วัวลืมตัว - อัสนี วสันต์ โชติกุล
คิดไปทำไม หลงไปไกลอยู่
หลายอย่างพันตู คิดอยู่คนเดียว
คิดจนลืมตัว หลงตัวเธอหน่าย
รู้สึกทีไร เสียอกเสียใจ
คิดจนลืมเธอ แล้วใครไม่โกรธ
ขอโทษยังไง ใครจะเข้าใจ
รักเองงงเอง ครื้นเครงกันใหญ่
รู้สึกทีไร ได้แต่ร้องมอ
** ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
ทำงานยิ่งกว่าเป็นวัว วัวพันปีดึกดำบรรพ์
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ เพื่ออันใด ถ้าไม่ใช่เธอ
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ ลืมตัวไป เหมือนวัวลืมตัว
ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
( solo )
คิดไปทำไม หลงไปไกลอยู่
หลายอย่างพันตู คิดอยู่คนเดียว
คิดจนลืมตัว หลงตัวเธอหน่าย
รู้สึกทีไร เสียอกเสียใจ
( ซ้ำ ** )
( chorus ) ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
ทำงานยิ่งกว่าเป็นวัว วัวพันปีดึกดำบรรพ์
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ เพื่ออันใด ถ้าไม่ใช่เธอ
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ ลืมตัวไป เหมือนวัวลืมตัว
( chorus ) ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
คิดเองหลงอยู่โพ้น............คนเดียว
หลายอย่างพันตัวเกลียว....มากล้น
หน้าดําคร่ําเครียดเชียว......เธอหน่าย
ท้ายจึ่งลืมตัวท้น...............มิพ้นเสียใจ
คิดไกลเป็นเหตุให้............ลืมเธอ
ขอโทษอย่าโกรธเบลอ......หนักแล้ว
รักเองกลับงงเสมอ............เป็นพัก
กว่าจักรู้สึกแผ้ว.................มิแคล้วร้องมอ
ลืมตัวก็เพราะบ้า................ทำงาน
ยิ่งกว่าวัวบรรพกาล............สุดรั้น
พุ่งชนวิ่งประสาน...............ทุกเมื่อ
ก็เพื่อเธอทั้งนั้น.................จึ่งคล้ายเป็นวัว.
⏳📖📘 วัวลืมตัว 📘📖⏳
คิดไปทำไม หลงไปไกลอยู่
หลายอย่างพันตู คิดอยู่คนเดียว
คิดจนลืมตัว หลงตัวเธอหน่าย
รู้สึกทีไร เสียอกเสียใจ
คิดจนลืมเธอ แล้วใครไม่โกรธ
ขอโทษยังไง ใครจะเข้าใจ
รักเองงงเอง ครื้นเครงกันใหญ่
รู้สึกทีไร ได้แต่ร้องมอ
** ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
ทำงานยิ่งกว่าเป็นวัว วัวพันปีดึกดำบรรพ์
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ เพื่ออันใด ถ้าไม่ใช่เธอ
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ ลืมตัวไป เหมือนวัวลืมตัว
ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
( solo )
คิดไปทำไม หลงไปไกลอยู่
หลายอย่างพันตู คิดอยู่คนเดียว
คิดจนลืมตัว หลงตัวเธอหน่าย
รู้สึกทีไร เสียอกเสียใจ
( ซ้ำ ** )
( chorus ) ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
ทำงานยิ่งกว่าเป็นวัว วัวพันปีดึกดำบรรพ์
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ เพื่ออันใด ถ้าไม่ใช่เธอ
พุ่งเข้าชน วิ่งเข้าใส่ ลืมตัวไป เหมือนวัวลืมตัว
( chorus ) ลืมตัวเพราะว่าทำงาน ทำงานจนเกิดลืมตัว
หลายอย่างพันตัวเกลียว....มากล้น
หน้าดําคร่ําเครียดเชียว......เธอหน่าย
ท้ายจึ่งลืมตัวท้น...............มิพ้นเสียใจ
คิดไกลเป็นเหตุให้............ลืมเธอ
ขอโทษอย่าโกรธเบลอ......หนักแล้ว
รักเองกลับงงเสมอ............เป็นพัก
กว่าจักรู้สึกแผ้ว.................มิแคล้วร้องมอ
ลืมตัวก็เพราะบ้า................ทำงาน
ยิ่งกว่าวัวบรรพกาล............สุดรั้น
พุ่งชนวิ่งประสาน...............ทุกเมื่อ
ก็เพื่อเธอทั้งนั้น.................จึ่งคล้ายเป็นวัว.