มันเป็นมังงะที่เราเคยอ่านเมื่อนานมาแล้วแต่ไม่ได้จำช่อเรื่อง เราจะเล่าบางฉากเท่าที่จำได้เพราะมันนานแล้วและเป็นตอนแรกๆ
โดยตัวเอกของเรื่องมีสองคนเป็นหญิงทั้งคู่ นางเอกกับเพื่อนอีกคนที่เป็นหุ่นยนต์ออกเดินทางไปสถานที่ต่างๆในโลกล่มสลายที่มีซากเทคโนโรยีล้ำสมัยตามภาพที่พี่สาวของนางเอกเคยถ่ายภาพไว้
ฉากแรกที่จำได้คือพวกตัวเอกไปเจอเข้ากับรถถังที่ขับเคลื่อนด้วยเอไอ
ฉากสองคือตอนที่พวกตัวเอกเจอกับคนที่โอนจิตสำนึกเข้าไปในหุ่นยนต์โดยพาเขาไปตกปลาที่ริมสพานขนาดใหญ่ที่ขาดกลาง เมื่อมีปลามากินเบ็ดก็พบว่ามันเป็นฉลามไม่ทันจะได้พูดอะไรฉลามก็โดนวาฬเพรชฆาตรที่กลายพันธ์จนตัวใหญ่กว่าฉลามหายเท่ากินเข้าไป เมื่อตกปลาจนพอใจพวกตัวเอกเลยจะเดินทางต่อแต่คุณหุ่นยนต์ขอแยกทางกันเพราะได้ความทรงจำกลับมาเป็นภาพสุดท้ายที่เห็นครอบครัวโดนระเบิดนิวเคลียร์ฆ่าต่อหน้าต่อตา เมื่อพวกตัวเอกจากไปไม่นานุณหุ่นยนต์พลังงานได้หมดลงและล่วงไปยังทะเลเบื้องล่าง
ฉากสามเป็นตอนที่ตัวเอกมาเกือบถึงสถานที่เป้าหมายแต่พบว่าทางไปมันจมน้ำลงไปแล้วจึงไปสถานที่ต่อไป
ฉากสี่เป็นฉากที่ตัวเอกน้ำหมดจึงไปตักที่แม่น้ำแต่ก่อนตักมีการตรวจรังสีเพื่อความปลอดภัย
โดยรวมแล้วเหมือนเป็นมังงะที่แสดงความสวยงามของธรรมชาติแล้วแต่ละฉากที่เล่ามามันไม่ได้เรียงกัน เราลืมแล้วว่าอันไหนมาก่อนมาหลัง ก็มันตั้งประมาณ 2 ถึง 3 ปีแล้ว
ตามหามังงะผจญภัยหลังโลกล่มสลาย
โดยตัวเอกของเรื่องมีสองคนเป็นหญิงทั้งคู่ นางเอกกับเพื่อนอีกคนที่เป็นหุ่นยนต์ออกเดินทางไปสถานที่ต่างๆในโลกล่มสลายที่มีซากเทคโนโรยีล้ำสมัยตามภาพที่พี่สาวของนางเอกเคยถ่ายภาพไว้
ฉากแรกที่จำได้คือพวกตัวเอกไปเจอเข้ากับรถถังที่ขับเคลื่อนด้วยเอไอ
ฉากสองคือตอนที่พวกตัวเอกเจอกับคนที่โอนจิตสำนึกเข้าไปในหุ่นยนต์โดยพาเขาไปตกปลาที่ริมสพานขนาดใหญ่ที่ขาดกลาง เมื่อมีปลามากินเบ็ดก็พบว่ามันเป็นฉลามไม่ทันจะได้พูดอะไรฉลามก็โดนวาฬเพรชฆาตรที่กลายพันธ์จนตัวใหญ่กว่าฉลามหายเท่ากินเข้าไป เมื่อตกปลาจนพอใจพวกตัวเอกเลยจะเดินทางต่อแต่คุณหุ่นยนต์ขอแยกทางกันเพราะได้ความทรงจำกลับมาเป็นภาพสุดท้ายที่เห็นครอบครัวโดนระเบิดนิวเคลียร์ฆ่าต่อหน้าต่อตา เมื่อพวกตัวเอกจากไปไม่นานุณหุ่นยนต์พลังงานได้หมดลงและล่วงไปยังทะเลเบื้องล่าง
ฉากสามเป็นตอนที่ตัวเอกมาเกือบถึงสถานที่เป้าหมายแต่พบว่าทางไปมันจมน้ำลงไปแล้วจึงไปสถานที่ต่อไป
ฉากสี่เป็นฉากที่ตัวเอกน้ำหมดจึงไปตักที่แม่น้ำแต่ก่อนตักมีการตรวจรังสีเพื่อความปลอดภัย
โดยรวมแล้วเหมือนเป็นมังงะที่แสดงความสวยงามของธรรมชาติแล้วแต่ละฉากที่เล่ามามันไม่ได้เรียงกัน เราลืมแล้วว่าอันไหนมาก่อนมาหลัง ก็มันตั้งประมาณ 2 ถึง 3 ปีแล้ว