขาดูเครียดๆ โมโหนิดๆหาว่าเราบีบเขา และบอกว่าไม่รับปากว่าพ่อแม่เขาจะไปได้หรือเปล่า เรารู้สึกบอกไม่ถูกอ่ะ ไม่เชิงว่าโกรธหรือน้อยใจหรือไม่พอใจ บางทีเราก็ทำตัวไม่ถูก เราเข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่นะ และเราก็เห็นใจแฟนเพราะเขาลำบากเรื่องเงินจริง เราก็พยายามหาจุดที่คิดว่ามันตรงกลางระหว่างทั้งสองฝ่ายแล้ว พ่อแม่เราไม่ได้ลำบากเรื่องเงิน เขาแต่อยากให้มันเป็นกิจลักษณะ ส่วนแฟนเราพอเขาไม่มีเงินเขาก็เหมือนไม่มั่นใจไม่กล้าสู้หน้าพ่อแม่เรา เราพยามยามมองแบบใจกว้าง ไม่ได้กลัวว่าจะต้องเลิกกัน แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ มึนๆงงๆ