สวัสดีค่ะ
วันนี้เป็นวันครบรอบ  2  ปี
ที่เราไปจี้กระเนื้อ  (เลเซอร์)  มาค่ะ
เป็นประสบการณ์ที่ทำให้ขนหัวลุก
หลอน และ กลัวสภาพตัวเองไปแรมปีเลยค่ะ….. >0<
 


เนื่องจาก
เรามีติ่งเนื้อ นุ่ม ๆ หยุ่น ๆ  สีน้ำตาล งอกออกมาตามลำคอ เนินอก เต็มไปหมด
ทีแรกก็สงสัย  ว่ามันคืออะไร
เราก็เลยลองดึงเจ้าติ่งดู
กรี๊ดดดดดดด……..
เจ็บมากมาย เลือดก็ซึมออกมา
แถมเป็นรูโบ๋อีกต่างหาก   >O<

เราก็เลยมาหาอ่านดู
อ่อ…
กระเนื้อพวกนี้จะขึ้น หากเรามีน้ำหนักตัวเพิ่ม

เอ่อ… จริงค่ะ



พอเอามือลูบ ๆ ตามลำคอ มันก็สะดุด ๆ
เหมือนหนังคางคกพิกล
เราก็เลยไปหาคุณหมอ
โชคดีที่เจอคุณหมอผู้หญิง ♥
คุณหมอบอกว่า ติ่งเนื้อเหล่านี้ จี้ออกได้ ถ้าสร้างความรำคาญ และ ไม่สบายตัว
แต่ระยะเวลารักษาก็จะนานกว่าคนอื่นหน่อย เพราะอายุเราก็ไม่น้อยแล้ว

เราก็เอาวะ… มาขนาดนี้แล้ว
ลุยยย…       
               

แล้วคุณพยาบาลก็นัดวัน


วันที่มา ห้ามทาแป้ง / โรลออน / ครีม / โลชั่น / น้ำหอม 
แสนทรมาน และ เหนียวตัวมาก ๆ เลยค่ะ


เรามีติ่งเนื้อขึ้นตรงไรผม ลำคอ และ เนินอกค่ะ
หลังจากเปลี่ยนชุด คุณพยาบาลก็มีผ้าเย็น ๆ มาให้เช็ดผิวก่อน
พอแห้ง ก็มีน้องผู้ช่วยพยาบาล เอาครีมหลอดขาว ๆ คือ ครีมยาชา Racser 5% มาให้

(เครดิตภาพ : Google)
 

คุณหมอก็แจ้ง ว่าให้ทาทั่ว ๆ เลยนะ
เราก็ละเลงครีม โบ๊ะลงมาเลยค่ะ
แล้วนี่มีความคิดอยากสักอยู่เหมือนกัน 
ตรงใกล้ ๆ ไหปลาร้า เราเลยไม่ทาครีม 
อยากรู้ว่า สังขารจะทนได้ขนาดไหน!!!
แล้วก็นั่งรอเวลา ให้ครีมทำงาน
เกือบชั่วโมงเลยนะ

ได้เวลาโดนเจี๋ยน…
 

ณ ห้องผ่าตัด
ทำไมเย็นยะเยือก 
ไฟก็แสงจ้ามาก ๆ
เราโดนห่อตัวด้วยผ้าแล้วรัด สภาพเหมือนมัมมี่ และก็ถูกปิดตาด้วย
จากนั้นคุณหมอก็เริ่มจี้ ๆๆ ค่ะ

ได้ยิน คุณหมอคุยกับคุณผู้ช่วยให้ปรับเป็น “ระดับ 5” ละกัน
เราก็ไม่ค่อยเข้าใจ
และเรื่อง ข้าวมันไก่เจ้าไหนอร่อยที่สุด  55555


ตรงที่มียาชา ก็ยังไม่รับรู้อะไร
จนตรงใกล้ ๆ ไหปลาร้า ที่เราอยากลองของ ไม่ทาครีมนั่นแหละค่ะ
อยากจะกรี๊ดดดดดดไปถึงภูชี้ฟ้า
เหมือนโดนธูปจี้ เหมือนโดนไฟบัดกรี  เหมือนตกนรก (เธอเคยไปเรอะ?!?!) 
(O_o’)
ตัวเรากระตุกด้วย  
 
คุณหมอก็ถามว่าเจ็บหรือเปล่า แจ้งหมอได้นะคะ
เราก็ไม่ได้ตอบอะไร 
นึกในใจ ไงล่ะ หาเรื่อง อิป้าเอ๊ยยย 
เวทททท...
สมน้ำหน้าตัวเอง  >.<
แล้วก็ทนต่อไปค่ะ 55555
ใช้เวลาไปอีกก็ประมาณนึง 
เสร็จซะที…
 

ตอนเข้าไปเปลี่ยนชุด
เห็นสภาพตัวเองในกระจก
เหวยยยยยย…
หลอนนนนนน
น่ากลัว
เวทนาตัวเองมากมาย

ผิวเรา เป็นรอยแดง เต็มไปด้วยแผล  รู ๆ เต็มไปหมด
เหมือนรอยกรีด รอยแผลเวลาแกะ แงะสิวเลยค่ะ
ภาพน่ากลัวหน่อยนะคะ (ใครที่เป็นโรคกลัวรู เลี่ยงได้ ก็เลี่ยงเถอะนะคะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ยังแอบกลัวตัวเองเลยค่ะ  


คณพยาบาล แจ้งว่า 3 วันแรก ยังไม่ควรโดนน้ำ
ให้เช็ดเบา ๆ ด้วยน้ำเกลือได้
มียาหลอดจิ๋ว ๆ  มาให้ทาเพื่อความชุ่มชื้น
 

พอยาชาหมดฤทธิ์
เอาล่ะสิ
คันยุบยิบ ๆ
อยากเกามาก ถึงมากที่สุด
น้ำเหลืองก็เริ่มซึมออกมาตามรอยแผล ทุกรูขุมขน
อยากจะร้องไห้มาก ๆ
หาเรื่องใส่ตัวชะมัด



เวลานอน ยิ่งทรมาน
โดนลมแอร์ ผิวก็แห้ง ทั้งแสบทั้งคัน
เหมือนโดนคาถาร้อยโพรง (ปรมาจารย์ลัทธิมาร) ยังไงยังงั้น  555555555
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ในแต่ละวัน แทบไม่อยากส่องกระจก
 
 

หลังจากนั้น 3 สัปดาห์ คุณหมอนัดติดตามอาการ
คุณหมอบอกว่า ไม่ควรโดนแดด
เพราะจะเป็นรอยคำ ๆ จุด ๆ จะไม่หายเอานะ
ให้ใส่เสื้อคอเต่า พันผ้าพันคอไปเลย


โอ้ แม่ เจ้า…
เดือน มิ.ย. ปี 63
โควิดระบาด
แมสก์ก็ต้องใส่ตลอดเวลา
อากาศร้อนอบอ้าว
ฝนก็ตกหยุมหยิม 
สยองขวัญสั่นประสาทไปอีกค่ะ

 
อาหารการกิน
งัดเอาความเชื่อโบราณมาเต็ม
ไข่ /  หน่อไม้ /  เนื้อวัว / นม / ข้าวเหนียว 
เราไม่แตะเลยค่ะ
กลัวแผลไม่แห้ง กลัวเป็นหนอง กลัวการอักเสบ ฯลฯ


เราก็เริ่มทำใจ
รอเวลาไปเรื่อยเปื่อย… 
พอแผลเริ่มปิด
เราประโคมผิวด้วย
ครีมวิตามินอี
ผงวิตามินซี OP
สมูธ อี ครีม
ฮีรูดอยด์ ฟอร์เต้
เจลว่านหางจระเข้
เนื้อว่านหางจระเข้สด ๆ 
เจลลบรอยแผลเป็น
ครีมบัวหิมะ 
ยาหมอบุญ ทูลเกล้าฯ
ฯลฯ

 

ใครว่ายาตัวไหนดี เราใช้หมดเลยค่ะ 55555
ขัด ๆ ถู ๆ ผิว ด้วยเกลือสปา มะขามเปียก โยเกิร์ต น้ำผึ้ง มะนาว 
มันเป็นกรด มีวิตามิน ก็ต้องดีต่อผิวสิ  xDDs
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

♠♥♦♣   ความหวังรออยู่   ♠♥♦♣
2 ปีเต็ม… 
รอยแผลหายไปแล้ว
ยังมีบางรอยที่เราเคยแกะเกาบ้าง (แต่ก็จางมาก)
ต่างจากวันแรกที่ไปทำมา
ก็ดีใจนะคะ  ที่เราผ่านมันมาได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ไม่คิดว่าจะแผลเป็นจะหายได้เหมือนเดิม
ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ยังจำได้ไม่ลืมค่ะ
ขอบคุณ คุณหมอ คุณพยาบาล คุณผู้ช่วย ทุก ๆ ท่านเลยค่ะ ฯลฯ

    

ปุจฉา : ถ้าเป็นอีกจะไปจี้กระ อีกไหม
วิสัชนา : ไม่แล้วค่ะ สังขารา อนิจจา...
♥   520 หว่ออ้ายหนี่ My Body xDDDs  ♥