เราคบกับแฟนมานานมาก เข้าปีที่8แล้ว ปีแรกที่คบกัน เขาดูแลเราดีมาก ตอนนั้นไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาไปรับ-ไปส่งเราตลอด ตอนเรียนมัธยมอยู่ด้วยกัน วันสำคัญก็มีชวนไปกินอะไรกันบ้างนิดหน่อย วันเกิดเราปีแรกที่คบกัน เขามีเค้กให้เราเป่า เป็นเค้กก่อนแรกที่แฟนถือมาให้เป่า แต่พอเวลาผ่านไป เราเข้ามหาลัยใกล้บ้านเขา ย้ายมาอยู่กับเขา การดูแลเอาใจใส่แบบนั้นก็หายไป เรากลับบ้านเองตลอด(แต่เราไม่เคยเรียกร้องให้เขามารับ เพราะเวลาการใช้ชัวิตเราไม่ตรงกัน) เราทำงานไป เรียนไปด้วย ไปทำงานไกลแค่ไหน เลิกงานดึก เรากลับบ้านเองตลอด มีบ้างที่เขามารับ แต่ก็เกิดจากการที่เราร้องขอให้เขามารับ เป็นอย่างนี้ตลอดจนเราเรียนจบ ทำงานประจำ เราเลือกงานที่ใหล้บ้านเรา เพราะเราคิดไว้ ยังไงเราก็ต้องเดินทางเอง จนทุกวันนี่ เราหารถกลับบ้านยากขึ้น เราอยากให้แฟนเรามารับ แต่แฟนเราไม่อยากมารับเราเลย ทุกๆครั้งเราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก เราคาดหวังว่าอยากให้เขาดูแลเราให้ดีกว่านี้ เรารู้สึกว่าที่ผ่านมา เราดูแลตัวเองตลอด เราชอบถ่ายรูป ชอบไปคาเฟ่ แต่เขาไม่ชอบ เราพยายามที่จะไม่ขวนเขาไป เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบ แต่เราก็อยากไปไหนมาไหนกับเขาบ้าง อยากไปเที่ยวกับเขา ไม่ใชาแค่อยู่ที่บ้านด้วยกันก็พอ พอมาเที่ยว ตจว. เราอยสกถ่ายรูปสวยๆ ริมทะเล แค่เขาก็ไม่อยากที่พาจะเราออกไปจากบ้านพัก ไม่เต็มใจที่จะพาเราไป เราน้อยใจ เราร้องไห้ เขาบอกเราว่าทำไมต้องมาบังคับในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ เราไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่เควคิดที่จะมำอะไรเพื่อเราบ้างเลย ทั้งมารับ ทั้งไปเที่ยว หรืออะไรที่ทำให้เรามีความสุข เราไม่เคยได้รับเค้กวันเกิดจากเขาเลย เค้กล่าสุดที่เขาถือให้เราเป่าก็เมื่อ8ปีที่ผ่านมา แต่เรามีเค้กให้เขาทุกปี วันเกิดเขา เราพยายามหาของขวัญ พาเขาไปกินของอร่อย พาไปเที่ยว เพราะอยากให้เขามีความสุข แต่เขาไม่เคยอยากทำอะไรให้เรามีความสุขบ้างเลย เวลาเราอยากไปไหน กลายเป็นเราที่ต้องชวนเพื่อนเราไปแทน ทุกวันนี้ไปเที่ยวกับเพื่อน บ่อยกว่าไปกับแฟนอีก ไปทำธุระต่างๆ เพื่อนเป็นฝ่ายไปกับเรา หรือเราไปคนเดียว แฟนไม่เคยคิดที่จะพาไป หรือไปเป็นเพื่อนเลย แต่กับเพื่อนของแฟน ชวนแฟนไปไหน ไปตลอด ไปตกปลาตากแดดร้อนๆ ก็ไปได้ทั้งวัน เราไม่เข้าใจเลยว่าแฟนคนอื่นๆเป็นแบบนี้มั๊ย เราไม่เคยอยากบังคับให้เขาทำอะไรเพื่อเราเลย แต่ถ้าเราไม่บังคับ หรือไม่ร้องขอ เขาก็ไม่ทำ ทำไมความรักของเรา กับความรักของเขามันต่างกันจังเลยคะ