ของเรา คือ การทุจริต แบบบอกตามจริงน่ะ มันมี ทุกที่ ทุกวงการ สมัยเราเด็กต้องสอนเข้าโรงเรียนดัง เด็กหลายคนใช้เส้นสายและเงินติดสินบน
แต่ ของเรา คือ ต้องพยามอ่านหนังสือ ทั้งวัน ทั้งเดือน กว่าจะเข้าได้...
เราไปที่ไหนต้อง (ต้อง) เห็นแต่พวกมังง่าย แม้แต่ในโรงพยาบาลเอกชนหลายคนก้อยอมจ่าย เพื่อลัดคิว..

ใบสั่ง ตอนเราเด็ก เคยเห็นแม่จ่าย 300 400 500 บาท ตร. หลายคนรับเงิน มีไม่รับบ้าง แต่ก้อแบบ ลำบากใจน่ะ.... ก้อไม่รับก้อ อยู่ไม่รอด
สส. หลายคน มีตำแหน่ง แต่ไม่เคยเห็น แก้ปัญหาอะไรได้จริงจังเลย

คนรู้จักวัยเรียนของเราหลายคนพ่อหรือแม่ใช้เส้นสายให้เข้าทำงานได้ เงินเดือนสูงด้วย
ตอนเราจะมีคนมาช่วย เราก้อบอกเค้าไปว่า ผมไม่เอาหรอก มันรู้สึกผิด เหมือนหัวใจ มันบืดๆ คือ มันรู้ว่าผิด   ..แหล่ะ
 
แต่เราก้อ รู้สึกว่า เราอาจพลาดโอกาส จะเสียดาย แต่ก้อไม่อยาก เพราะเห็นแม่ เป็น ตัวอย่างแล้ว ว่า ถ้าทำตามมันไม่ดี

ส่วนเราต้องพยาม พยามแล้วพยามอีก เกลียดสังคมจัง เหมือนจะรู้สึกว่า ตัวเองโง่จัง ขี้เกียวพิมพ์แล้ว..

ของพวกคุณ เป็นเรื่องอะไรเหรอคับ 😊