ขอเล่าก่อนว่า เริ่มจากมีเพื่อนๆทักตอนเผลอๆหรือเหนื่อย ว่าทำไมตาเหล่ ตอนแรกคิดว่าเพื่อนแค่เเซว ตอนแรกก็ทักห่างๆหลังคือทักถี่ขึ้นบ่อยขึ้น จนจบม.ปลาย เข้ามหาลัย ก็ยังมีคนทักอยู่ พยายามเข้าข้างตัวเองว่าคงเป็นแค่เฉพาะตอนเหนื่อยแหละ ตอนนี้ไม่น่าจะเป็นแล้ว พยายามมองตัวเองที่หน้ากระจก แต่ไม่กล้าสบตาใครเลย ไม่มั่นใจเอามากๆ จนเริ่มมีภาพซ้อน ทำให้เวลามองอะไรจะต้องเพ่ง และมองใกล้มากๆ จนทนไม่ไหวต้องหาหมอเพื่อรักษา เพราะเริ่มส่งผลกระทบกับชีวิตมากแล้ว