เช่นเคย อ่านผ่าน ๆ ก็พอนะ ไม่ต้องเก็บไปคิดมาก
ฉันจะลดการตั้งกระทู้ลง เพื่อลดการรบกวนคนอื่น และตัวเองจะได้มีเวลามากขึ้น และการกวาดสายตาอ่านกระทู้พันทิป อ่านเทร็นด์ทวิตเตอร์ มันชอบดึงความสนใจไปเรื่องต่าง ๆ ทำให้ไม่มีสมาธิที่จะโฟกัส (อารมณ์เหมือนเวลาฟังข่าวคละ ๆ กัน) น้ำหนักมันจะไปลงที่เว็บยูทิวบ์ แทน (ฟังเพลง ดูเกมตัวอย่าง)
ตอนแรกว่าจะลากิจเมื่อ 2 - 3 วันก่อนแล้ว แล้วจะมาตั้งกระทู้ส่งท้ายละครตอนจบ ในเช้าวันพฤหัส จากนั้นก็จะเว้นช่วงไปอีก จนกว่าจะมีอะไรเร่งด่วน น่ากังวลสำหรับฉัน ถึงตอนนั้นก็จะมาตั้งกระทู้อีก อ้อ! แต่มีละครเรื่องสำคัญ ที่ฉันต้องมาเชียร์ มาทำหน้าที่ติ่งนะ 55 เธอรู้ใช่ไหมว่าเรื่องอะไร
ฉันก็ยังอยู่กับคอมเครื่องเดิม ในห้องเดิมนี่แหละ เธอคงไม่หึงหวงผู้ชายในรูปโป๊ คลิปโป๊ ใช่ไหม 555
สำหรับเรื่องที่ว่าจะตั้งกระทู้ถามเรื่องเรียนต่อ ตอนนี้ยังไม่ถามนะ พอดีมีเรื่องให้ต้องรีบหาเงิน คือเขาจะยกเลิกบำนาญข้าราชการแล้ว และนึกได้ว่า ป.โท ใบที่ฉันครอบครองอยู่ มันยังไม่คืนทุนเลย เลยยังไม่ทำอะไรเพื่อเตรียมตัวเรียนต่อ
ฉันลองมโนคร่าว ๆ ลิสต์ ๆ ลำดับ ดูว่ากว่าจะถึงการเรียนต่อ จะต้องผ่านขั้นตอนใดบ้าง ได้ดังนี้
1) ผลิตชิ้นงานให้สำเร็จ จะได้รู้ว่าไส้แห้งจริงหรือเปล่า เปลี่ยนอาชีพ
2) หากมีลูกค้า มีรายได้ ก็ออมเงินสำหรับการกินอยู่ในอนาคตก่อน ให้เลี้ยงตัวเองได้ เป็นเงินก้อนเล็ก ๆ
3) จากนั้นออมเงินค่าเทอม โดยที่ยังไม่เต็มก้อน เพราะยังไม่รู้จะเรียนอะไร อย่างที่บอกเธอไว้ในกระทู้ก่อน คือมี 2 วุฒิ + วุฒิเดิม แยกเป็น 3 ทาง
4) มีค่าเทอมแล้ว จึงค่อยเริ่มอ่านหนังสือ เรียนด้วยตัวเองไปก่อน ทำแบบฝึกหัดผ่านหรือไม่ ถ้าทำแบบฝึกหัดไม่ได้ ก็จะไม่เรียนต่อ จากนั้นเรียนพิเศษ ซึ่งก็อาจจะเตรียมตัวหลายปี เพราะแทบไม่มีพื้นฐาน และตกยุค
5) ไปสอบเข้าเรียนดู หากผ่านข้อเขียน ผ่านสัมภาษณ์ จากนั้นจึงพยายามเรียนให้จบ ซึ่งใช้เวลาอีกหลายปี
6) แต่ถ้าสอบไม่ผ่าน ก็ล้มเลิกความตั้งใจ หากอยากได้วุฒิเพิ่ม ก็ไปลงเรียนอันที่มันง่าย ๆ แทน
ฉันจะปรากฏตัวให้เธอเห็น เพื่อให้เธอพิจารณาว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์กันต่อหรือไม่ ในขั้นตอนที่ 2) หรือ 5) โดยไม่ต้องรอให้จบขั้นตอน
อย่างเช่นข้อ 5 แค่สอบสัมภาษณ์ผ่าน มีรายชื่อเป็นนักศึกษา ฉันก็จะแสดงตัวให้เธอรู้จักแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องไปนึกว่าฉันหลอกให้เธอรอรึเปล่า หรือนานเกินไป
ส่วนข้อ 2 เผื่อเธอไม่เอาฉัน หรือคบ ๆ กันไปแล้วเลิก ฉันจะได้ไม่เสียเซลฟ์มากนัก 555 และเผื่อการเดินทางไปมาหาสู่กัน รวมทั้งฉันต้องซัพพอร์ตพ่อแม่ตัวเองให้ได้ด้วย เพื่อให้อยู่อย่างสบาย และเผื่อเขายกเลิกบำนาญ เลยจะต้องใช้เวลาในการออมเงินนานหน่อย กว่าจะถึงขั้นตอนการนั่งคุยกับเธอ
คร่าว ๆ น่าจะประมาณนี้แหละ เดี๋ยวนึกอะไรได้เดี๋ยวมาเพิ่ม ไม่ต้องคิดมากนะ คบกันก็อยากให้เธอสบายใจ
ขอกึ่ง ๆ ลากิจ นะ ไม่มีกำหนด / เรื่องเรียนต่อ
ฉันจะลดการตั้งกระทู้ลง เพื่อลดการรบกวนคนอื่น และตัวเองจะได้มีเวลามากขึ้น และการกวาดสายตาอ่านกระทู้พันทิป อ่านเทร็นด์ทวิตเตอร์ มันชอบดึงความสนใจไปเรื่องต่าง ๆ ทำให้ไม่มีสมาธิที่จะโฟกัส (อารมณ์เหมือนเวลาฟังข่าวคละ ๆ กัน) น้ำหนักมันจะไปลงที่เว็บยูทิวบ์ แทน (ฟังเพลง ดูเกมตัวอย่าง)
ตอนแรกว่าจะลากิจเมื่อ 2 - 3 วันก่อนแล้ว แล้วจะมาตั้งกระทู้ส่งท้ายละครตอนจบ ในเช้าวันพฤหัส จากนั้นก็จะเว้นช่วงไปอีก จนกว่าจะมีอะไรเร่งด่วน น่ากังวลสำหรับฉัน ถึงตอนนั้นก็จะมาตั้งกระทู้อีก อ้อ! แต่มีละครเรื่องสำคัญ ที่ฉันต้องมาเชียร์ มาทำหน้าที่ติ่งนะ 55 เธอรู้ใช่ไหมว่าเรื่องอะไร
ฉันก็ยังอยู่กับคอมเครื่องเดิม ในห้องเดิมนี่แหละ เธอคงไม่หึงหวงผู้ชายในรูปโป๊ คลิปโป๊ ใช่ไหม 555
สำหรับเรื่องที่ว่าจะตั้งกระทู้ถามเรื่องเรียนต่อ ตอนนี้ยังไม่ถามนะ พอดีมีเรื่องให้ต้องรีบหาเงิน คือเขาจะยกเลิกบำนาญข้าราชการแล้ว และนึกได้ว่า ป.โท ใบที่ฉันครอบครองอยู่ มันยังไม่คืนทุนเลย เลยยังไม่ทำอะไรเพื่อเตรียมตัวเรียนต่อ
ฉันลองมโนคร่าว ๆ ลิสต์ ๆ ลำดับ ดูว่ากว่าจะถึงการเรียนต่อ จะต้องผ่านขั้นตอนใดบ้าง ได้ดังนี้
1) ผลิตชิ้นงานให้สำเร็จ จะได้รู้ว่าไส้แห้งจริงหรือเปล่า เปลี่ยนอาชีพ
2) หากมีลูกค้า มีรายได้ ก็ออมเงินสำหรับการกินอยู่ในอนาคตก่อน ให้เลี้ยงตัวเองได้ เป็นเงินก้อนเล็ก ๆ
3) จากนั้นออมเงินค่าเทอม โดยที่ยังไม่เต็มก้อน เพราะยังไม่รู้จะเรียนอะไร อย่างที่บอกเธอไว้ในกระทู้ก่อน คือมี 2 วุฒิ + วุฒิเดิม แยกเป็น 3 ทาง
4) มีค่าเทอมแล้ว จึงค่อยเริ่มอ่านหนังสือ เรียนด้วยตัวเองไปก่อน ทำแบบฝึกหัดผ่านหรือไม่ ถ้าทำแบบฝึกหัดไม่ได้ ก็จะไม่เรียนต่อ จากนั้นเรียนพิเศษ ซึ่งก็อาจจะเตรียมตัวหลายปี เพราะแทบไม่มีพื้นฐาน และตกยุค
5) ไปสอบเข้าเรียนดู หากผ่านข้อเขียน ผ่านสัมภาษณ์ จากนั้นจึงพยายามเรียนให้จบ ซึ่งใช้เวลาอีกหลายปี
6) แต่ถ้าสอบไม่ผ่าน ก็ล้มเลิกความตั้งใจ หากอยากได้วุฒิเพิ่ม ก็ไปลงเรียนอันที่มันง่าย ๆ แทน
ฉันจะปรากฏตัวให้เธอเห็น เพื่อให้เธอพิจารณาว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์กันต่อหรือไม่ ในขั้นตอนที่ 2) หรือ 5) โดยไม่ต้องรอให้จบขั้นตอน
อย่างเช่นข้อ 5 แค่สอบสัมภาษณ์ผ่าน มีรายชื่อเป็นนักศึกษา ฉันก็จะแสดงตัวให้เธอรู้จักแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องไปนึกว่าฉันหลอกให้เธอรอรึเปล่า หรือนานเกินไป
ส่วนข้อ 2 เผื่อเธอไม่เอาฉัน หรือคบ ๆ กันไปแล้วเลิก ฉันจะได้ไม่เสียเซลฟ์มากนัก 555 และเผื่อการเดินทางไปมาหาสู่กัน รวมทั้งฉันต้องซัพพอร์ตพ่อแม่ตัวเองให้ได้ด้วย เพื่อให้อยู่อย่างสบาย และเผื่อเขายกเลิกบำนาญ เลยจะต้องใช้เวลาในการออมเงินนานหน่อย กว่าจะถึงขั้นตอนการนั่งคุยกับเธอ
คร่าว ๆ น่าจะประมาณนี้แหละ เดี๋ยวนึกอะไรได้เดี๋ยวมาเพิ่ม ไม่ต้องคิดมากนะ คบกันก็อยากให้เธอสบายใจ