ทุกครั้งที่ ผู้ใหญ่ (ปู่ ย่า ตา ยาย) เรียกลูกๆ หลานๆ มากินข้าว พวกมนุษย์ญาติ ก็อวยลูกตัวเองให้ทุกคนฟัง ยกตัวอย่างเช่น “ลูกฉันเรียนเก่งมากนะ “สอบได้มหาลัยนี้นะ” “ได้รางวัลนี้นะ” ลูกฉันดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ ซึ่งก็ยอบรับนะว่าเก่งจริงเเต่บางทีก็อวยเกิ้น  บางทีไม่อยากฟังเลยเบื่อมาก เสียสุขภาพจิต รู้สึกกดดัน วันรวมญาติที่จริงมันต้องเป็นเวลาที่ครอบครัวใหญ่อยู่ด้วยกันเเล้วอบอุ่น เเต่กลับกลายเป็นวันที่ต้องเปรียบเทียบกัน มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง