แฟนผมมักจะด่าว่าผมอยู่เสมอ ว่าคุยกับผมไม่รู้เรื่อง มันทำให้ผมยิ่งเป็นคนพูดน้อยลงไปอีก เหมือนกับว่าผมกลัวการพูดคุยไปเลย ทำให้การพูดคุยเป็นเรื่องที่ยากสำหรับผมในตอนนี้มากๆ
ผมมักจะระแวงเวลาพูดคุย คิดมากกับคำพูด เพราะเวลาที่ผมรู้สึกผ่อนคลาย พูดคุยได้ปกติ เวลานั้นก็มักจะมีปัญหา ทะเลาะกับแฟนทุกครั้ง ผมไม่อยากพูดกับแฟนมากที่สุดเลย มันทำให้ผมอึดอัด เพราะตั้งแต่คบกันมา ผมก็ห่างกับเพื่อน ไม่มีสังคมของตัวเอง
เวลาผมพูดหรือทำอะไรก็มักจะขัดใจแฟนไปหมดทุกอย่าง เวลาทะเลาะกัน จากเรื่องเล็กๆ จะบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ทุกครั้ง เมื่อก่อนผมจะรีบไปง้อเธอ และหลังๆ มานี้ เวลาทะเลาะกันเค้ามักจะทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเอง และทำร้ายผม เพื่อเรียกร้องความสนใจ เพราะว่าผมไม่ไปง้อเธออีกแล้ว ผมมักจะเงียบ รู้สึกทำตัวไม่ถูกเวลาที่ทะเลาะกัน ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากง้อเค้า อยากหนี อยากจบปัญหานี้ ผมมักจะคิดแต่เรื่องแย่ๆ ของเธอ ผมพยามคิดเรื่องดีๆ แล้ว แต่มันมีเรื่องแย่ๆ มากกว่า กลายเป็นว่า ถ้าไม่มีเค้าชีวิตผม ความรู้สึกผม คงจะดีกว่านี้..
ทั้งความคิด ความชอบ ยิ่งนานวันก็ยิ่งรับรู้ได้ว่า ผมกับแฟนนั้นแตกต่างกันมาก
ปัจจุบันเราทำงานด้วยกัน เธอต้องพึ่งผมเรื่องงาน ตอนที่เราทะเลาะกันหนัก เธอมักจะด่าว่าทำร้านจิตใจผมเสมอ โดยที่จะมีประโยคนึงที่ผมรู้สึกแย่มาก เธอพูดว่า ผมทำให้ชีวิตเธอไม่มีที่ไปที่อื่นแล้ว นอกจากงานที่เราทำด้วยกัน ซึ่งงานนี้เธอทำอะไรเองได้ไม่มาก มันทำให้ผมไม่สามารถเลิกกับเธอได้เลย ถ้าผมเลิกกับเธอ กลับกลายเป็นว่า ผมเป็นคนผิดที่ทำให้ชีวิตเธอพัง และตอนนี้ผมคงเหมือนกับต้องอยู่เพื่อชดใช้สิ่งนั้น
ผมพยายามที่จะมีความสุข และรักเธอให้ได้เหมือนเมื่อก่อน พอทุกอย่างมันเริ่มดีแล้ว ก็มักจะมีเรื่องเล็กๆ มาทำให้ทุกอย่างพังลง และต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ทุกครั้ง
ผมรู้ว่าเธอก็คงจะรู้สึกไม่ต่างกับผม เธอทนอยู่เพื่องาน และชอบชีวิตที่เป็นอิสระแบบนี้ ส่วนผมไม่รู้ว่าจะต้องทนไปเพื่ออะไร ผมไม่รู้สึกว่าเธอรักผมเลย และผมก็ไม่ได้รู้สึกรักเธอแล้ว..
มันยังเหลืออีกมากที่ผมรู้สึกอึดอัดและอยากระบายมัรออกมา
สั้นๆ เลย ผมอยากกลับไปอยู่ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน ชีวิตที่ไม่ต้องแคร์ใคร ไม่ต้องระแวงว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจใคร อิสระ.. 😢
ขอพื้นที่ระบายความรู้สึก
ผมมักจะระแวงเวลาพูดคุย คิดมากกับคำพูด เพราะเวลาที่ผมรู้สึกผ่อนคลาย พูดคุยได้ปกติ เวลานั้นก็มักจะมีปัญหา ทะเลาะกับแฟนทุกครั้ง ผมไม่อยากพูดกับแฟนมากที่สุดเลย มันทำให้ผมอึดอัด เพราะตั้งแต่คบกันมา ผมก็ห่างกับเพื่อน ไม่มีสังคมของตัวเอง
เวลาผมพูดหรือทำอะไรก็มักจะขัดใจแฟนไปหมดทุกอย่าง เวลาทะเลาะกัน จากเรื่องเล็กๆ จะบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ทุกครั้ง เมื่อก่อนผมจะรีบไปง้อเธอ และหลังๆ มานี้ เวลาทะเลาะกันเค้ามักจะทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเอง และทำร้ายผม เพื่อเรียกร้องความสนใจ เพราะว่าผมไม่ไปง้อเธออีกแล้ว ผมมักจะเงียบ รู้สึกทำตัวไม่ถูกเวลาที่ทะเลาะกัน ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากง้อเค้า อยากหนี อยากจบปัญหานี้ ผมมักจะคิดแต่เรื่องแย่ๆ ของเธอ ผมพยามคิดเรื่องดีๆ แล้ว แต่มันมีเรื่องแย่ๆ มากกว่า กลายเป็นว่า ถ้าไม่มีเค้าชีวิตผม ความรู้สึกผม คงจะดีกว่านี้..
ทั้งความคิด ความชอบ ยิ่งนานวันก็ยิ่งรับรู้ได้ว่า ผมกับแฟนนั้นแตกต่างกันมาก
ปัจจุบันเราทำงานด้วยกัน เธอต้องพึ่งผมเรื่องงาน ตอนที่เราทะเลาะกันหนัก เธอมักจะด่าว่าทำร้านจิตใจผมเสมอ โดยที่จะมีประโยคนึงที่ผมรู้สึกแย่มาก เธอพูดว่า ผมทำให้ชีวิตเธอไม่มีที่ไปที่อื่นแล้ว นอกจากงานที่เราทำด้วยกัน ซึ่งงานนี้เธอทำอะไรเองได้ไม่มาก มันทำให้ผมไม่สามารถเลิกกับเธอได้เลย ถ้าผมเลิกกับเธอ กลับกลายเป็นว่า ผมเป็นคนผิดที่ทำให้ชีวิตเธอพัง และตอนนี้ผมคงเหมือนกับต้องอยู่เพื่อชดใช้สิ่งนั้น
ผมพยายามที่จะมีความสุข และรักเธอให้ได้เหมือนเมื่อก่อน พอทุกอย่างมันเริ่มดีแล้ว ก็มักจะมีเรื่องเล็กๆ มาทำให้ทุกอย่างพังลง และต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ทุกครั้ง
ผมรู้ว่าเธอก็คงจะรู้สึกไม่ต่างกับผม เธอทนอยู่เพื่องาน และชอบชีวิตที่เป็นอิสระแบบนี้ ส่วนผมไม่รู้ว่าจะต้องทนไปเพื่ออะไร ผมไม่รู้สึกว่าเธอรักผมเลย และผมก็ไม่ได้รู้สึกรักเธอแล้ว..
มันยังเหลืออีกมากที่ผมรู้สึกอึดอัดและอยากระบายมัรออกมา
สั้นๆ เลย ผมอยากกลับไปอยู่ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน ชีวิตที่ไม่ต้องแคร์ใคร ไม่ต้องระแวงว่าจะทำอะไรไม่ถูกใจใคร อิสระ.. 😢