เรากับสามีแต่งงานกันมา10ปี ความหวานความตื่นเต้นมันก็ลดลง เรามีลูกด้วยกัน2คน ช่วงเวลาเลี้ยงลูกมันแสนเหนื่อยสุดๆ ตั้งแต่มีลูกคนที่2เรากับเค้าแทบไม่มีเวลานอนกุมมือ ไม่ได้มีเวลาไปดูหนัง ไม่ได้มีเวลาไปใช้ชีวิตสองต่อสองเลย แฟนเราเป็นคนไม่ชอบเที่ยวชวนไปไหนก็ไม่ค่อยไป ติดบ้าน บางทีเราก็เสียใจ เราแค่รู้สึกว่าทำไมพอเราชวนไปไหนเค้าไม่อยากไปกับเรา มันทำให้เรารู้สึกว่าทำไมคู่เราไม่เหมือนครอบครัวอื่น ที่พอมีเวลาก็หาเวลาไปพักผ่อนร่วมกัน ทัศนคติบางอย่างก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มันทำให้เราคิดว่าทุกวันนี้ที่เราอยู่กันคงเป็นเพราะลูกซินะ แต่ลึกๆเรายังรู้สึกรักเค้ารึป่าวว ถ้าวันนึงเค้าไปมีคนอื่น เราจะเจ็บปวดมั้ย เราอยากให้การอยู่กับเค้าในปีที่ย่างเข้าปีที่11นี้ให้แบบไม่ต้องหวือหวาเหมือนตอนปีแรกๆแต่ขอให้ไม่เฉยชาอย่างตอนนี้ (เราเป็นคนอารมณ์สวิงด้วยเวลาพักผ่อนน้อย ทำให้สามีบอกเราว่าเค้าเบื่อในความอารมณ์สวิงและคำพูดแรงๆของเราเวลาทะเลาะกัน)เราจะพยายามปรับนะคะ จะไม่ใส่ปากกับอะไรที่ไม่จำเป็น เรากับสามีอายุเท่าๆกัน
ปล.ลูก2คนเราตื่นมาเลี้ยงเองตอนดึกๆปั้มนมเอง ให้นมเอง สามีไม่ต้องตื่น เราทำงานนอกบ้านด้วย งานบ้านเราทำเองหมด ยกเว้นทำกับข้าว บางครั้งถ้าเหนื่อยก็ซื้อเอา สามีเราไม่ได้ทำเผื่อเค้า เค้าไม่ค่อยชอบฝีมือทำกับข้าวเรา เค้ามักไปกินบ้านแม่เค้า บ้านแม่เค้าอยู่คนละซอยกับบ้านเรา แฟนทำงานที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัว ยุ่งเหมือนกันคะในแต่ละวัน 
ปล.ด่าได้นะคะแต่อย่าแรง  เราพร้อมปรับปรุงแก้ไขให้ชีวิตครอบครัวไปในทางที่ดีคะ