ถ้าความเหงาบางทีมันไม่ใช่แค่เพราะอยู่คนเดียว เพราะถ้าอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขก็จะไม่เหงา   
“ความเหงาบางทีเพราะมันมีปัญหาแล้วยังหาทางแก้ไม่เจอ แล้วไม่รู้จะบอกใคร”       

ตอนไม่เคยมีแฟน เราชินกับการไม่มีใคร มีปัญหาแล้วร้องไห้ เขียนปัญหาของตัวเอง พร้อมหาทางออกไว้ ใส่ในเรื่องสั้น แล้วมันก็จบไป
พอเริ่มมีเพื่อน มีแฟน ที่เข้ามารับฟังทั้งสุข และ ทุกข์ เข้ามารับรู้ปัญหา และอยากเช็ดน้ำตาให้ เราก็ไม่เคยระบายความในใจใส่ลงในตัวละครอีกเลย

วันหนึ่งที่ไม่มีแฟนอีกแล้ว และไม่มีใคร ความเหงามันมีหน้าตาต่างออกไปจากที่เคยเป็น และ เรรอาจเดินออกจากความเหงาทางประตูทางออกที่ปิดตายไว้

คุณล่ะคะ

สำหรับคุณ ความเหงามันเหงาแบบไหน ตอนคุณไม่เคยมีแฟน กับตอนมีแฟน หรือ กับตอนที่มีแฟนแล้วมาโสดใหม่ ความเหงาของคุณเปลี่ยนไปไหม มันมีระดับความเหงาที่ต่างกันไหม ว่ามันสุดที่เท่าไหร่
 
หรือ “มันไม่มีเหงาที่สุดหรอก   เหงาก็แค่เหงา”