สวัสดีครับ
ผมอยู่บ้านทาวน์เฮ้าส์ในกรุงเทพอันแสนเงียบสงบสุขมาตั่งแต่เกิด อยู่มาจนเห็นความเปลี่ยนแปลงของซอยแห่งนี่ คนที่อยู่มานานกว่าผมเริ่มทยอยออกไป บ้างก็ขาย บ้างก็ปล่อยเช่า หน้าใหม่ก็เริ่มเข้ามาแรกๆก็สงบสุขดีครับ เพื่อนบ้านนิสัยดีทั้งคนซื้อบ้านและบ้านเช่าบ้าน
แต่ปัญหาของเรื่องนี่มันเกิดขึ้นจากบ้านเช่าหลังนึงครับ เมื่อมีครอบครัวนึงมาเช่าและนั้นคือจุดเริ่มต้นของความ....หาย
- เริ่มด้วยมีเด็กผู้ชายอายุประมาณ ม.ต้น ของบ้านหลังนั้น 2 คน ออกมาเตะบอลหน้าบ้าน(ตรงนี่ไม่มีอะไรเพราะพวกเขาเตะบอลหน้าบ้านตัวเอง)บวกกับผมมองว่าซอยเราก็คงจะกลับมาครึกครื้นอีกครั้งหลังจากที่เงียบเหงามานาน(ผมคิดผิด!!)
- จากเด็ก2คนที่กลายเป็น 3 คน และ คนที่4,5,6,7 ก็ตามมา (เป็นเด็กในซอยครับ คงเห็นว่ามีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันออกมาเตะบอลก็คงอยากจะเล่นด้วย)
- เด็กพวกนี่เนี่ยเริ่มขยายพื้นที่จากหน้าบ้านตัวเองมาหน้าบ้านคนอื่น หน้าบ้านตัวเองมันคงเล็กเกินไปถ้าเทียบกับจำนวนคนที่เพิ่มขึ้น
- จากตอนแรกเลิกเล่นกันประมาณ 6โมง ตอนนี่เพิ่มเวลาบาดเจ็บ เป็น3ทุ่ม บางวันคึกหน่อย 5ทุ่ม
- เริ่มมีการเล่นบอลที่จริงจังมากขึ้น เตะบอลกันสนุกสนาน แหกปากกันเต็มที่ โอ้ยสวนสัตว์มาเต็ม(ก็เด็กสนุกอะเนอะ พี่เข้าใจ)
- เตะโดนรถคนที่จอดหน้าบ้าน ผมก็คือ หนึ่งไปในนั้น
- แรกๆก็ผมไม่ได้ว่าอะไร แต่มันเริ่มโดนรถถี่ขึ้นเรื่อยๆและไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดเลย ผมเลยหาข้อมูลจากพันทิปว่าจะทำยังไงดีซึ่งคำตอบส่วนใหญ่คือ
"ผูกมิตร"
- ผมเริ่มด้วยการซื้อขนมไปให้ ฝากให้พ่อแม่เขาด้วย ผลลัพธ์ที่ได้คือ "เหมือนเดิม" ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
- จนกระทั่งวันนึง มี1ในเด็กพวกนี่เตะบอลมาโดนรถผมแรงมาก ผมเลยออกไปพูดคุยกับเด็กคนนั้น (ถ้าไม่ด่าก็คงไม่ดีขึ้น!!!)
ผม: "ทำไมต้องเตะบอลด้วย นี่มันไม่สนามบอลนะ"
เด็ก: พ่อบอกว่าเตะได้
ผม: นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะ
เด็ก: พ่อบอกว่าที่นี่เป็นสนามเด็กเล่น
ผม: (ตอบแบบนี่กวนกันนี่หว่า)
ผม: ไปเรียกพ่อมา จะคุยกับพ่อเธอ
เด็ก: พ่อไม่อยู่
ผม: งั้นพาพี่ไป ขอไปคุยกับคนในบ้านของเธอหน่อย
- เด็กก็พาไปแต่ไม่มีใครออกมาเลย (เห้ออออออออออ)
- ก็เลยไปคุยกับพ่อแม่ของแกนนำกัปตันทีมว่าลูกของคุณชอบแหกปากเสียงดังตอน3-5ทุ่ม คนอื่นทำงานมาเหนื่อยๆก็อยากจะพักไม่ใช่มาฟังสิงสาราสัตว์จากปากลูกคุณ(ตอนนั้นพูดสุภาพกว่านี่) พ่อแม่ของเด็กก็รับปากว่าจะไม่ให้ลูกออกมาเล่นดึกๆแล้ว(รับปากอย่างดี สุดท้ายเหมือนเดิมเลย)
- วันรุ่งขึ้น เช้าอันสดใสหลังจากเกิดเหตุการเมื่อวาน ผมก็คิดว่าอะไรๆจะดีขึ้น แต่แล้วความบรรลัยก็มาเยือน "กระจกข้างรถโดนทุบ"
- หาคนทำไม่ได้ เพราะไม่มีกล้องวงจรปิด แต่ก็พอจะรู้ได้ว่าใคร สาเหตุที่รู้ก็เพราะว่า ตอนเย็นที่พวกเด็กมาเตะบอลกันมันมีเด็กคนนึงหายไป(หายไปหลายอาทิตเลย) พวกคุณก็คงจะรู้ว่าใคร!!!
ผมอยากทราบว่ามีวิธีไหนจะจัดการกับพฤติกรรมของเด็กพวกนี่ได้บ้างครับ
ผมรู้ว่าหน้าบ้านเป็นพื้นที่สาธารณะ แต่มันก็ไม่ใช่สนามบอล!!!
เสียสุขภาพจิตมาก ในบ้านผมมีผู้สูงอายุ อายุ70กว่าอยู่ด้วย
ช่วยผมด้วย ผมมีปัญหากับเด็กแถวบ้านที่ชอบเตะบอลและเสียงดังครับ
ผมอยู่บ้านทาวน์เฮ้าส์ในกรุงเทพอันแสนเงียบสงบสุขมาตั่งแต่เกิด อยู่มาจนเห็นความเปลี่ยนแปลงของซอยแห่งนี่ คนที่อยู่มานานกว่าผมเริ่มทยอยออกไป บ้างก็ขาย บ้างก็ปล่อยเช่า หน้าใหม่ก็เริ่มเข้ามาแรกๆก็สงบสุขดีครับ เพื่อนบ้านนิสัยดีทั้งคนซื้อบ้านและบ้านเช่าบ้าน
แต่ปัญหาของเรื่องนี่มันเกิดขึ้นจากบ้านเช่าหลังนึงครับ เมื่อมีครอบครัวนึงมาเช่าและนั้นคือจุดเริ่มต้นของความ....หาย
- เริ่มด้วยมีเด็กผู้ชายอายุประมาณ ม.ต้น ของบ้านหลังนั้น 2 คน ออกมาเตะบอลหน้าบ้าน(ตรงนี่ไม่มีอะไรเพราะพวกเขาเตะบอลหน้าบ้านตัวเอง)บวกกับผมมองว่าซอยเราก็คงจะกลับมาครึกครื้นอีกครั้งหลังจากที่เงียบเหงามานาน(ผมคิดผิด!!)
- จากเด็ก2คนที่กลายเป็น 3 คน และ คนที่4,5,6,7 ก็ตามมา (เป็นเด็กในซอยครับ คงเห็นว่ามีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันออกมาเตะบอลก็คงอยากจะเล่นด้วย)
- เด็กพวกนี่เนี่ยเริ่มขยายพื้นที่จากหน้าบ้านตัวเองมาหน้าบ้านคนอื่น หน้าบ้านตัวเองมันคงเล็กเกินไปถ้าเทียบกับจำนวนคนที่เพิ่มขึ้น
- จากตอนแรกเลิกเล่นกันประมาณ 6โมง ตอนนี่เพิ่มเวลาบาดเจ็บ เป็น3ทุ่ม บางวันคึกหน่อย 5ทุ่ม
- เริ่มมีการเล่นบอลที่จริงจังมากขึ้น เตะบอลกันสนุกสนาน แหกปากกันเต็มที่ โอ้ยสวนสัตว์มาเต็ม(ก็เด็กสนุกอะเนอะ พี่เข้าใจ)
- เตะโดนรถคนที่จอดหน้าบ้าน ผมก็คือ หนึ่งไปในนั้น
- แรกๆก็ผมไม่ได้ว่าอะไร แต่มันเริ่มโดนรถถี่ขึ้นเรื่อยๆและไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดเลย ผมเลยหาข้อมูลจากพันทิปว่าจะทำยังไงดีซึ่งคำตอบส่วนใหญ่คือ
"ผูกมิตร"
- ผมเริ่มด้วยการซื้อขนมไปให้ ฝากให้พ่อแม่เขาด้วย ผลลัพธ์ที่ได้คือ "เหมือนเดิม" ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
- จนกระทั่งวันนึง มี1ในเด็กพวกนี่เตะบอลมาโดนรถผมแรงมาก ผมเลยออกไปพูดคุยกับเด็กคนนั้น (ถ้าไม่ด่าก็คงไม่ดีขึ้น!!!)
ผม: "ทำไมต้องเตะบอลด้วย นี่มันไม่สนามบอลนะ"
เด็ก: พ่อบอกว่าเตะได้
ผม: นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะ
เด็ก: พ่อบอกว่าที่นี่เป็นสนามเด็กเล่น
ผม: (ตอบแบบนี่กวนกันนี่หว่า)
ผม: ไปเรียกพ่อมา จะคุยกับพ่อเธอ
เด็ก: พ่อไม่อยู่
ผม: งั้นพาพี่ไป ขอไปคุยกับคนในบ้านของเธอหน่อย
- เด็กก็พาไปแต่ไม่มีใครออกมาเลย (เห้ออออออออออ)
- ก็เลยไปคุยกับพ่อแม่ของแกนนำกัปตันทีมว่าลูกของคุณชอบแหกปากเสียงดังตอน3-5ทุ่ม คนอื่นทำงานมาเหนื่อยๆก็อยากจะพักไม่ใช่มาฟังสิงสาราสัตว์จากปากลูกคุณ(ตอนนั้นพูดสุภาพกว่านี่) พ่อแม่ของเด็กก็รับปากว่าจะไม่ให้ลูกออกมาเล่นดึกๆแล้ว(รับปากอย่างดี สุดท้ายเหมือนเดิมเลย)
- วันรุ่งขึ้น เช้าอันสดใสหลังจากเกิดเหตุการเมื่อวาน ผมก็คิดว่าอะไรๆจะดีขึ้น แต่แล้วความบรรลัยก็มาเยือน "กระจกข้างรถโดนทุบ"
- หาคนทำไม่ได้ เพราะไม่มีกล้องวงจรปิด แต่ก็พอจะรู้ได้ว่าใคร สาเหตุที่รู้ก็เพราะว่า ตอนเย็นที่พวกเด็กมาเตะบอลกันมันมีเด็กคนนึงหายไป(หายไปหลายอาทิตเลย) พวกคุณก็คงจะรู้ว่าใคร!!!
ผมอยากทราบว่ามีวิธีไหนจะจัดการกับพฤติกรรมของเด็กพวกนี่ได้บ้างครับ
ผมรู้ว่าหน้าบ้านเป็นพื้นที่สาธารณะ แต่มันก็ไม่ใช่สนามบอล!!!
เสียสุขภาพจิตมาก ในบ้านผมมีผู้สูงอายุ อายุ70กว่าอยู่ด้วย