เราเป็นคนที่ติดปู่มากๆค่ะ พออายุได้ 5 ขวบก็มาเรียนอีกจังหวัดหนึ่ง จะได้กลับไปหาก็แค่ตอนปิดเทอม แล้ววันนี้เพิ่งจะกลับมาเตรียมตัวก่อนเปิดเทอมก็น้ำตาคลอตลอดทางเลย เวลาโทรคุยกันทีไรวางสายปุ๊ปน้ำตาก็ไหลทุกที คิดตลอดเลยว่าเรายังพูดคุยกับเขาไม่มากพอ

จนเรากลัวว่าวันนึงเขาไม่อยู่ขึ้นมาจะทำยังไง จะไม่มีเบอร์ที่โทรคุยกันทุกวัน พอปิดเทอมก็จะไม่ได้เจอเขาเหมือนทุกปี

คุณเคยเสียใครไปไหมคะ แล้วรู้สึกยังไง ทำใจยังไงกันคะ