ต่อจากตอนเดินที่แฟนไม่ยอมมีอะไรด้วย ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลย พาไปเที่ยวก็ทะเลาะกันบนรถบ่อยขึ้น ลูกก็ยังไม่รู้เรื่องได้แต่นั่งมองนั่งมอง ผมไม่เคยตบตีเมียสักครั้ง ทำไมเขาถึงเบื่อผมได้ถึงขนาดนี้ วันนี้วันหยุดผมก็นอนตื่นสาย เขาก็บ่นว่าให้ลุกไปใส่บาตร ตื่นมาผมก็บอกว่าจะไปงานบวช เขาก็เงียบผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เพราะก็พึงรู้เมื่อคืน พอบ่ายๆเขาก็บอกว่าตังลูกหายไปไหน แล้วก็เอาสถานะออก ผมก็บอกไปว่าเอาไปจ่ายประกันสังคม ไม่อยากขอต่อหน้าพอขอก็ตึงทุกที ผมก็เลยถามกลับไปว่า ถ้าเอาไปจ่ายอีกรอบหน้าจะเลิกกันงั้นหรอ เขาก็เงียบผมก็เลยออกไปอยู่ที่งานบวช ก็ยังไม่มีคำตอบกลับอะไรออกมา ชีวิตมันจืดมากเลย ไม่มีเวลาให้ผมเลย แม้แต่เรื่องเซ็ก แฟนผมเป็นคนไม่ค่อยพูดถ้าเขาโกรษ แต่เรื่องมันมาถึงตรงนี้แล้ว ก็ควรจะพูดอะไรบ้าง ผมไปไม่ถูกทางแล้ว แค่หายใจยังรู้สึกผิดเลย ผมเดินไปหาตอนเล่นกับลูกก็สีหน้าเปลี่ยนตลอด ผมเคลียดจนโรคซึมเศร้าจะกลับมาอีกแล้ว ผมรู้ตัวว่าผมนอนน้อย แต่ผมก็ออกไปทำงานหาเงินทุกวัน ผมไม่สบายบอกให้ไปหยิบยาพาราให้หน่อย เขาบอกให้ไปหยิบเอง ผมเป็นโควิดบอกผมไม่ทำอะไรเลย ผมออกเที่ยวก็บอกผมไปกินแต่เหล้า ผมอยู่บ้านก็บอกไม่ช่วยทำกับข้าว ผมก็เลี้ยงลูกให้แล้วนี่ไง ผมไม่เคยทะเลาะบ่อยขนาดนี้ ขึ้นมืงขึ้นกูผมยังไม่อยากทำเลย เพราะผมไม่ชอบ มันไม่สุภาพกับครับกับที่เป็นเมีย ผมยอมรับว่าเมื่อก่อนผมเหลวไหล แต่ตอนนี้ผมก็เข้ารูปเข้ารอยแล้ว เรื่องผญไม่เคยมี เรื่องยาไม่เคยเล่น เรื่องงานก็ไม่เกี่ยง แล้วยังอยากจะได้อะไรจากผมอีกอ่ะครับ ทุกวันนี้ลูกร้องก็วิ่งมาหาผม ลูกซนผมยังไม่กล้าตีเลย ได้แต่ดุ