สวัสดีค่ะอันนี้เป็นประสบการณ์ตรงของเจ้าของกระทู้เลยนะคะ เหตุการณ์นี้พึ่งเกิดสดๆร้อนๆเมื่อสักครู่ คือว่า เมื่อกี๊เราทะเลาะกับแม่ ต้นเหตุมาจากการที่เราเคาะประตูบ้านเพื่อให้คนในบ้านเปิด เราก็เคาะเล่นประมาณ3-4ครั้งเเล้วพ่อเลี้ยงเราก็เดินมาเปิดอย่างไม่พอใจเเล้วแม่เราก็ตะคอกใส่เราว่าเค้าพากันได้ยินเเล้วจะเคาะหาอะไรนักหนา คือที่เราเคาะเราไม่ได้เร่งนะคะ เราเเค่เคาะเล่น คือแบบเราก็เป็นแบบนี้ แต่ว่าเราก็ไม่ได้มีเจตนาอะไร เเล้วหลังจากที่เค้ามาเปิดประตูให้เเล้ว แม่เราก็บอกว่านิสัยนิ สันดานไม่ดี คือซึ่งเรางงมากเเค่เราเคาะประตูเเค่นี้ถึงขั้นบอกว่าสันดานไม่ดีเลยหรอ คือเราต้องรู้สึกเเบบไหนอ่ะ เราเลยพูดไปว่ามันจะอะไรเเค่เคาะเล่น นี่ยังไม่ได้บ่นไม่ได้อะไรเลย คือไม่ได้ว่าไงก็ยืนรออยู่เเค่เคาะเฉยๆ เเกเลยบอกว่าเถียงคำไม่ตกฟาก คือเรางงมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คืออันนี้เราไม่ได้อยากจะพาดพิงใครนะคะเเต่เราเเค่ไม่เข้าใจว่าบางครั้งทำไมเเม่ต้องเข้าข้างเเต่พ่อเลี้ยงหรือตามใจเเต่พ่อเลี้ยง เราคือลูก เเล้วแถมเป็นลูกคนเดียวด้วย ซึ่งเราก็โตพอจะเเยกเเยะอะไรออกแล้วเเต่อันนี้บางทีเราก็มีอาการที่น้อยใจว่าทำไมไม่เข้าใจเราบ้างบางครั้งเรารู้สึกเหนื่อย รู้สึกหิวเเล้วอยากกินกับข้าวฝีมือแม่ เพราะเราพึ่งกลับมาบ้านเราไปเรียนอยู่กรุงเทพฯนานๆทีจะกลับเเค่กับข้าวซักมื้อเราขอให้เเม่ทำแม่ยังไม่ทำเลย วันนั้นเราขอให้แม่ทำไก่ทอดให้กินเเม่บอกว่าไม่ทำเหนื่อยมากอยากพัก เเต่พ่อเลี้ยงบอกอยากกินก๋วยเตี๋ยวแม่กลับทำให้ เราเลยโกรธเราเลยเดินเข้าห้อง คือเราก็มานั่งน้อยใจคนเดียวว่าเราทำอะไรผิดรึป่าว ทำไมต้องทำกับเราเเบบนี้คือเราก็น้อยใจนะแบบพูดตรงๆจากใจเลยคือว่า เราอยากจะให้พ่อเลี้ยงออกไปจากชีวิตเราสักทีครอบครัวที่มีเรากับเเม่จะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทุกคนช่วยอ่านเเล้วแสดงความคิดเห็นหน่อยนะ เราจะได้นำเเล้วปรับใช้🙏