วันนี้มาปรึกษาเรื่องนิดๆหน่อยๆแต่โครตลำบากใจและเหนื่อยมากๆเลยค่ะ

เรามีเพื่อนที่สนิทอยู่คนนึง คบกันอยู่แค่2คน ก็คุยกันดูเข้ากันได้ดีตอนม.1-2ก็ปกติดี จนตอนนี้อ่ะค่ะ ม.3มีเพื่อนคนนึงเราเห็นว่าเขาไปไหนมาไหนคนเดียว นั่งเรียนคนเดียว เราคิดว่าเขาคงเหงาเราก็เลยเข้าไปนั่งเรียนข้างๆด้วยตลอด จนพักเที่ยงเราเห็นเขาเดินผ่านเราที่นั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อน เราก็เลยทักละนางก็มานั่ง คือจริงๆทักตามมารยาทแต่นางมานั่ง.. เอาตรงๆนะเราไม่ได้อยากจะเป็นเพื่อนกับนางเลยแค่สงสาร;-; แต่อันนี้อ่ะเข้าใจได้แค่มานั่งเอง แต่วันต่อมามาอยู่กับเราตลอด แล้วก็สนิทกับเพื่อนเรามากกว่าเรา ความรู้สึกเหมือนโดนแย่งเพื่อนอ่ะ และนางกับเพื่อนเราก็ดูเข้ากันได้ดี นางดูหวังดีกับเพื่อนเราม๊ากยกเว้นเรา จากนั้นแหละค่ะ เขาคุยกันก็คุยกันอยู่แค่สองคน ไอ้เราก็นั่งหงอยไปดิ เดินก็เดินข้างหลังเขา บ่อยครั้งที่พยายามจะชวนคุย อยากเอ็นจอยด้วย แต่ก็โดนเมิน เพื่อนดูไม่ค่อยสนใจเราเลยอ่ะ เพื่อนสนิทเห็นเรานั่งเหงาไม่พูดอะไร ก็รู้นะว่าเหงาแต่ไม่ได้ชวนเราคุยแถมตอกย้ำประมาณว่าเหงาอ่ะดิไม่มีคนคุยด้วย คือ สมควรแล้วหรอที่เเกพูดกับเราแบบนี้กับคนนั้นที่เพิ่งรู้จักกันแค่1วันแกเลือกเขามากกว่าเราหรอ เวลาที่เราเห็นแกหรือแม้แต่อีนั่นเดินข้างหลังเรายังถอยหลังรอแกเลยอ่ะ เราพยายามทุกวิถีทางให้ตัวเราดูเหมือนไม่แคร์ ไม่อยากเดินข้างหลังก็เลยเดินน้ำหน้าพวกมันประชดไปเลย  อยากเลิกคบนะแต่ประเด็นคือไม่มีใครคบแล้ว...
เล่าแค่นี้แหละค่ะจริงๆมีมากกว่านี้อีกแต่ไม่ไหวแล้ว
ขอคำปรึกษาและกำลังใจหน่อยค่ะ อย่าตอกย้ำหนูเลย༎ຶ‿༎ຶ