ขอถามวิธีหน่อยได้มั้ย เพราะว่าแจ้งความไปตำรวจก็บอกแค่ว่าต้องให้เกิดขึ้นก่อนหรือไม่ก็ต้องมีหลักฐาน ซึ่งเข้าใจที่ว่าไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องปะ แล้วคือพ่อเราเป็นคนที่เสพยาด้วย เสพตั้งแต่เรายังเด็ก แต่พ่อก็บอกแต่ว่าพ่อสติดี ไม่เหมือนคนอื่น พ่อเราเป็นคนอารมณืง่ายแต่ลงยาก ขี้โมโห เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ บางทีเราอธิบายไปก็บอกว่าเราแก้ตัว พูดไรไปก็จัตบอย่างเดียว ตั้งแต่เด็กจนโตมา เราเห็นพ่อทำร้ายแม่บ่อยมากพอเราเริ่มโต พ่อก็เริ่มตีเรา บางครั้งตีหนักถึงขั้นเลือดซิปก็มี จำได้หมดเลยนะว่าตอนเด็กโดนพ่อใช้ไรตีบ้าง พ่อเรามีความคิดที่ว่าต้องตีสั่งสอนถึงจะจำ ไม่ตีเด็กจะไม่จำตอนอ.2ก็โดนพ่อตีด้วยเชือก จนเลือดซิป เพราะที่ว่า มันดึกแล้ว เราขอไปนอนกับป้า เพราะเรากลัวว่าพ่อจะทิ้งเราไปหากิ๊กตอนดึกๆอีก แล้วตอนนั้นเราเห็นผีเลยกลัว พอวันต่อมาเลยขอไปอยู่กับป้า แต่ป้าไม่เปิดให้เราเข้าไป แล้วสักพักนึง พ่อก็เดินถือเชือกมาตีเรา เราก็งงนะ แต่พ่อเขาคงเป็นห่งแหละ พอเราเริ่มโตมาอีกช่วงป.3เราเริ่มดื้อละ ไปเล่นบ้านเพื่อน กลับบ้าน6โมงเย็น พ่อขับรถตามหาเรา พอเจอตัวเรา พ่อก็เอาไม้ขนาดประมาณหน้า3มาตีเราจนไม้หัก เราก็รุ้ว่าเราผิด แต่ควรทำเราถึงขนาดนั้นเลยหรอ แล้วหลังจากนั้นพ่อก็ตีเราบ่อยขึ้น พ่อเตะเราบ้าง เคยโยนเราด้วย พอเริ่มโตก็โดนหนักขึ้น โดนสายยาง จนเลือดซิป โดนตบจนหายใจไม่ทัน แต่แม่เราหนักกว่า ทุกที่เราโดนตีหรือน้องโดนตีก็จะมีแม่มาคอยป้องกัน แต่แม่ก็โนไปด้วย พ่อเคยกระทืบแม่จนซี่โคลงหัก โดนกระทืบที่หัวบ้าง เหยียบหัวบ้าง เตะจนขาแม่ผิดรูปไปเลยไม่เหมือนปกติ พ่อแม่จะเลิกพ่อก็มาทำร้ายแม่อีก ตัวพ่อเราเป็นคนมีปืน มีพวกเยอะ แต่ก่อนเป็นนักเลงเลยแหละ บ้านของพ่อเรา เขาสอนมาว่า ทำผิดต้องตี ต้องด่า ต้องให้อยู่ในกดเกณฑ์ พ่อเคยบอกเราว่า พ่อเราเป็นหลานคนโต เวลาโดนทำโทษที โดนมัดไว้กับคื่อกลางบ้าน แล้วโดนใช้สายไฟตี จับอะไรได้ก็ตี บางทีก็โดนให้ไปอยู่ในน้ำนานๆ ใช้งานหนักมากๆ แต่เป็นครอบครัวเดรยวกัน ทางบ้านญาติที่พ่อเราโตมา พ่อเรารู้ดีหมด แล้วญาติคนอื่นๆก็ไม่ค่อยชอบพ่อ แช่งพ่อให้ตายด้วยซ้ำ เพราะนิสัยพ่อเราเป็นคนพูดตรงๆ เคารพทุกคนนะ แต่ใครขัดใจพ่อหน่อย พ่อไม่เคารพไม่นับถือด่าเขาแบบไม่เคารพเลย ตอนเด็กเราเห็นก็อยากจะจัดการคนพวกที่ด่าพ่อเรานะ อยากจะทำให้พ่อกับแม่สุขสบาย  แต่พอโตมาเรายังจำสิ่งที่เราเคยฝันไว้ได้ดีนะ แต่พอคิดดูแล้ว เราก็รักพ่ออยู่เหมือนเดิมนะ แต่เราไม่อยากอยู่กับพ่อแล้ว พ่อชอบใช้ความรุนแรงด่าก็หนักแล้ว เรียกลูกว่าอีบ้าง บ้าง แล้วชอบขู่ ถ้าโมโหมากๆก็ทำร้ายร่างกาย แล้วบอกแต่ว่าตัวเองไม่ผิด เราถามหน่อยสิ แค่เราอธิบายในสิ่งที่มันคือความจริง แล้วพ่อก็ด่าแต่ว่าเราไม่พูดความจริง พอเราพูดว่า หนูอยากให้พ่อเข้าหนูบ้าง ชอบคิดแต่ว่าเราเป็นคนไม่ดี แรดไปวันๆ ไม่ทำไรเลย ทั้งๆที่เราอยู่ในกฏเกณฑ์ทุกอย่าง เลิกเรียนมากลับบ้านทำงานบ้านทุกอย่างให้เรียบร้อย ห้ามกลับบ้านเกิน6โมงเย็น ห้ามไปเที่ยวไหนกับเพื่อน ห้ามมีแฟน เรียนต้องได้เกรด3ขึ้นไปห้ามต่ำกว่านี้ เงินให้เราไปร.รแต่ละครั้งก็น้อยนะ(ไม่ถึง60บ.) สมัยนี้ของแพงขึ้นตั้งเยอะ แต่เราก็เข้าใจว่าบ้านเราไม่ค่อยมีเงิน แต่พอเราเริ่มทำงาน ค่าใช้จ่ายมันเริ่มเยอะขึ้น พ่อกับแม่เราก็มายืมเราไปบ่อย คืนบ้างไม่คืนบ้าง เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเห็นเป็นพ่อกับแม่ เราอยากทำอาชีพที่เราอยากทำ ก็ทำไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่เราบังคับก็แต่ว่า ต้องทำงานราชการนะ เงินเดือนดี เวลาพ่อกับแม่ป่วยจะได้รักษาได้เลย สามารถกู้บ้านได้ ทั้งๆที่เราไม่ได้อยากเป็นเลย แต่ก็ต้องยอม ร่างกายเราก็ไม่ค่อยดีเพราะเป็นผญ.ไม่สบายยังตั้งฝืนไปเรียนเลย ให้เราเรียนรด.ก็เรียน เรียนเสริมทุกอย่างเลยว่าได้ งานนอกก็ต้องทำ เรียนก็ต้องเรียน กลับบ้านมาต้องทำงานบ้านอีก มันเหนื่อยนะ แต่พอพ่อกลับมาก็บอกแต่ว่าเราอยู่เฉยๆไม่ทำไรเลย พอได้ยินคำนี้ทีไรมันท้อนะ แต่เราก็เฉยไว้  พ่อเราชอบบอกว่า คนรุ่นใหม่ทำให้ประเทศล่มจม ความคิดต่ำๆ ดูอย่างที่เป็นข่าวดิ ฆ่าพ่อฆ่าแม่ เด็กรุ่นใหม่ แล้วก็มาบอกกะเราว่าอย่าเอาความคิดของคนรุ่นใหม่มาใช้กับกูนะ นะ ถ้ากูได้ยินกูตบแน่ ก็คือเราก็แค่อธิบายไปแค่นั้น พยายามให้พ่อเข้าใจในตัวเรามาขึ้น เราอยากให้พ่อเข้าใจเรานะ แต่ทุกครั้งทุกที่คุยด้วยพ่อจะชอบด่าชอบโมโห จนเวลามีปัญหาอะไรมา เราไม่อยากบอกพ่อเลย มีแต่แม่คนเดียว เราอยากเลี้ยงพ่อกับแม่ให้สุขสบายนะ แต่พอเจอแบบนี้บ่อยๆ เราอยากให้พ่อเราไปอยู่กับกิ๊กของพ่อมากกว่า ส่วนเรื่องเงินก็จะส่งไปให้ แล้วพอพ่อแก่ทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ ค่อยดุแลได้มั้ย ถ้าแบบนี้เราไม่ไหว อยู่กับความกดดันทั้งข้างนอกและในบ้านไม่ไหวจริงๆ แม่เราไม่ยอมให้เราไปอยู่หอคนเดียวด้วย แล้วก็พ่อเราถ้าเราไปอยู่หอคนเดียวพ่อก็จะทำร้ายเราอะ ตัดพ่อตัดลูก แบบน่าเบื่อมากๆเลย อยากทำไรก็ไม่ได้ทำ อยากไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไปไม่ได้ เห็นเพื่อนมีแฟนก็อยากมีบ้างนะ แต่เราทำไม่ได้เลย เราไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ เราแค่อบากให้พ่อไปอยู่ที่อื่น และไม่มานุ่งวุ่นวายเรากับแม่และน้องอีก แค่นั้น