คือเราน่ะเรียนโรงเรียนหนึ่ง ซึ่งแรกๆเราไม่ได้ตั้งใจจะเรียนห้องโปรแกรมพิเศษอะไรหรอก แต่ว่ามันดันสอบติดแล้วเราก็รายงานตัวไปแล้ว มานึกตอนนี้มันก็รู้สึกคิดผิดที่รายงานตัวไป ส่วนเพื่อนๆที่เคยสนิทด้วยตอนม.ต้นก็ต้องแยกห้องกันก็เลยไม่มีเพื่อนสนิทในห้องสักคน แล้วคือเราเข้ากับคนอื่นได้ยากด้วยเพราะเราไม่ค่อยพูด ส่วนสภาพแวดล้อมเวลาการเรียนต่างๆมันก็หนัก บางวันเรียนจนถึงดึกๆ เราไม่ใช่เด็กสายเรียนจ๋าด้วยส่วนหนึ่ง เราเรียนแบบเรื่อยๆอะแต่ห้องนี้เขาเรียนกันจริงจังมากเลย ด้วยความที่ตัวคนเดียวบวกกับไลฟ์สไตล์ของเราที่ไม่เข้ากับห้องเรียนนี้มันเลยทำให้อึดอัดใจ และเหนื่อยมากๆ ส่วนคนที่บ้านก็ชอบพูดว่าไม่เห็นต้องเรียนห้องพิเศษเลย ทำไมต้องห้องพิเศษด้วยจ่ายก็แพงแถมโดนบังคับให้เรียนเยอะ คือเราก็เข้าใจที่เขาจะสื่อนะ แต่เราเลือกไปแล้วไง และบางทีเราก็ต้องการกำลังใจหรืออะไรดีๆมากกว่าคำพูดพวกนี้ แม้ว่าเราจะไม่เคยเล่าเรื่องในห้องให้พวกเขาฟังก็เถอะ ตอนที่เราสอบติดเราตกใจและดีใจมากๆเพราะเราคิดว่ามันว้าวมากที่เราสอบติด แต่นั่นแหละ เขาไม่ได้ยินดีด้วยกับเราไงคะ เราควรต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี มันรู้สึกแย่มากๆเลย