สวัสดี กลับมาอีกแล้วกลับอีก 1 กระทู้ ที่ งง งวยกับการใช้ชีวิต 555 เรารู้สึกเหนื่อยกับคน ยิ่งเราโตขึ้นเท่าไหร่ ในแต่ละปี แต่ละวันที่ผ่านไป
ทำไม คนมีหลายประเภทจัง ไม่รู้จังหวะเราไม่ดี หรือเราเองที่ไม่ดีพอ ที่จะเจอคนรอบข้างดีๆ บ้าง เริ่ม.... 
คือเรา อายุ 29 ปีนี้ รู้สึกเหนื่อย และเบื่อหน่ายกับคนมากกก คนที่เราเจอในชีวิตประจำวัน เห็นแก่ตัว ไว้ใจไม่ได้ บางทีพูดเพื่อใช้เราเป็นเครื่องมือนำตัวเอง
ไปสู่สิ่งที่อยากได้ หรือข้อมูลที่อยากจะรู้ บางคน ติทุกอย่างที่เป็นเรา อันนั้นดีกว่า อันนี้ดีกว่า ไปกินอันนั้นมาหรอ ร้านนั้นดีกว่า แบบนี้ดีกว่า แบบนี้นะ 
ต้องเก่งกว่าเราทุกเรื่อง 555 บางคน คุยเพื่อข่ม หรือทำให้เราดูแย่ลง บางคนเอาเราไปนินทา บางคนมองเราแบบแย่ๆ  ทั้งๆที่เราก็อยู่เฉยๆ
ทำไม ชีวิตมันน่าเบื่อจังวะ บางทีเราขอแค่เพื่อนดีๆ ซักคน ยังหายากเลย ถ้าถามกลับ เราเคยทำดีกับเค้าหรือยัง
เราให้ทั้งใจ ให้ทั้งเวลา ให้ทุกๆอย่าง  จนไม่เป็นตัวเอง แต่ทำไมเรากลับ รู้สึกว่า คนเหล่านี้พอมองเวลากลับไป ยิ่งคบไม่ได้ ไม่ต้องให้อะไรกลับเราเลย ขอแค่ใจ และความเป็นมิตร ก็ยังไม่มี  5555   อายุ 29 บางทีรู้สึกว่าผ่านอะไรมาเยอะ
แต่เชื่อนะ คงมีอีกซัก พันเรื่องที่รอเจอเราอยู่ ทำไมเราพึ่งมาเข้าใจตอนเป็นผู้ใหญ่ ว่าคนที่ดีกับเรา รัก เป็นห่วงเรา สุดท้ายก็คือครอบครัว 
แค่กัลยาณมิตรที่ดี ซักคนมันยังมีอยู่มั้ย  บนโลกนี้ คนที่ไว้ใจได้ คุยด้วย ปรึกษาปัญหาได้ คนบางคน พูดแบบไม่รักษาน้ำใจ หรือ แทบไม่สนใจว่าเราก็คน
จะรู้สึกยังไงไง  แต่เรากลับไม่กล้าพูดในเรื่องแย่ๆ ของเค้า เพราะกลัวเค้าเสียใจ 555 สงสัยต้องโทษตัวเอง ที่ไม่แกร่งพอ บางทีก็รู้สึกว่า ก็ไม่เป็นไรนะ
คนพวกนี้ก็แค่ คนที่ต้องเจอไปวันๆ  ไม่ได้อยู่ส่วนไหนของชีวิต แต่บางทีต้องเจอทุกวัน วันละ 8-9 ชม จัน-ศุก ก็ทำให้ประสาท-ได้เหมือนกัน
ไม่สนุกเลยจริงๆ การเป็นผู้ใหญ่ น่าแปลกที่ตอนเรียน ไม่มีแม้ซักวิชาเดียว ที่บอกเรื่องพวกนี้ หรืออาจารย์ที่ติวเรื่องแบบนี้ มันคงต้องเจอ และจุกๆ เองสินะ