เคยดูคลิปของท่านผู้นี้เมื่อหลายปีก่อนครับ แต่เราคงไม่ได้มีบุญ/กรรมร่วมกันไว้มั้งครับ  ก็เลยไม่ได้สนใจแนวทางนี้
สำหรับผม  ถ้าใช้หลักของพุทธ เพื่อพิจารณาเรื่องพวกนี้

1. ใครมีระดับปัญญาขั้นไหนนั้น  ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนอื่นจะไปรู้ได้อย่างแท้จริงครับ
ยิ่งถ้าตัวเราเองก็ไม่ได้มีปัญญาสูงมากพอ  เราก็ได้แต่ไปตัดสินคนอื่นตามปัญญาเท่าที่มีติดตัว
ซึ่งก็มักผิดพลาดได้ง่าย  และที่สำคัญคือ การไปตัดสินคนอื่น หากเอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ก็ดีครับ
ต้องลองหาแง่มุมดู  แต่ถ้าทำไปแล้วเกิดโทษ ก็ไม่รู้จะทำไปทำไม   ก็ต้องไปพิจารณาคุณและโทษของทุกสิ่งที่จะทำครับ

2. ผมมองว่า "คนที่รู้ธรรมะ  คุณที่พูดธรรมะ"  มีเยอะแยะมากมายเลยครับ
ยิ่งในยุค internet  มีคนพูดธรรมะ รู้ธรรมะเยอะมากๆๆๆๆๆ

แต่ คนรู้ธรรมะ  กับ คนที่มีธรรมะ นั้นต่างกันนะครับ

คนที่รู้ธรรมะ จากการอ่าน การฟัง การดู การเรียน  
รู้ตำรา รู้หลัก บรรยายได้น้ำไหลไฟดับ  เชื่อมโยงแนวคิดได้สารพัด
..... ฯลฯ  พวกนี้ มีไม่น้อยครับ

แต่ คนที่มีธรรมะนั้น ต่างไป
ในกรณีที่หมายถึง  เอาธรรมะ มาฝึกฝนมาปฏิบัติ
จนผลนั้นงอกงามขึ้นในใจ  มีธรรมในใจ
ซึ่งมันจะตามมาด้วยหลายๆ อย่าง เช่น  เมตตา กรุณา สุภาพ ใจกว้าง
เอาใจเขาใส่ใจเรา  รู้กาลเทศะ  รู้จักว่าจะสอนคนยังไง ด้วยท่าทีวิธีการแบบไหน
ที่จะเหมาะสม..... ฯลฯ

จริงๆ ในหลายกรณี  เราแยกคนที่รู้ธรรมะ กับ คนที่มีธรรมะ  ได้ยาก
แต่ในหลายกรณี ก็แยกไม่ยากนักนะครับ

ถ้าธรรมะมันงอกงามในใจจริงๆ  หรือจะเรียกว่า "รู้จริงในธรรม"  ไม่ใช่ "รู้จำมาจากตำรา"
การใช้ชีวิต การแสดงออก  และอะไรอื่นๆ  มันก็จะมีพวกคุณสมบัติทางใจที่พัฒนาแล้วให้เห็นอยู่
ไม่ว่าเมตตา กรุณา สมถะ สันโดษ ประมาณตน ใจกว้างต่อผู้อื่นที่แตกต่าง  .... และอื่นๆ ตามที่พวกเราก็น่าจะรู้ๆ กันได้ไม่ยาก