ผมมีแฟนเป็นพยาบาลผมคบกับเธอมาตั้งแต่เธอเป็น นศ.พยาบาล ตอนคบกันช่วงที่เธอเป็นนศ.ผมได้เจอกับเธอเฉพาะตอนที่เธอว่างเพราะผมมาเรียนที่ตจว.เราคบกันได้หลายปี เธอไม่เคยบอกคนอื่นว่าผมเป็นแฟนนอกจากเพื่อนของเธอ จนเธอเรียนจบและเธอพึ่งได้เริ่มทำงาน หลังจากเธอเริ่มทำงาน เธอก็ดูตึงๆไม่มีเวลาให้ผม ซึ่งผมไม่ได้เรียกร้องอะไรผมเข้าใจ ผมก็ใช้เวลานั้นไปทำเรื่องส่วนตัวของผม แต่ผมก็อดคถ.อดห่วงไม่ได้ เมื่อเธอกลับจากทำงานผมก็โทรคุยกับเธอผมถามคำถามปกติ แต่วันนั้นเธอเดือดใส่ เธอบอกว่าผมเยอะ เธอไม่อยากมาคอยตอบคำถาม เธอบอกเธอเหนื่อยที่ต้องเลิกจากทำงานแล้วต้องโทรมาหาผมเธออยากรีบกลับบ้านไวไว ซึ่งผมคิดว่าสิ่งที่เธอทำมาเธอเต็มใจทำ เพระาผมไม่เคยเรียกร้อง ผมเลยอึ้งไปพักใหญ่ ผมเลยปรับตัวหลังจากนั้นผมก็ไม่ถามไรเธออีกเลย นอกจาก ส่งเป็นประโยคบอกเล่าให้กำลังใจ และอีกอย่างเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องผมเลยว่าวันนี้ผมเป็นอย่างไรบ้าง มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดมาก แต่แล้ววันนึง เธอเปลี่ยนรหัสเฟส ผมรู้แต่ผมเลือกที่จะไม่ถามเพราะผมเชื่อใจครับ ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอเธอบอกว่างานหนัก ด้วยความที่ผมเริ่มทำงานผมอยากไปอยู่กับเธอเหมือนที่เราเคยคุยไว้จะได้คอยดูแลเธอ ผมเลยถามเธอ แต่เธอปฏิเสธผมเธอบอกเธอไม่พร้อม ผมเลยถามว่าแล้วถ้าถึงตอนที่พร้อมหล่ะ  และเธอบอกปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต คนที่เป็นพยาบาลหรือแฟนเป็นพยาบาลอารมณ์แบบนี้ปกติไหมครับ