เรื่องมันมีอยู่ว่า กลุ่มเรามีกันอยู่4คน ผช.1 ผญ.3 ซึ่งเมื่อก่อนเราสนิทกันมาก ชื่อสมมุติเป็น มก. ขก. คก.แล้วกันนะคะ เมือก่อนเราสนิทกับมก.มาก ไปไหนไปกันตลอด มีอะไรช่วยเหลือกัน จนกระทั่งเรากลับมาจากฝึกงาน ความสัมพันธ์เราก้อเริ่มห่างค่ะ มก.จะไปสนิทกับ ขก.มากกว่า เพราะตอนฝึกงานเขาอยู่ด้วยกันค่ะ มีแค่เราคนเดียวที่เลิกคนละเวลา ทำให้ไม่ค่อยได้คุยกัน ในระหว่างฝึกงานก้อมีเรื่องราวมากมายเลยค่ะ แค่เราก้อเครียปันหากันคุยกันปกติ แต่พอเปิดเทอมมาได้2อาทิตย์ เขา3คนก้อไปตั้งแชทกลุ่มคุยกันที่ไม่มีเราอยู่ในนั้นค่ะ แล้วเขาก้อไม่สนใจเราอีกเลย ซึ่งเราก้อคิดนะคะว่าเราทำอะไรผิด เขาทำแบบนี้จนกระทั่งผ่านไป1อาทิตย์เขาถึงยอมบอกว่าเราทำอะไรผิดแล้วเขาทำแบบนั้นทำไม เขาบอกว่าไม่ชอบนิสัยเราที่เราทำ ไม่ชอบบางอย่างที่เราพูด แต่ก้อไม่ใช่เราคนเดียวในกลุ่มนะคะที่พูด คนอื่นก้อพูด แต่ผลมันดันมาตกที่เราค่ะ เขามองว่าเราเป็นคนผิด แต่เราก้อทำอะไรมากไม่ได้ นอกจากยอมรับและขอโทดเพราะเราตัวคนเดียวแต่เขา3คน เราเป็นคนที่ยอมเพื่อนมาโดยตลอด เขาบอกเราว่าไม่มีใครเขาจะทิ้งหรอกนะ จะจบกันแล้ว ไม่มีใครอยากให้เราไปอยู่ในจุดเดิมที่เราเคยผ่านมา แต่เราว่าคงไม่ทันแล้วแหละค่ะ เพราะเขาได้ทำให้เรากลับไปอยู่ตรงจุดเดิมแล้ว แล้วอารมเราดิ่งมาก เขาทำมันมา1อาทิตย์ เขาถึงเลือกที่จะมาอทิบายกับเรา พอเครียกันแล้วความรู้สึกเราก้อไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ เหมือนกับว่าเราตั้งกำแพงสูงขึ้นมาแล้ว เป็นเราเองมากกว่าที่อยากจะถอยห่างออกมา เราเองก้อดีใจนะคะที่เขาไม่ทิ้งเรา เลือกที่จะบอกความจริงว่าเพราะอะไร แต่สำหรับเรามันไม่ทันแล้วค่ะ เพราะเหมือนเขาได้ทำให้เรากลับไปอยู่ตรงจุดเดิมแล้ว เขาคิดแค่ว่าเขาเป็นผู้ถูกกระทำ แต่ไม่คิดว่าพวกเขาก้อได้ทำมันลงไปแล้วเหมือนกัน แต่เขาก้อไม่ขอโทดเรานะคะ เราเลยไม่สามารถไว้ใจรึเชื่อใจใครได้อีก เพราะพวกเขาก้อแชร์โพสแซะเรา ว่าเราเหมือนกัน เราเลยสงสัยว่าการทำแบบนี้ใช่เพื่อนกันจริงๆหรอ การที่เราตั้งกำแพงขึ้นมา มันถูกแล้วใช่มั้ยคะ เราจะทำยังไงต่อไปดี