ก่อนหน้านี้เราอยู่ ม.ต้นเรามีเพื่อนประมาณ4คน พอขึ้นม.ปลายยังสนิทกันอยู่ค่ะเเต่ไม่ถึงครั้งเล่นด้วยกันเหมือนเเต่ก่อนเเล้ว จนตอนนี้เราอยู่คนละห้องกันอีก2คนอยู่ห้อง2เรากับเพื่อนอีก2คนอยู่ห้อง1 เเต่ตอนนี้เพื่อนของเราได้ย้ายรร.ไปเเล้วคนหนึ่งค่ะ ส่วนอีกคนก็มา รร.บ้างไม่มาบ้างเวลาลาก็จะลาทั้งอาทิตย์เลย ซึ่งเพื่อนในห้องที่เราอยู่คือเราพยายามคุยพยายามเล่นด้วยนะคะเเต่รู้สึกว่าเข้าหายากมากจนเราคุยก็ได้ไม่คุยก็ได้อ่าค่า เเต่เพื่อนคนที่อยู่กับเราไม่รู้จะหยุดวันไหนซึ่งเราหยุดพร้อมเค้าตลอดไม่ได้เลยทำให้เราคิดว่าหรือเราควรไปเเบบไม่มีเพื่อน เวลากินข้าวจะกินกับใคร เวลาอยู่ที่ห้องจะคุยกับใคร เวลาเดินอยู่ข้างล่างตึกจะเดินกับใครบ้างทีเราก็คิดว่าหรือจะอยู่ลนห้องตลอดเลยดีไหมพอถึงเวลาค่อยลงมาเข้าเเถว รร.เราให้ฝากทรศ.นะคะเเต่เราก็ไม่ค่อยฝากค่ะเพราะครูไม่ค่อยเคร่งมาก เรารู้สึกว่าหรือเราอยู่คนเดียวไปเลยดีไหม ไปไหนมาไหนคนเดียวเลยดีไหม  บ้างทีกูรู้สึกอิจฉาพี่สาวตัวเองมากเลยค่ะ ตอนเค้าเรียน ม.ปลายเพื่อนเยอะมากคนรู้จักเยอะมาก เเต่ตัดมาที่เราเเทบไม่มีเลย เราควรทำยังไงดีค่ะคือเราพยายามเข้าหาทุกคนเเล้วจริงๆเเต่เหมือนเราเหนื่อยที่ต้องพยายามบ่อยๆ เราคิดว่าเราอยู่คนเดียวเลยดีกว่า เรียนเพื่อพ่อเเม่รีบเรียนให้จบเเล้วมาทำงานเเต่ก็กลับคิดอีกว่าถ้าเรามองย้อนกลับมาเราคงไม่อยากเรียนม.ปลายเเน่ๆเลย ในใจอยากเรียนออนไลน์มากเลยค่ะเเต่โรงเรียนเลิกออนไลน์หมดเลย🥲