สนับสนุนยกเลิกตรึงราคา...  จริงๆ ความลำบากเป็นธรรมดาของชีวิตมนุษย์..   กลไกตลาดก็เป็นไปตามธรรมชาติ

ยิ่งแจก ยิ่ง subsidize คนยิ่งไม่จำ ไม่ปรับตัว ไม่เปลี่ยนแนวคิด...   ยาพิษเริ่มจากบัตรคนจน จนมาสู่ สารพัดการเยียวยา ซึ่งเป็นวาทกรรมที่ทำให้คนไทย เน้นเรียกร้องในสิ่งที่ไม่พึงได้ เกินความจำเป็น..

แจกปลา มาก่อนหน้า...เพื่อแก้หิวในวันนั้น  วันนี้ยิ่งหิวหนักกว่าเดิม...  ก็ยังทำหนักกว่าเดิม..   คนเราไม่ลำบาก ไม่มีจำหรอกนะฮะ

ที่สำคัญ เงินที่ subsidize มันไหลไปสู่คนบางกลุ่ม..จริงๆ ดูเหมือนกระจายทั่วหน้า แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น  เพราะกลุ่มคนส่วนใหญ่ทนแรงเสียดทานได้น้อย มาแล้วก็หมดไป  แต่คนอีกกลุ่มจะคอยรับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะมาตราการเหล่านี้ทำให้กำลังซื้อยังอยู่ และไหลไปทางนั้น..    ยิ่งแจก ยิ่ง subsidize ยิ่งบิดเบือนราคา ยิ่งเหลือมล้ำและประเทศเสื่อมทรุด

ถ้าไม่ subsidize ต่างหาก จะเป็นการกระจายความลำบากร่วมกัน ตั้งแต่คนรากหญ้า ถึงระดับธุรกิจใหญ่ ที่ต้องร่วมแบกรับและบริหารความลำากทุกคน   คือ  คนเรามันถึงจุดนึง ชีวิตต้องดิ้นรน  มันไม่ถึงกับตาย...  

สำคัญที่สุด คือ อย่าสร้างแนวคิดผิดๆ ให้ประชาชน...  ชีวิตต้องสู้ ต้องบริหารความเสี่ยง... รู้จักออมเผื่อฉุกเฉิน    ใครปล่อยให้ชีวิตตัวเองแย่ต่อเนื่อง จะให้เอาเงินภาษีส่วนรวมไปคอยแบกตลอดไปไม่ได้    

เอาเถอะ ห่วงแต่ตัวเราก็พอ    ถ้าเลิกอุ้มส่วนตัวก็จะได้รับผลกระทบร่วมด้วย  แต่ถ้ายังอุ้มต่อไป เงินจะไหลมาเทมา


ขอจบด้วยความ romance หน่อย