เคยท้อแท้กับความพยามกันบ้างไหมคะพี่ๆ
ตอนนี้หนูอายุ 22 ปี ทำงานรับเงินรายเดือนตั้งแต่ ป.4
จนตอนนี้ยังไม่เลิกทำงาน ก็ยังไม่เข้าใจกับคำว่าความสุข หรือความสำเร็จเลย บางทีก็คิดว่าเด็กคนนึงพยายามมาตั้งแต่เด็ก ทำไมฟ้าถึงไม่เห็นใจบ้าง เป็นคนไม่เก็บเงินได้เงินมาก็ชอบที่จะส่งให้คนที่เลี้ยงดูกินใช้ตลอด ไม่ค่อยนึกถึงตัวเองสักเท่าไหร่ พอถึงเวลาที่ไม่มีเงิน ก็มานั่งน้อยใจว่าทำไมพยายามได้แค่นี้ตลอดเลย เคยลองทำแบบทดสอบเรื่อง ซึมเศร้า หนูเข้าขั้นรุนแรง แต่ไม่เคยคิดทรมานตัวเองนะคะ แค่คิดว่า ทำไมรถไม่วิ่งมาชน หรือหลับไปเลยไม่ต้องตื่นได้ไหม ตอนนี้มีแฟน เวลาที่ท้อก็จะขอกำลังใจจากเค้า แต่คำที่ได้คือ สู้ๆนะ ซึ่งหนูเจอคำนี้มาแทบตลอดทั้งชีวิต มันไม่ช่วยฮีลใจขึ้นมาเลย เคยลาออกจากงานประจำเพื่อมาทำ ธุรกิจส่วนตัว ทุกคนสนับสนุนเรามากๆ มีแต่แฟนที่ใช้คำว่า จะรอดไหม ไปไหวหรือป่าว เป็นหนี้ 300,000 ค่ะ หนี้จริงๆ 200,000 หนี้ปากป่าว 100,000 ภายในเวลา 6 เดือนเคลียหนี้ไปแล้ว 100,000 บาท เหลือแค่นี้ที่เอาของไปจำนำ 200,000 แต่เค้าไม่ได้มองว่าเราเก่งหรือดี เพราะจะถึงเวลาที่ต้องเคลียหนี้ 2 แสน ที่เอามา ธุรกิจที่ทำก็เจ๊งไม่เป็นท่า จนตอนนี้อายุ 22 กลายเป็นมีหนี้ติดตัว ไม่ใช่สร้างตัว จะหยิบจับทำอะไร ก็มีแต่คนคอยดูถูก กลายเป็นว่าเรามองคุณค่าในตัวเองต่ำลงไปเรื่อยๆ จนตอนนี้รู้สึกดิ่งมากๆ ดิ่งสุดๆ ไม่รู้จะหันไปทางไหน เลยมาตั้งกระทู้ คิดจะสู้อีกสักตั้งกับธุรกิจออนไลน์ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากไหนดีเพราะตอนนี้ไม่มีทุนมากพอ แม่ค้าก็เยอะขึ้นมากกว่าจำนวนคนซื้อ เคยลองไปสมัครงาน ได้งาน พอไปทำจริงๆกับไปนึกถึงคอนที่ทำธุรกิจตัวเอง มันเคยได้เงินมากกว่าวันละ 350 (วุฒิหนูแค่ ม.6) แฟนก็คอยย้ำว่าบอกแล้วทำงานที่เดิมดีๆ ก็ดีอยู่แล้ว ทุกวันนี้เวลาท้อมากๆสิ้นหวังมากๆ ก็ไม่กล้าที่จะขอปรึกษาจากเค้าเลยค่ะ เพราะเรากลัวคำตอบของเค้า จะพาให้เราคิดว่าตัวเองแย่ไปอีกเรื่อยๆเลย จะไปได้สักกี่น้ำ จะทำได้กี่วัน คำพวกนี้ออกจากปากเขาเป็นว่าเล่น อยากทราบการเริ่มต้นธุรกิจของพี่ๆว่าหนูควรไปในทิศทางไหนดีคะ หรือหนูควรล้มเลิกความคิดแล้วกลับไปเป็นพนักงานเงินเดือนเหมือนเดิมจะดีกว่า ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ตอนนี้ดิ่งมากๆเลยค่ะ 🥹