คือเราคบกับแฟนมาได้เกือบ 2 ปี เราเป็นเพื่อนห้องเดียวกันและคบกัน เขารักเรามากคะ เราก็รักมากเหมือน อยู่หอ นอนกินอยู่ด้วยกันเหมือนสามีภรรยาแบ้วไปอยู่กันจนคิดว่าคงไม่จากกันแล้ว ทั้งรักทั้งผูกพัน แต่ด้วยฝ่ายชายเป็นคนเงียบพูดไม่เก่งเวลาไม่พอใจเราเขาเงียบคะ ไม่บอกเราจนเขาเก็บไว้ในใจมาตลอดพอทะเลาะก็เลิกกันแต่ก็ดีกันเพราะเจอหน้าแล้ว ความทรงจำมันกลับมาคะ เรามีแมวเลี้ยงด้วยกัน 1 ตัว สิ่งของเราแลกเปลี่ยนกันใช้ ตื่นเข้ามาเจอหน้ากันแบ้วคะ ไปไหนไปกันเพื่อนๆเจอก็ต้องเห็นว่าตัวติดกันตลอด 
แต่ล่าสุดเขาทำงาน และเราก้เผลอไปงี่เง่า ไปละเลยความรู้สึกเขา เขาเลยเหนื่อยจนบอกเลิกเราและบอกว่าไม่รักเราแล้ว ทั้งๆที่ไม่กี่ชม.มานี้ยังคุยกันปกติคะเหมือนเขาเลือกที่จะตัดเรา ไม่ช่วยกันปรับกันแก้ หนีปัญหาเราคิดว่าเรื่องที่ทะเลาะมันเคลียร์กันได้คะ เราอยากให้เขานึกถึงวันที่รักมีความสุขกันมากๆ เราง้อเขามาตลอด ง้อจนเราดูไร้ค่า และวันหนึ่งเราตัดสินใจไปหาที่ทำงานคะ เขาก็คุยกับเราดีแต่ด้วยแววตาน้ำเสียงเขาสั้นน้ำตาคลอ เราก็คิดว่าเขาไม่รักเราจริงๆหรือแค่ดรอปกับความรู้สึก เขายังเขาบัญชีไอจีดูว่าเราคุยกับใครเป็นยังไง 
แต่เวลาเพื่อนๆไปถามว่าทำไมไม่คุยกันดีๆ กลับไปทำให้มันดีกว่าไหม เขาก็บอกไม่กลับมาแล้วคะ และเพื่อนถามว่าถ้ามาเห็นห้องเห็นความทรงจำที่ผ่านมาจะไม่คิดถึงหรอ เขาตอบว่าถ้าเขาทำใจแข็งเย็นชา ก็ตัดเราได้แต่เราอยากทราบคะ ว่าการที่เขาเป็นแบบนี้พอจะมีโอกาสที่เขาใจอ่อนให้ไหมคะ ถ้าเราง้อเขาด้วยการกอด แบะพูดความในใจ ขอโทษขอโอกาสปรับตัวคะ 
ผู้ชายใจแข็งแพ้กอดและน้ำตาของผู้หญิงที่รักแบะผ่านอะไรด้วยกันมามากมายไหมคะ 🥹