คือเราอะค่ะ คุยกับญาติเราคนนึง ซึ่งพึ่งจะมารู้จักกันตอนโตแล้ว ตอนเด็กๆไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยคุยกันหรือเจอกันมาก่อนเลย เขาเป็นหลานของปู่เรา ซึ่งปู่เราคนนี้เป็นแฟนกับพี่สาวของย่าเรา ซึ่งเอาง่ายๆคือย่าเรามีพี่สาว แล้วพี่สาวของย่าก็เป็นแฟนกับปู่เราคนนี้ แล้วคนที่เราคุยด้วยก็เป็นลูกของพี่ชายปู่เรา นั่นแหละค่ะอธิบายไม่ค่อยถูก เข้าเรื่องคือเราสองคนคุยกันมาได้เดือนกว่าเเล้ว ระหว่างคุยกันเราก็ได้ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้กัน ซึ่งเขาก็ทำงานอยู่กับลุงของเรานี่แหละค่ะ ซึ่งพ่อเรากับอาเราก็ทำงานอยู่ด้วย เป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ แล้วเราก็เจอกันทุกวัน คือต่างคนต่างรู้สึกดีมากๆแต่ทางฝ่ายผู้ใหญ่เขารู้กันทุกคนเลยค่ะว่าเราคุยกัน ซึ่งแรกๆเขาก็มีพูดมีแซว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย พอมาไม่กี่วันลุงเราไปพูดกับคนที่เราคุยที่เป็นญาติเราว่าเราสองคนชอบกันได้รักกันได้ แต่คบกันมันไม่ดี แล้วคนคุยเราก็มาบอกเราซึ่งตอนนั้นเราไปกันไม่ถูกเลยค่ะ เอาง่ายๆว่าตอนนี้เลย เรารักเขามากเลยค่ะ ถึงมันจะเป็นเวลาแค่ไม่กี่เดือน แต่เราเชื่อว่าเรารักเขาและเขาก็รักเรามากๆ คิดดูนะคะคนอยู่ด้วยกันทุกวัน เจอหน้ากันมีแกล้งกันคุยกันไปไหนด้วยกันตลอด พอเรามารู้แบบนี้เราไปไม่เป็นเลยค่ะ เครียดมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราสองคนตัดสินใจเชื่อฟังคำพูดของผู้ใหญ่ ตกลงกันว่าจะจบความสัมพันธ์แค่เท่านี้ แต่เรายังต้องเจอกันทุกวัน เราทำตัวไม่ถูกเลย เราอยากขอคำแนะนำว่าเราควรทำตัวยังไง มีวิธีไหนที่ทำใจได้บ้างคะ ตอนนี้มืดไปหมดเลยค่ะ