ครอบครัวเรามีปัญหาค่ะ เริ่มมาจากพี่สะใภ้เราช่วงแรกนั้นเขาเริ่มเล่นเป็นคนแรกค่ะแล้วเขาก็เล่นได้ แม่เห็นเลยเล่นตามบ้างแต่พี่ชายเราเห็นและจับได้ค่ะเขาไม่ชอบมากๆมองว่ามันคือการพนัน แม่สัญญากับพี่ว่าจะไม่เล่นแล้ว พี่สะใภ้เราก็เลิกเล่นไปแต่แม่ไม่ยอมเลิกค่ะล่าสุด 18 พ.ค พี่เราจับได้เป็นครั้งที่5 ใช่ค่ะแม่โกหกพวกเรา
ย้อนไปในเหตุการณ์ช่วงแรกๆเราไม่ค่อยรู้รายละเอียดครั้งที่1-3 มากนักค่ะเพราะเราไปอยู่หอรู้เพียงจากโทรศัพท์ที่พี่เราโทรมาเล่าว่าแม่ไม่ยอมเลิก เราเองไม่อยากเชื่อหมด ก็อยู่ตรงกลางแทนพอปิดเทอมเราก็กลับมาบ้าน เหตุการณ์ทุกอย่างปกติทุกคนต่างมีหน้าที่ไปทำงานพี่ชายเราไปทำงานนอกบ้าน พี่สะใภ้กับแม่เราก็ขายของ แต่ในช่วงกลางวันเราเห็นแม่เล่นสลอตค่ะ แต่เราก็ไม่อยากจะพูดก็ปล่อยเลยตามเลย พี่สะใภ้ก็เห็นค่ะแต่เพราะไม่อยากจะทะเลาะกัน
แต่ความลับไม่มีในโลก วันหนึ่งพี่ชายเราเห็นสลิปโอนเงิน โอนไปชื่อเดิมๆและนี่คือครั้งที่ 4 ที่ถูกจับได้ค่ะ พี่ชายโกรธมากเขาโมโหที่เรากับพี่สะใภ้ช่วยกันปกป้องแม่ พี่สะใภ้เราบอกคุยด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์นะ ค่อยๆคุยใจเย็น เพราะครั้งที่ 1-3 เขาใช้อารมณ์มาโดยตลอด ครั้งที่4นี้พี่ชายเลยควบคุมอารมณ์ให้มากที่สุด เราก็คุยกับแม่ค่ะถามแม่ว่าทำไมต้องเล่น คุยไปคุยมาพี่ชายเลยพูดออกมาว่า มันเลิกไม่ได้ใช่มั้ย งั้นก็เล่นไปเลย เรารู้ว่าพี่ชายประชดค่ะ เพราะก่อนหน้านั้นเสียเป็นพัน ยอดรวมก็คงจะหมื่นได้ค่ะ
พี่ชายเราไม่อยากจะพูดอะไรแล้ว เขาเหนื่อยเขาให้โอกาสแม่มาตลอด ครั้งที่4 เขาจึงยอมด้วยเหตุผลและควบคุมอารมณ์ของตัวเอง เราก็ช่วยพูดอีกแรง แม่สัญญาว่า “แม่จะไม่เล่นแล้ว”
วันที่ 18 พ.ค. ครั้งที่ 5 ก็วนกลับมาอีกครั้ง ช่วงนี้พี่ชายเราเงินเดือนไม่ออกค่ะ บริษัทเลื่อนมาหลายรอบแล้ว พี่สะใภ้ก็ขายน้ำไม่ดีได้วันละ 200 จากวันละ1000 แม่ก็ขายดีบ้างไม่ดีบ้าง ช่วงเช้าของวันนั้นเราพูดขึ้นมาว่าอยากไปซื้อของที่ mini Big c แม่บอกว่าไม่มีตังเราก็เลยเออ ออ เงียบไม่ได้อะไร ไม่กินก็ไม่เป็นไรก็นอนเล่นโทรศัพท์ต่อ แต่เรานึกขึ้นว่าเรามีเงินกยศ.ที่เคยฝากแม่ไว้ เราเลยถามแม่ว่าเหลือเงินเท่าไหร่ แม่บอก10,000เราก็ขมวดคิ้วทำไมเหลือแค่นั้นเขาบอกก็ยืมไปจ่ายค่าหอเรา กับค่ารถของพี่เราครึ่งหนึ่ง เราก็เลยปล่อยผ่านไป ผ่านไปสักพักเเม่เดินมาบอกมีเงินแล้วจะไปมั้ย เราก็ถามไปเอามาจากไหนแม่บอกขอลุงมา (พี่ชายแม่) 2,000 เราก็อ๋อแต่ในใจคิดว่า เขาไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่นะ แม่ชอบบ่นให้ฟังว่าพี่น้องคนอื่นๆมีเงินหมด ยกเว้นตัวเขา คนอื่นๆก็ไม่ค่อยสุงสิงกับเขาเท่าไหร่ แต่ไปขอเงินมา2,000แล้วได้หรอ แต่เราก็เก็บไว้ในใจ
ตกเย็นพี่ชายเรารู้ค่ะ เรื่องสลอต ค่าเช่าบ้านไม่จ่าย 2 เดือน จนเขามาทวงหน้าบ้าน (ค่าเช่าบ้านคือหน้าที่แม่จ่ายค่ะ) แต่พี่ชายเราได้ยินที่เราคุยกับพี่สะใภ้เรื่องเงิน2,000นั่น เพราะเราว่ามันแปลกๆพี่ชายยิ่งโกรธไปใหญ่ แบกหน้าไปขอเงินเขา ไหนบอกกับพวกเราว่า พวกเขาดูถูกเรานักหนา พี่ชายบอกว่าถ้าแม่กลับมาจากขายของจะปาโทรศัพท์เครื่องนั้นเขาเป็นคนซื้อ เขาจะปามัน
แม่เรากลับมาถึงบ้าน ประมาณ 20:30เดินดิ่งมาหาเรา ขึ้นกูว่า “บอกมันทำไม ทำร้ายกูทำไม”เราเลยเอ้า แล้วเรื่องอะไรก็เราต้องไม่บอกล่ะ จะให้เราปกปิดความผิดหรอ ยังไงก็ต้องรู้ เรื่องสลอตเขารู้ก่อนหน้าเราบอกอีก ทะเลาะกันใหญ่โต พี่ชายจะเอาโทรศัพท์มาดูสลิปว่าโอนไปเล่นเท่าไหร่ แม่เถียงร้องไห้บอก “กูไม่ให้ๆๆ”หลายต่อหลายครั้ง เราบอกว่าถ้าบริสุทธิ์ใจจริงก็ยื่นให้ดูนานแล้ว ที่ไม่ยื่นแสดงว่าเล่นจริงใช่มั้ย แม่ร้องไห้หนักมาก เราบอกตั้งสติใจเย็น แค่ขอดูโทรศัพท์แค่นั้น จบแล้ว พี่ชายเราเลยบอกว่าเอาให้เราดู 7 วันย้อนหลังโอนไปเท่าไหร่
สุดท้ายแม่ก็ยอมยื่นโทรศัพท์ให้ เรานับสลิปโอนเงินวันที่ 18 พ.ค เรานับได้ 1,650 ค่ะ เราตกใจมาก แม่ไม่ได้เติมทีเดียวนะคะ แต่เติมที่ละ 100 ถี่ๆกัน ล่าสุดพึ่งโอน 100บาท 19:30 ที่ผ่านมาเมื่อกี้ เราก็ไล่บวกเลข 7วันค่ะ ยอดรวม 8,000 กว่าบาท พี่ชายเราร้องห้ะ!! แม่เราทำเป็นไม่เชื่อว่าบ้าจะเติมเล่น 8,000ได้ไง เขาไม่มีเงินหรอก แต่เราก็บอกว่ายอดสะสม 7 วันต่างหาก มันบวกเลขจนได้ 8,000 พี่ชายเราบอกว่าเล่นวันละ 1,000เลยหรอ เราก็พูดอีกว่าอาจจะ 2,000ก็ได้ แต่วันอื่นแค่ 800 900 ในอาทิตย์เดียวเขาเติมเงินเล่นสล็อตเกือบหมื่น แต่พี่เราไปทำงานวันละไม่ถึง100ด้วยซ้ำ เพราะแฟนเขาก็ไม่มีเงินเหมือนกัน มีอยู่วันหนึ่งแม่ให้เงินพี่ชายไปทำงานแค่ 200 แม่บอกขายของไม่ดี ซึ่งพี่ชายก็เห็นว่าขายไม่ดีจริงๆก็เข้าใจ เราเช็กวันที่ 12-18 แต่เห็นว่าวันที่ 11 ยังมียอดโอนชื่อเดิมอยู่เลย
เราถามเขาว่ารู้ตัวบ้างมั้ยทำไรผิด ทำไมถึงไม่ยอมเลิกเล่น เงินมากมายแทนที่จะเอามาจุนเจือครอบครัว แล้วค่าเช่าบ้านก็ไม่จ่าย เขาบอกเราว่าไม่มีเงินๆเราช่วยเขาทำของไปขายก็เห็น ไปช่วยขายของก็เห็นค่ะ เราก็เข้าใจว่ามันขายไม่ดีจริงๆ
แม่โทษคนอื่น โทษเราที่บอกพี่ชาย โทษพี่สะใภ้ที่เป็นคนเอาเข้ามา แต่ไม่เคยโทษตัวเอง หาข้ออ้างนู่นนี่สารพัด ไหนบอกว่าให้แม่เล่นไงครั้งนั้น แม่ต้องคิดนะว่านั่นมันประชด ถึงไม่ประชดก็ควรคิดได้เองมั้ย ทำไมต้องให้พูดหลายๆรอบ เราพูดกับพี่เราว่านี่เขารักตัวเองใช่มั้ย แบบนี้เรียกเห็นแก่ตัวหรือป่าว เราพยายามหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น หรือเรากับพี่ชายมองในมุมของตัวเองมากเกินไป ไม่ได้มองมุมแม่บ้าง มันอาจจะพลิกล็อคเหมือนในละคร อะไรทำนองนั้น แต่พี่ชายก็บอกว่าจะมุมใครสุดท้ายเขาก็ผิดอยู่ดี เขาสัญญารอบที่ล้านๆๆครั้งแต่ไม่เคยทำได้ แอบเล่นจากครั้งที่ 4 มาโดยตลอดไม่เคยหยุด
เขาขุดเรื่องต่างๆจากอดีตมาทวงบุญคุณ ว่าลูกผิด 100 ครั้งแม่ก็อภัยให้เสมอ เราทนไม่ไหวบอกนี่มันเกินไปลูกลำบาก บอกลูกเสมอๆว่าไม่มีตัง พี่ชายกลับจากงานประจำก็ไปทำงานนอกรับจ้างกลับมาดึกๆดื่นๆ เราก็กินแบบประหยัดๆไม่สั่งของออนไลน์นู่นนี่ อีกทั้งเราเคยมีหนี้ที่ยืมเพื่อนสมัยอยู่หอด้วย ทำไมแม่เห็นแก่ตัวแบบนี้ ไม่ต้องมาทวงบุญคุณหรอกนะ เมื่อไหร่จะสำนึกสักที มีสามัญสำนึกบ้างมั้ยถ้าไม่มีในความเป็นคน ก็ให้มีสามัญสำนึกในความเป็นแม่บ้าง เราถามว่า”ผิดหวังใช่มั้ยที่พี่กับหนูรุมเขา เขาตอบเลยว่าใช่ เราพูดต่ออีกว่า แล้วไม่คิดบ้างหรอว่าหนูกับพี่จะผิดหวังในตัวแม่บ้าง”
แม่ก็ร้องห่มร้องไห้ถามพวกไม่รักกูหรอ เราก็ตอบเรารักแม่ แต่ก็เกลียดแม่ด้วย เราเกลียดที่แม่ทำตัวแบบนี้ โกหกเรากับพี่ชาย เปลี่ยนเรื่องนู่นนี่ไปเรื่อยๆเพื่อเอาตัวรอด บางทีก็บอกให้พี่สะใภ้กับเราช่วยกันโกหกพี่ชายเรา เพื่อที่แม่จะได้เอาตัวรอดในแต่ละวัน บางครั้งเรากับพี่สะใภ้ก็หยวนๆให้ ทำเป็นไม่เห็น แต่เรามาพูดกัน2คนตลอดว่าเห็นเขาเล่นเสมอ
เรานึกขึ้นได้เรื่องเงิน กยศ. เราเลยถามแม่ว่าเหลือเท่าไหร่ เราเก็บเงินนั้นไว้ประมานเกือบๆ20,000 จากยอดเมื่อเช้าที่แม่บอกเราคือ 10,000 แต่พอถามอีกครั้งตอนเย็นแม่ไม่มีคำพูดอะไรออกมา แต่กลับส่ายหน้าแทน เป็นอันรู้ว่า ไม่เหลือเลยสักบาท พี่สะใภ้เราเคยบอกเรื่องนี้แล้วว่าแม่เอาเงินเราไปใช้ยืมซื้อของนี่นั่น หมุนเงินมาจ่ายนี่พี่สะใภ้บอกเหลือ 2,000 เราก็ตกใจ แต่วันนี้กลับไม่เหลือเลยสักบาท เราไม่ได้ใช้เงินตัวเองเลย หนี้ที่เราติดเพื่อนไว้สมัยอยู่หอ เพราะแม่ไม่มีตังโอนมา เราติดเพื่อนมา2-3เดือนแล้ว ซึ่งยอดหนี้มันน้อยกว่า เงินโอนเล่นสลอตแม่ของวันนี้ด้วยซ้ำ มันน้อยกว่า 1,650 อีก
เราไม่อยากขอเงินแม่เพื่อไปใช้หนี้เพื่อน เพราะมันเยอะเรารู้ว่าแม่ไม่มีหรอก ก็เลยจะรอเงินกยศ.เทอมใหม่ แต่สุดท้ายเขามี เขามีมาโดยตลอด พี่ชายเราเคยโทรมาเตือนเราว่าเขาจะเอาเงินเราไปเล่นสสอตหมด ให้เก็บไว้ที่ตัวบ้าง
พี่ชายกับพี่สะใภ้จะออกจากบ้านจะไม่อยู่แล้ว แม่ก็ร้องไห้บอกขอโทษๆบอกจะไม่เล่นแล้ว เราไม่อยากให้เขาไป เราสงสารแม่ เราขอร้องพี่ชายให้โอกาสแม่อีกครั้ง ถ้ามีอีกเรานี่แหละจะช่วยเขาขนของเอง แต่ในใจก็สับสนว่าถ้าให้โอกาสอีกแม่ก็จะทำอีก แม่ต้องรับรู้ว่าการที่แม่ทำอะไรลงไปมันมีผลของการกระทำ พี่ชายเคยบอกแม่ครั้งก่อนๆว่าถ้าเล่นอีกครั้ง เขาจะไปจากที่นี่จริงๆ และครั้งนี้เขาจะทำให้ดู
เช้าวันที่ 19 เราตื่นมานอนสับสนกับความคิด เราโกรธแม่จนไม่อยากมองหน้า อยากหนีออกจากบ้านอยากจะจับตัวมาเขย่าๆว่าเป็นอะไรนักหนา ในหัวเราคิดผลักแม่ อยากตบหน้าแม่ แต่เราทำไม่ได้ เราไม่อยากทำร้ายเขาความรุนแรงไม่ใช่ทางออก เราไม่อยากเป็นเหมือนพ่อที่ทะเลาะกันก็ทำร้ายแม่ เราเห็นมาตั้งแต่เด็ก เราไม่อยากเป็นเหมือนเขา เราคิดว่าจะไม่คุยกับเขา ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน เราจะเงียบให้มากที่สุด แต่แบบนั้นมันจะใช่ทางออกมั้ย เราควรจะทำยังไงดีคะ เราระแวง ไม่ไว้ใจแม่แล้ว แม่ชอบโกหก เราหมดความเชื่อใจแล้ว เด็กบอก2-3ครั้งก็รู้เรื่องแล้ว แต่แม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว วุฒิภาวะมันไปไหน ทำไมบอกแล้วไม่ฟัง มีทิฐิ ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ เพราะแก่สุดในบ้าน เพราะเป็นแม่ถึงไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด แม่เป็นพระเจ้ามาจากไหนถึงได้คิดว่าตัวเองถูก ตัวเองไม่ผิด โทษคนอื่น หาข้ออ้าง ชอบโกหก ทำตัวน่าสงสาร
เราต้องทำยังไงคะทุกคน หรือ ควรทำยังไงให้ดัดนิสัยแม่ยังไง ให้รู้ว่าเขาไม่ควรทำอีก
ป.ล เงินกยศ.เราฝากแม่ไว้ เพราะเราเก็เงินไม่อยู่ค่ะ เราชอบซื้อของออนไลน์บ่อยๆ เลยฝากแม่ไว้แทนค่ะ
ทำยังไงดีกับแม่ที่ติดสลอตหนัก โกหกเอาตัวรอด ไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้าน 2 เดือน
ย้อนไปในเหตุการณ์ช่วงแรกๆเราไม่ค่อยรู้รายละเอียดครั้งที่1-3 มากนักค่ะเพราะเราไปอยู่หอรู้เพียงจากโทรศัพท์ที่พี่เราโทรมาเล่าว่าแม่ไม่ยอมเลิก เราเองไม่อยากเชื่อหมด ก็อยู่ตรงกลางแทนพอปิดเทอมเราก็กลับมาบ้าน เหตุการณ์ทุกอย่างปกติทุกคนต่างมีหน้าที่ไปทำงานพี่ชายเราไปทำงานนอกบ้าน พี่สะใภ้กับแม่เราก็ขายของ แต่ในช่วงกลางวันเราเห็นแม่เล่นสลอตค่ะ แต่เราก็ไม่อยากจะพูดก็ปล่อยเลยตามเลย พี่สะใภ้ก็เห็นค่ะแต่เพราะไม่อยากจะทะเลาะกัน
แต่ความลับไม่มีในโลก วันหนึ่งพี่ชายเราเห็นสลิปโอนเงิน โอนไปชื่อเดิมๆและนี่คือครั้งที่ 4 ที่ถูกจับได้ค่ะ พี่ชายโกรธมากเขาโมโหที่เรากับพี่สะใภ้ช่วยกันปกป้องแม่ พี่สะใภ้เราบอกคุยด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์นะ ค่อยๆคุยใจเย็น เพราะครั้งที่ 1-3 เขาใช้อารมณ์มาโดยตลอด ครั้งที่4นี้พี่ชายเลยควบคุมอารมณ์ให้มากที่สุด เราก็คุยกับแม่ค่ะถามแม่ว่าทำไมต้องเล่น คุยไปคุยมาพี่ชายเลยพูดออกมาว่า มันเลิกไม่ได้ใช่มั้ย งั้นก็เล่นไปเลย เรารู้ว่าพี่ชายประชดค่ะ เพราะก่อนหน้านั้นเสียเป็นพัน ยอดรวมก็คงจะหมื่นได้ค่ะ
พี่ชายเราไม่อยากจะพูดอะไรแล้ว เขาเหนื่อยเขาให้โอกาสแม่มาตลอด ครั้งที่4 เขาจึงยอมด้วยเหตุผลและควบคุมอารมณ์ของตัวเอง เราก็ช่วยพูดอีกแรง แม่สัญญาว่า “แม่จะไม่เล่นแล้ว”
วันที่ 18 พ.ค. ครั้งที่ 5 ก็วนกลับมาอีกครั้ง ช่วงนี้พี่ชายเราเงินเดือนไม่ออกค่ะ บริษัทเลื่อนมาหลายรอบแล้ว พี่สะใภ้ก็ขายน้ำไม่ดีได้วันละ 200 จากวันละ1000 แม่ก็ขายดีบ้างไม่ดีบ้าง ช่วงเช้าของวันนั้นเราพูดขึ้นมาว่าอยากไปซื้อของที่ mini Big c แม่บอกว่าไม่มีตังเราก็เลยเออ ออ เงียบไม่ได้อะไร ไม่กินก็ไม่เป็นไรก็นอนเล่นโทรศัพท์ต่อ แต่เรานึกขึ้นว่าเรามีเงินกยศ.ที่เคยฝากแม่ไว้ เราเลยถามแม่ว่าเหลือเงินเท่าไหร่ แม่บอก10,000เราก็ขมวดคิ้วทำไมเหลือแค่นั้นเขาบอกก็ยืมไปจ่ายค่าหอเรา กับค่ารถของพี่เราครึ่งหนึ่ง เราก็เลยปล่อยผ่านไป ผ่านไปสักพักเเม่เดินมาบอกมีเงินแล้วจะไปมั้ย เราก็ถามไปเอามาจากไหนแม่บอกขอลุงมา (พี่ชายแม่) 2,000 เราก็อ๋อแต่ในใจคิดว่า เขาไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่นะ แม่ชอบบ่นให้ฟังว่าพี่น้องคนอื่นๆมีเงินหมด ยกเว้นตัวเขา คนอื่นๆก็ไม่ค่อยสุงสิงกับเขาเท่าไหร่ แต่ไปขอเงินมา2,000แล้วได้หรอ แต่เราก็เก็บไว้ในใจ
ตกเย็นพี่ชายเรารู้ค่ะ เรื่องสลอต ค่าเช่าบ้านไม่จ่าย 2 เดือน จนเขามาทวงหน้าบ้าน (ค่าเช่าบ้านคือหน้าที่แม่จ่ายค่ะ) แต่พี่ชายเราได้ยินที่เราคุยกับพี่สะใภ้เรื่องเงิน2,000นั่น เพราะเราว่ามันแปลกๆพี่ชายยิ่งโกรธไปใหญ่ แบกหน้าไปขอเงินเขา ไหนบอกกับพวกเราว่า พวกเขาดูถูกเรานักหนา พี่ชายบอกว่าถ้าแม่กลับมาจากขายของจะปาโทรศัพท์เครื่องนั้นเขาเป็นคนซื้อ เขาจะปามัน
แม่เรากลับมาถึงบ้าน ประมาณ 20:30เดินดิ่งมาหาเรา ขึ้นกูว่า “บอกมันทำไม ทำร้ายกูทำไม”เราเลยเอ้า แล้วเรื่องอะไรก็เราต้องไม่บอกล่ะ จะให้เราปกปิดความผิดหรอ ยังไงก็ต้องรู้ เรื่องสลอตเขารู้ก่อนหน้าเราบอกอีก ทะเลาะกันใหญ่โต พี่ชายจะเอาโทรศัพท์มาดูสลิปว่าโอนไปเล่นเท่าไหร่ แม่เถียงร้องไห้บอก “กูไม่ให้ๆๆ”หลายต่อหลายครั้ง เราบอกว่าถ้าบริสุทธิ์ใจจริงก็ยื่นให้ดูนานแล้ว ที่ไม่ยื่นแสดงว่าเล่นจริงใช่มั้ย แม่ร้องไห้หนักมาก เราบอกตั้งสติใจเย็น แค่ขอดูโทรศัพท์แค่นั้น จบแล้ว พี่ชายเราเลยบอกว่าเอาให้เราดู 7 วันย้อนหลังโอนไปเท่าไหร่
สุดท้ายแม่ก็ยอมยื่นโทรศัพท์ให้ เรานับสลิปโอนเงินวันที่ 18 พ.ค เรานับได้ 1,650 ค่ะ เราตกใจมาก แม่ไม่ได้เติมทีเดียวนะคะ แต่เติมที่ละ 100 ถี่ๆกัน ล่าสุดพึ่งโอน 100บาท 19:30 ที่ผ่านมาเมื่อกี้ เราก็ไล่บวกเลข 7วันค่ะ ยอดรวม 8,000 กว่าบาท พี่ชายเราร้องห้ะ!! แม่เราทำเป็นไม่เชื่อว่าบ้าจะเติมเล่น 8,000ได้ไง เขาไม่มีเงินหรอก แต่เราก็บอกว่ายอดสะสม 7 วันต่างหาก มันบวกเลขจนได้ 8,000 พี่ชายเราบอกว่าเล่นวันละ 1,000เลยหรอ เราก็พูดอีกว่าอาจจะ 2,000ก็ได้ แต่วันอื่นแค่ 800 900 ในอาทิตย์เดียวเขาเติมเงินเล่นสล็อตเกือบหมื่น แต่พี่เราไปทำงานวันละไม่ถึง100ด้วยซ้ำ เพราะแฟนเขาก็ไม่มีเงินเหมือนกัน มีอยู่วันหนึ่งแม่ให้เงินพี่ชายไปทำงานแค่ 200 แม่บอกขายของไม่ดี ซึ่งพี่ชายก็เห็นว่าขายไม่ดีจริงๆก็เข้าใจ เราเช็กวันที่ 12-18 แต่เห็นว่าวันที่ 11 ยังมียอดโอนชื่อเดิมอยู่เลย
เราถามเขาว่ารู้ตัวบ้างมั้ยทำไรผิด ทำไมถึงไม่ยอมเลิกเล่น เงินมากมายแทนที่จะเอามาจุนเจือครอบครัว แล้วค่าเช่าบ้านก็ไม่จ่าย เขาบอกเราว่าไม่มีเงินๆเราช่วยเขาทำของไปขายก็เห็น ไปช่วยขายของก็เห็นค่ะ เราก็เข้าใจว่ามันขายไม่ดีจริงๆ
แม่โทษคนอื่น โทษเราที่บอกพี่ชาย โทษพี่สะใภ้ที่เป็นคนเอาเข้ามา แต่ไม่เคยโทษตัวเอง หาข้ออ้างนู่นนี่สารพัด ไหนบอกว่าให้แม่เล่นไงครั้งนั้น แม่ต้องคิดนะว่านั่นมันประชด ถึงไม่ประชดก็ควรคิดได้เองมั้ย ทำไมต้องให้พูดหลายๆรอบ เราพูดกับพี่เราว่านี่เขารักตัวเองใช่มั้ย แบบนี้เรียกเห็นแก่ตัวหรือป่าว เราพยายามหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น หรือเรากับพี่ชายมองในมุมของตัวเองมากเกินไป ไม่ได้มองมุมแม่บ้าง มันอาจจะพลิกล็อคเหมือนในละคร อะไรทำนองนั้น แต่พี่ชายก็บอกว่าจะมุมใครสุดท้ายเขาก็ผิดอยู่ดี เขาสัญญารอบที่ล้านๆๆครั้งแต่ไม่เคยทำได้ แอบเล่นจากครั้งที่ 4 มาโดยตลอดไม่เคยหยุด
เขาขุดเรื่องต่างๆจากอดีตมาทวงบุญคุณ ว่าลูกผิด 100 ครั้งแม่ก็อภัยให้เสมอ เราทนไม่ไหวบอกนี่มันเกินไปลูกลำบาก บอกลูกเสมอๆว่าไม่มีตัง พี่ชายกลับจากงานประจำก็ไปทำงานนอกรับจ้างกลับมาดึกๆดื่นๆ เราก็กินแบบประหยัดๆไม่สั่งของออนไลน์นู่นนี่ อีกทั้งเราเคยมีหนี้ที่ยืมเพื่อนสมัยอยู่หอด้วย ทำไมแม่เห็นแก่ตัวแบบนี้ ไม่ต้องมาทวงบุญคุณหรอกนะ เมื่อไหร่จะสำนึกสักที มีสามัญสำนึกบ้างมั้ยถ้าไม่มีในความเป็นคน ก็ให้มีสามัญสำนึกในความเป็นแม่บ้าง เราถามว่า”ผิดหวังใช่มั้ยที่พี่กับหนูรุมเขา เขาตอบเลยว่าใช่ เราพูดต่ออีกว่า แล้วไม่คิดบ้างหรอว่าหนูกับพี่จะผิดหวังในตัวแม่บ้าง”
แม่ก็ร้องห่มร้องไห้ถามพวกไม่รักกูหรอ เราก็ตอบเรารักแม่ แต่ก็เกลียดแม่ด้วย เราเกลียดที่แม่ทำตัวแบบนี้ โกหกเรากับพี่ชาย เปลี่ยนเรื่องนู่นนี่ไปเรื่อยๆเพื่อเอาตัวรอด บางทีก็บอกให้พี่สะใภ้กับเราช่วยกันโกหกพี่ชายเรา เพื่อที่แม่จะได้เอาตัวรอดในแต่ละวัน บางครั้งเรากับพี่สะใภ้ก็หยวนๆให้ ทำเป็นไม่เห็น แต่เรามาพูดกัน2คนตลอดว่าเห็นเขาเล่นเสมอ
เรานึกขึ้นได้เรื่องเงิน กยศ. เราเลยถามแม่ว่าเหลือเท่าไหร่ เราเก็บเงินนั้นไว้ประมานเกือบๆ20,000 จากยอดเมื่อเช้าที่แม่บอกเราคือ 10,000 แต่พอถามอีกครั้งตอนเย็นแม่ไม่มีคำพูดอะไรออกมา แต่กลับส่ายหน้าแทน เป็นอันรู้ว่า ไม่เหลือเลยสักบาท พี่สะใภ้เราเคยบอกเรื่องนี้แล้วว่าแม่เอาเงินเราไปใช้ยืมซื้อของนี่นั่น หมุนเงินมาจ่ายนี่พี่สะใภ้บอกเหลือ 2,000 เราก็ตกใจ แต่วันนี้กลับไม่เหลือเลยสักบาท เราไม่ได้ใช้เงินตัวเองเลย หนี้ที่เราติดเพื่อนไว้สมัยอยู่หอ เพราะแม่ไม่มีตังโอนมา เราติดเพื่อนมา2-3เดือนแล้ว ซึ่งยอดหนี้มันน้อยกว่า เงินโอนเล่นสลอตแม่ของวันนี้ด้วยซ้ำ มันน้อยกว่า 1,650 อีก
เราไม่อยากขอเงินแม่เพื่อไปใช้หนี้เพื่อน เพราะมันเยอะเรารู้ว่าแม่ไม่มีหรอก ก็เลยจะรอเงินกยศ.เทอมใหม่ แต่สุดท้ายเขามี เขามีมาโดยตลอด พี่ชายเราเคยโทรมาเตือนเราว่าเขาจะเอาเงินเราไปเล่นสสอตหมด ให้เก็บไว้ที่ตัวบ้าง
พี่ชายกับพี่สะใภ้จะออกจากบ้านจะไม่อยู่แล้ว แม่ก็ร้องไห้บอกขอโทษๆบอกจะไม่เล่นแล้ว เราไม่อยากให้เขาไป เราสงสารแม่ เราขอร้องพี่ชายให้โอกาสแม่อีกครั้ง ถ้ามีอีกเรานี่แหละจะช่วยเขาขนของเอง แต่ในใจก็สับสนว่าถ้าให้โอกาสอีกแม่ก็จะทำอีก แม่ต้องรับรู้ว่าการที่แม่ทำอะไรลงไปมันมีผลของการกระทำ พี่ชายเคยบอกแม่ครั้งก่อนๆว่าถ้าเล่นอีกครั้ง เขาจะไปจากที่นี่จริงๆ และครั้งนี้เขาจะทำให้ดู
เช้าวันที่ 19 เราตื่นมานอนสับสนกับความคิด เราโกรธแม่จนไม่อยากมองหน้า อยากหนีออกจากบ้านอยากจะจับตัวมาเขย่าๆว่าเป็นอะไรนักหนา ในหัวเราคิดผลักแม่ อยากตบหน้าแม่ แต่เราทำไม่ได้ เราไม่อยากทำร้ายเขาความรุนแรงไม่ใช่ทางออก เราไม่อยากเป็นเหมือนพ่อที่ทะเลาะกันก็ทำร้ายแม่ เราเห็นมาตั้งแต่เด็ก เราไม่อยากเป็นเหมือนเขา เราคิดว่าจะไม่คุยกับเขา ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน เราจะเงียบให้มากที่สุด แต่แบบนั้นมันจะใช่ทางออกมั้ย เราควรจะทำยังไงดีคะ เราระแวง ไม่ไว้ใจแม่แล้ว แม่ชอบโกหก เราหมดความเชื่อใจแล้ว เด็กบอก2-3ครั้งก็รู้เรื่องแล้ว แต่แม่เป็นผู้ใหญ่แล้ว วุฒิภาวะมันไปไหน ทำไมบอกแล้วไม่ฟัง มีทิฐิ ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ เพราะแก่สุดในบ้าน เพราะเป็นแม่ถึงไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด แม่เป็นพระเจ้ามาจากไหนถึงได้คิดว่าตัวเองถูก ตัวเองไม่ผิด โทษคนอื่น หาข้ออ้าง ชอบโกหก ทำตัวน่าสงสาร
เราต้องทำยังไงคะทุกคน หรือ ควรทำยังไงให้ดัดนิสัยแม่ยังไง ให้รู้ว่าเขาไม่ควรทำอีก
ป.ล เงินกยศ.เราฝากแม่ไว้ เพราะเราเก็เงินไม่อยู่ค่ะ เราชอบซื้อของออนไลน์บ่อยๆ เลยฝากแม่ไว้แทนค่ะ